'Rustdag' Castletownbere
Overnachting: Castletownbere, See Breeze B&B
7 Km - 100 Hm
Donderdag 14 juni 2018
Of de storm viel mee of wij hebben heel vast geslapen, want we hebben niets van de storm meegekregen afgelopen nacht. Het kan natuurlijk te maken hebben met het zware Beara Way traject van gisteren. We staan weer helemaal fit op, geen spier- of andere pijntjes, en we kunnen er weer tegenaan. Maar het is vandaag onze rustdag en omdat het morgen een hele zware dag beloofd te worden hebben we ons voorgenomen vandaag ook écht rustig aan te doen.
Als we de gordijnen opentrekken zien we een totaal andere wereld dan gisteren. Drie van de ramen aan de voorzijde van onze kamer kijken uit over de Bantry Bay en het Bere Island, en we zien bij het opstaan halve bewolking met veel blauw. En het water in de baai kleurt voor het eerst blauw door de regelmatig schijnende zon. Het belooft een mooie 'wandelvrije' dag te worden!
Aan de ontbijttafel overleggen we de opties voor vandaag en komen erop uit dat we Castletownbere eens goed gaan bekijken, misschien wat interessante winkels bezoeken, en Bert wil natuurlijk langs de haven. (Probeer een oud marineman maar eens bij een haven en de schepen vandaan te houden.) Op de wandelkaart zien we zuidelijk van Castletownbere wat smalle wegen langs de kust lopen, dat zouden we daarna wel kunnen verkennen. Maar dan kuierend, niet wandelend.
Na het ontbijt ruimen we onze rugzakken weer in. Alles is overnacht goed droog geworden en kan weer worden gebruikt. Dan vertrekken we om nog eens de 1,5Km route van de B&B naar het centrum te maken. Deze keer nemen we de tijd en kijken eens wat beter om ons heen naar de leuke gekleurde huizen in sommige zijstraatjes en langs de kustweg.
Bij de mooie boogbrug waar de Aghakista rivier de zee in stroomt zien we dat het ondertussen weer eb is geworden en komt de heerlijke zilte zeelucht ons tegemoet.
We blijven de waterkant volgen en kijken even bij het standbeeld van Timothy Harrington, (181-1910) Iers journalist, politicus en later Lord Mayor of Dublin, en de historisch belangrijkste inwoner van het dorp. Voorbij het parkje gaat het richting het centrum van Castletownbere waar we weer op het eerste plein aflopen met links de haven van waaraf we gisteren naar Bere Island zijn vertrokken.
Op het korte stukje boulevard bij het plein zou je kunnen denken dat je ergens in Bardolino of Lazise aan het Gardameer in Italië rondloopt. Ik laat Bert achter op een bankje onder de tropische bomen en ga zelf de supermarkt aan de overzijde in voor de dagelijkse lunchbroodjes en een paar flessen drinkwater.
Terug uit de winkel zoek ik Bert weer op die zijn camera weer eens naar de baai heeft gericht, en beginnen we aan het dagelijkse ritueel om het water over te schenken in onze aluminium veldflessen. Bert stelt voor om eerst links richting de vissershaven te lopen en te kijken of we daarvandaan naar de echte binnenstad kunnen met marktplein.
Langs de kade ligt het bomvol met vissersschepen van kleine krabbenvissers tot grote schepen die de oceaan opgaan. De haven van Castletownbere is een belangrijke vissershaven voor de regio, maar de Ieren die wij spreken vertellen dat het nog vooral Franse en Spaanse schepen zijn die de haven binnenkomen. Door de EU-regels voor vangstbeperkingen zijn er nauwelijks nog Ierse schepen actief zo wordt ons vertelt. Hetzelfde verhaal hoorden we ook twee jaar geleden in Schotland.
Op het moment dat we de haven bereiken horen we een claxon en kijken natuurlijk op naar een langsrijdende witte bestelbus. Toeterend en zwaaiend rijdt de Chief langs. Hij heeft ons natuurlijk herkent nadat hij ons gisteren in de regen mee heeft genomen. Met een glimlach op het gezicht zwaaien wij ook naar de blijkbaar altijd vrolijke Chief terug.
Nadat we de lange kade zijn afgelopen zoeken we een weg naar rechts richting het grote markplein van Castletownbere, en daar aangekomen zien we dat het net vandaag marktdag is. Er zijn wat kooplieden aan het uitladen en het plein vol aan het zetten.
Zo bij het plein rondkijkend maakt het dorp een zeer kleurrijke indruk, maar in vergelijking met wat we later op het Beara schiereiland gaan zien is dit nog maar een fletse vertoning. Castletownbere is dan wel niet groot, maar wel de grootste plaats in de wijde omgeving en heeft dus een belangrijke regionale functie. Dat is ook te zien aan de drukte rond de twee pleinen waar naast de lokale bevolking ook veel toeristen rondlopen.
Dat het een belangrijke plaats is rijmt niet goed met de garage van O'Donoghue die we daar zien. Dat ziet er niet uit als een moderne showroom en garage van een bekent automerk. Ze hebben ook twee oude pompen waaruit diesel en benzine getankt kan worden. Die worden ook druk bezocht terwijl wij er rondlopen. Verderop in het dorp komen we nog een tweede vergelijkbare garage van O'Sullivan tegen waar ook verschillende auto's stoppen om hun tank vol te gooien.
