Rustdag: Eyeries - Kustwandeling Coulagh Bay - The Bull - Eyeries Point - Pallas Strand - Eyeries
Overnachting: Eyeries, Coulagh Bay House B&B
10 Km - 150 Hm
Maandag 18 juni 2018
Het is eindelijk gelukt. Bert is zo moe van al dat wandelen dat hij zich heeft 'verslapen'. Twintig voor acht wordt hij wakker. We blijven nog even liggen, want vandaag hebben we geen Beara Way traject af te leggen. Als Bert het gordijn open doet is het nat en grauw buiten. Wat een triest uitzicht richting de Coulagh Bay. We gaan dan ook later dan anders naar beneden voor een ontbijt, deze keer nemen we maar eens scrambled egg.
Na het ontbijt gaan we naar boven om op ons gemakkie de rugzakken in te pakken, want weer of geen weer, we gaan er zeker wel even op uit om de benen te strekken. We hebben voor vandaag zelfs een leuk plannetje bedacht om de dag mee in te vullen, dat wordt een combinatie van een bezoek aan Eyeries, een kustwandeling, en we willen graag naar het Pallas Strand bij Eyeries Point.
Ons plan komt er uit voort dat we morgen weer een lang traject voor de kiezen krijgen met opnieuw veel kilometers door natte gebieden zonder echte wandelpaden. En weer door de bergen. Dus ook vooral een zwaar traject wat start met enkele kilometers langs de prachtige rotskust van de Coulagh Bay aan de Kenmare River. Deze eerste kilometers zijn waarschijnlijk heel mooi maar ook een zwaar gedeelte.
Op de wandelkaart hebben we gezien dat er hogerop ook een mooi asfaltweggetje parallel aan de kust loopt waar het kustpaadje later bij aansluit. Wij willen vandaag alvast het zware gedeelte langs de kust gaan lopen waar we dan alle tijd voor hebben, dan zouden we morgen dit gedeelte over kunnen slaan door vanuit Eyeries het asfaltweggetje aan te houden. Dan hebben we hopelijk vandaag een mooie bestemming en maken we de tocht voor morgen wat eenvoudiger met een rustiger start via de weg waardoor we dan de eerste kilometers lekker snel weg kunnen stappen.
Volgens Bert is het niet meer dan een kilometer of 5 en we kunnen dan via het strand terug naar onze B&B. (Achteraf zijn het toch weer 10Km geworden omdat we de plannen onderweg bij gingen stellen toen we steeds weer mooiere opties tegenkwamen).
Vanuit onze zeer aangename B&B lopen we eerst het dorp in tot aan de buurtsuper, daar nemen we gelijk de lunch boodschappen voor in de rugzakken mee. Vandaag hebben we minder drinkwater nodig, maar net als gisteren hebben we wel weer een thermosfles met heet water bij ons om op deze natte en winderige dag een warme kop koffie te kunnen maken en soep voor bij de lunch.
Daarna lopen we Eyeries verder in en kijken onze ogen uit naar de prachtige kleuren op de gevels. Wat een vrolijk gezicht onder het grijze wolkendek van vandaag. Rustig aan slenteren we de hoofdstraat door om alles goed te kunnen bekijken. Wat ons ook opvalt is dat er overal langs de stoep zitjes zijn geplaatst met stoelen en tafels of picknickbanken, het ziet er heel uitnodigend uit maar er wordt in de lichte regen nog geen gebruik van gemaakt.
De bekende film 'Falling with a dancer' is in Eyeries opgenomen met het leuke dorpje als decor. Voor de opnamen zijn alle gevels van Eyeries grijs geverfd en zijn de straten voorzien van een laagje zand om de middeleeuwen na te bootsen. Na het filmen hebben de bewoners hun huizen weer in allerlei kleuren overgeschilderd, maar nu nog feller dan voorheen. Dorpjes als Allihies, Ardgroom en anderen hebben dit voorbeeld daarna gevolgd en dat is wat wij hier nu overal zien langs de Beara Way.
Voor we Eyeries uitlopen komen we nog langs een pleintje waar we nog een tweede supermarkt ontdekken, tevens het postkantoor. Uit nieuwsgierigheid en omdat we toch alle tijd hebben, lopen we het winkeltje even door. Hier is het assortiment nog kleiner, maar er is wel een hoekje met souvenirs, ansichtkaarten en wat huishoudelijke spulletjes. Tegenover de winkel staat zelfs een keurig openbaar toiletgebouw! Bijzonder voor een klein dorpje als Eyeries.
Na de laatste gekleurde gevels gaat de weg licht omhoog en zijn er nog slechts wat verspreid staande woningen. Dit is de weg die we morgen aan willen houden tot de splitsing waar het kustpad hierop aansluit. We volgen de weg een tijdje en zien dat het een smalle asfaltweg blijft waar we nauwelijks verkeer hoeven verwachten, en dat deze weg heel mooi op en neer gaat over de berghellingen. Daarmee staat onze keuze definitief vast.
Omdat we dit morgen wel gaan zien lopen we iets terug naar een afslag waar we zojuist aan voorbij zijn gegaan, een zijweg richting de kust. Het is een nog smaller weggetje dat op en neer kronkelt langs enkele huizen en een boerderij, en daarna als karrenspoor verder afdaalt tot we bij een betonnen pier aan de Coulagh Bay staan.
Het blijkt de haven van Eyeries te zijn, maar vaartuigen zien we er niet één. Wat we wel zien is dat er vanaf de inham waar we nu zijn tot aan de waterkant weer overal de inmiddels bekende overstapjes in het veld staan. We hebben de Beara Way bereikt en gaan dus weer de schapenweiden doorkruisen.
Waar we de eerste stile vanaf de haven overstappen is het gelijk al een gedeelte met hoog nat gras, daarbij begint het ook weer zwaarder te regenen. Er moet weer een keuze uit de rugzak garderobe worden gemaakt. Vanwege de regen en sterke koude wind zijn de gamaschen vandaag niet voldoende, dus trekken we de regenbroeken aan en zetten de capuchons weer op. Met de capuchon over de klep van zijn pet creëert Bert weer een afdakje om zijn gezicht en vooral de bril tegen de regen te beschermen, maar met deze harde wind is het effect nul.
We volgen het graspad door de schapenweiden en komen steeds dichter bij de kust waarbij het geluid van de golven op de rotsen met elke stap toeneemt. Wat is dit toch heerlijk, zee, wind en golven, en dat in de regen aan een prachtige rotskust in Ierland! Al na het eerste stukje wandelen langs de rand van de baai weten we dat we voor vandaag geen betere keuze hadden kunnen maken. Overal die mooie rotsformaties, diepe kloven waar het water in opspat, en wij hoeven vandaag nergens heen en hebben dus alle tijd om daar rustig van te genieten.
De Beara Way is ook hier weer goed aangegeven met op regelmatige afstanden de bekende palen met gele markeringstekens, maar ook zonder deze palen is de route niet te missen. Er loopt maar een pad langs de kust. Het wandelpad volgt de kustlijn, in de hogere delen over de rotsen en met stukje grasland, maar hier en daar daalt het ook weer af tot pal aan het water met soms leuke stenige strandjes. Regelmatig blijven we even staan om naar de golven te kijken die een grindstrand oprollen en bij het terugtrekken van het water de steentjes laten rollen met een prachtig geluid van duizenden rollende steentjes tot gevolg. Of we staan even stil bij een diepe grot die doorloopt tot onder het wandelpad waar de golven een bijna knallend geluid veroorzaken. Langs een rotskust wandelen is een genoegen voor de ogen én de oren!
Uiteindelijk gaat het wandelpad weer omhoog om boven een steile rotswand uit te komen, even weer lekker klimmen, daarbij lopen we langs een ruïne van een voormalig reddingsdienst gebouw. Hier is het weer lekker soppen door de modder maar met de extra hoogte is het uitzicht natuurlijk weer prachtig. Voorbij de ruïne dalen we af naar de kust waar het pad echt slechter wordt in het laatste stukje tot waar we weer een gebouwtje zien staan.
Dat gebouw blijkt een oude bootshuis compleet met boothelling te zijn, ooit gebruikt door de reddingsbrigade. Vanaf hier gaat het pad weer omhoog om daar aan te sluiten bij de asfaltweg die we dan terug naar Eyeries kunnen volgen. We vinden het zojuist afgelegde stuk zo mooi dat we toch liever hier onderlangs de kust ook weer teruggaan. Het is geen straf om het eerste deel twee keer te lopen en dan eventueel door te gaan naar Eyeries Point en het strand.
We besluiten om eerst maar eens een plekje aan de waterkant te zoeken en er te gaan picknicken voor we aan de terugweg beginnen. Vlakbij de boothelling vinden we een plekje met uitzicht op de golven die tegen de rotsen slaan. Tijd voor een kop soep en om de broodjes te smeren, maar de wind is er zo koud dat we het deze keer niet lang volhouden. Precies als de rugzakken weer zijn ingepakt begint het ook opnieuw te regenen, dan kun je toch maar beter lopen dan zitten.
En het blijft ook regenen terwijl we het wandelpad weer volgen, de kust blijft echter prachtig ook onder deze omstandigheden. Terug bij de haven van Eyeries waar we zijn begonnen gaan we nu rechtdoor verder langs het water, en het blijft ook daar een mengelmoes van rotsen afgewisseld met hoger gelegen gedeelten door schapenweiden. En natuurlijk zijn er overal weer die overstapjes.
Ook nu staan we regelmatig even stil om van de mooie natuur te genieten, in dit gedeelte zijn het vooral de kleuren die er opvallen. De rotsen zijn hier nog meer dan in het andere deel begroeid met mossen, algen en andere plantjes van geel tot oranje en in alle denkbare kleuren groen. Bert wil nog wel veel meer foto's maken maar gelukkig houdt de regen hem een beetje in toom.
Ter hoogte van Eyeries aangekomen besluiten we om nog even niet terug naar het dorp te gaan. Wetende dat er verderop nog een leuk strand ligt waar ook het riviertje dat we gisteren zijn overgestoken in de zee uitmondt. We willen door tot aan dit strand en van daaraf pas weer omhoog gaan klimmen naar de B&B. Daarbij hebben we het ondanks de storm en regen nog prima naar de zin en blijven daarom de kust nog even aanhouden.
Dat kan ook omdat de investering in onze nieuwe regenbroeken een hele goede keus blijkt te zijn deze wandelvakantie. Deze zijn echt wind- en waterdicht, maar we zijn er vooral verbaasd over hoe de broeken ademen. We merken helemaal niets van condens aan de binnenzijde en voelen ons dan ook behaaglijk droog en warm. Alleen aan de handen en gezichten voelen we de koude wind en het regenwater, maar dat is best lekker als je verder warm en droog blijft.
Dus lopen we nog wat door en komen gelijk al weer bij iets leuks, een landtong die dieper de baai in steekt, begroeit met gras. Dit moet het op de wandelkaart ingetekende punt zijn wat The Bull wordt genoemd. Dat wil ik natuurlijk beter bekijken en even later staan we op het puntje van de smalle landtong met aan beide zijden de aanrollende golven en met de wind recht in het gezicht lekker uit te waaien.
Na het bezoekje aan The Bull keren we terug naar het pad om even later weer een uitstekend gedeelte tegen te komen, daar zien we dat er recht voor ons een diepe baai ligt met helemaal links het Pallas Strand. Dit punt bij de inham is Eyeries Point volgens de kaart, ook dit is weer schitterend om te zien en we nemen er de tijd voor.
Vanaf het puntje moeten we naar links en dan om de baai heen lopen, weer een uit grote ronde stenen bestaand strandje oversteken, en dan nog eens een fraai stuk graspad langs bijzondere rotspartijen. Hier heeft de kleur oranje weer de overhand op de rotsblokken.
Op het Pallas Strand aangekomen blijkt het achteraf toch geen zandstrand te zijn maar meer een kiezelstrand, maar er staat een picknickbank en het is een heerlijk plekje om nog even te pauzeren voor we terugkeren naar het dorp. Het is eindelijk ook weer droog geworden, dus prima omstandigheden om er even bij te gaan zitten. We eten er een appel en struinen het strand over tot aan de waterlijn om er even naar een rotsblok in de opening van de inham te kijken waar de golven hoog overheen spatten.
Vanaf het strand gaat een asfaltweggetje omhoog naar Eyeries en even later passeren we de splitsing waar we gisteren vandaan zijn gekomen om daarna de bekende weg omhoog tot aan de hoofdweg in Eyeries af te leggen.
Al met al is de wandeling vandaag zo mooi, ondanks storm en regen, dat we pas tegen 15.15 uur terug zijn in onze B&B. Na een kopje koffie die we op de kamer zetten wordt er nog een handwasje gedaan, maar het blijkt dat we na alle nattigheid van de afgelopen dagen niet uit gaan komen met de drie paar wandelsokken die we elk hebben. Elke dag een schoon paar is echt wel nodig en elke avond worden de gedragen sokken weer uitgespoeld, we krijgen ze echter met dit weer niet tijdig droog terwijl we maar door blijven lopen. Ik probeer dan maar met de in een lade gevonden föhn wat na te helpen, morgen is er weer een stevige tocht en moeten ze eigenlijk wel weer droog aangetrokken kunnen worden.
Terwijl ik daar druk mee ben ontdekt Bert in de doucheruimte een elektrische kachel met ventilator hoog aan de muur gemonteerd. Na wat puzzelen denkt hij dat deze speciaal is bedoeld om van de ruimte een soort drooghok te maken. Dus verhuist de natte kleding naar de douche en zet Bert het apparaat aan. Even later wordt het er inderdaad bijzonder warm, dat laten we maar aanstaan tot vanavond en hopen dan weer over droge kleding te beschikken.
Vanavond worden we om 6 uur door Theresa verwacht voor het avondeten, we hebben nog alle tijd en lopen het dorp nog even in voor wat boodschapjes en bezoeken daarna nog Causkey's Bar. Een veel grotere pub dan waar we gisteren waren. Hier staat wel het WK Rusland op enkele grote schermen, maar het mooiste scherm is toch het grote raam achterin de pub met uitzicht op de Coulagh Bay.
Weer terug in de B&B zien we dat we niet de enige gasten meer zijn, Carin en Ronald zijn een dag na ons ook aangekomen evenals de twee dames. Zij hebben het vandaag zwaar gehad in de regen door het natte gebied waar wij het gisteren zo moeilijk mee hadden.
De wandelschoenen hebben het zwaar te verduren, het verbaasd ons te zien hoeveel er nog met lage A/B schoenen lopen in dit gebied. Dat is vragen om natte voeten en de vriendelijke Theresa vult dan ook dagelijks alle schoenen met kranten om ze maar weer een beetje droog te krijgen. (Ook wij vinden onze schoenen 's morgens met kranten gevuld terug, alleen hebben wij met onze hoge B en B/C schoenen nog geen overstromingen of lekken gehad. De bedoeling was echter goed).
Tegen 6 uur melden we ons in de eetkamer waar al een tafel voor 2 is gedekt met uitzicht over de Coulagh Bay. We krijgen weer een heerlijke Stew voorgeschoteld en als nagerecht ijs met voor mij aardbeien en appelgebak voor Bert. Wat weer een geslaagde maaltijd, en niet alleen dat, Theresa lijkt ook alle tijd te hebben en het wordt reuze gezellig. We babbelen nog wat langer door bij de koffie die ons nog wordt aangeboden.
Inmiddels is het buiten steeds donkerder geworden, maar niet vanwege de zonsondergang. Vanaf ons tafeltje in de uitbouw van de B&B zien we weer donkere wolken over bergen aankomen en over de Coulagh Bay trekken. Wat een mooi gezicht, maar hopelijk wordt het morgen toch wel weer eens wat beter. De voorspellingen zijn in elk geval positiever laat Theresa weten.
Weer terug op de kamer gaan we maar eens naar het wasgoed kijken, in de doucheruimte is het ondertussen snikheet geworden. Maar, de sokken en wandelblouses zijn nagenoeg droog! Gelukkig, maar nu snel even een raam open om de hitte die vanuit de douche de kamer inkomt kwijt te raken. Het was vandaag opnieuw een geweldig leuke (rust-) dag, en voor morgen staat er weer een mooie uitdaging op ons te wachten op de steeds weer verrassende Beara Way.
arrow_backVorige route arrow_backTerug route overzicht arrow_forwardVolgende route