Vanaf het marktplein sukkelen we verder door een lange straat met nog veel meer kleurrijke winkeltjes en huizen. Bij de kerk zien we het toeristen informatiecentrum, gesloten, en daarna kijken we nog even binnen bij 'The Coffee House' waar ze ook souvenirtjes verkopen. Niet veel later lopen we op een kruising af waar we dan bijna Castletownbere weer verlaten.
Op de kruising zien we dat als we linksaf slaan en dan links aanhouden, dat we dan om de haven heen kunnen lopen. Een soort landtong met enkele huizen, een school en een hotel. Voor de school ligt een met gras begroeide heuvel die we via een trap kunnen beklimmen en bovenop krijgen we een schitterend uitzicht op Castletownbere met de bergen op de achtergrond.
Dan dalen we weer af en zoeken de waterkant weer op waar een mooi wandelpad aan langs loopt. Vanaf het pad zien we de vissersschepen aan de overzijde keurig op een rijtje langs de kade liggen, ongeveer van groot naar klein. Verderop loopt het pad dood en eindigt bij een parkeerplaats voor een groot hotel.
Via een parkje bij de parkeerplaats lopen we nog even door, om het hotel heen, om te kijken of we daar nog verder kunnen. Maar helaas, aan de rand van Beare Haven lopen we vast en moeten we terugkeren. We gaan terug naar de grote kruising en in de hoop verderop nog bij de fraaie kust te kunnen komen kiezen we voor het eerstvolgende weggetje linksaf.
Dit asfaltweggetje gaat omhoog en we komen langs enkele prachtige verspreid staande woningen en een leuke woonwijk met rijtjeshuizen in verschillende pastelkleuren. Volgens de kaart is dit Cametringane. Helaas gaat de weg daarna naar rechts parallel aan de kust verder. We kunnen er niet bij de kustlijn komen.
Bert kijkt nog eens goed op de wandelkaart en ziet dat de weg doorloopt tot aan een parkeerplaats bij een inham met de naam Traillaun Harbour. Daar gaat de weg weer naar rechts om bij de kustweg uit te komen. De parkeerplaats is maar een dikke kilometer verder en we gokken erop dat deze aan het water ligt gezien het woord 'Harbour' in de naam. Misschien kunnen we daar bij het water een lunchplekje in de zon vinden?
Het kustweggetje brengt ons langs meer leuke optrekjes met uitzicht over de baai en hier en daar kunnen we ook zelf het uitzicht bewonderen. Als we bijna bij de uitgezochte bestemming zijn draait de weg naar rechts en daalt af... naar het water! In de bocht kijken we uit over de inham en zien beneden de parkeerplaats met daarbij een betonnen kade en een soort strandje. Perfect!
We kuieren omlaag en gaan de betonnen rond lopende kademuur op. Vanaf de andere zijde komt ons een Ier tegemoet en hij vertelt dat dit het enige 'publieke strand' in de regio is. Aangelegd door de buurtbewoners zelf. Dit is tevens de plek waar ze jaarlijks op 31 januari een soort nieuwjaarsduik organiseren zoals wij dat op 1 januari kennen.
We lopen de kade verder op, komen zelfs langs een gebouwtje met een openbaar toilet, en vinden bijna aan het einde van de muur een bankje. Dit wordt ons lunchplekje voor vandaag. Lekker dicht bij het klotsende water, en omdat het opnieuw nagenoeg eb is, overal rotsen die boven het zeewater uitsteken waarop talloze vogels aan- en afvliegen. Het weer is vandaag ook nog eens top, dus we blijven er lekker een uurtje zitten eten en kijken.
In de supermarkt vanmorgen heb ik wat bijzondere broodjes gevonden en meegenomen, waaronder iets met zongerijpte tomaten. Bert houdt wel van dit soort verrassingen maar als hij er een hap van neemt vindt hij het broodje wel erg droog. Hij denkt dat het besmeerd met zijn 'botervervanger', de nu al dagenlang gebruikte kleine kuipjes roomkaas, en een plakje kaas erop beter zal smaken. En ja, dat blijkt een hele goede combinatie te zijn waar we lekker van smullen.
Een uur later breken we weer op en lopen zoveel mogelijk over het stenige strand langs de waterkant terug naar de parkeerplaats en klimmen het asfaltweggetje weer omhoog.
Daarna volgen we opnieuw de route parallel aan de kust om terug te kunnen keren naar Castletownbere. De zon blijft afwisselen met enkele onschuldige wolken zodat het een aangenaam wandeltochtje is door een verrassend mooie omgeving. Op de terugweg blijven we even wat langer bij de uitzichtmogelijkheden staan en maakt Bert weer de nodige foto's.
Terug in Castletownbere zoeken we een andere route door het dorp terug, maar veel mogelijkheden zijn er niet. Wel komen we langs een mooie brede trap met verschillende bordessen die naar de kerk omhoog gaat. Daar moeten we natuurlijk wel even rondkijken.
Bij het marktplein houden we deze keer links aan en komen weer uit bij Murphy's restaurant waar we nu twee keer hebben gegeten met daar vlakbij de grote supermarkt.
Voor we teruggaan naar de B&B gaan we de supermarkt nog eens door omdat we wat extra boodschapjes willen doen die we deels in de koffers mee kunnen nemen. De komende dagen zullen we namelijk geen echte supermarkt meer aantreffen. Zaken als 'Bert's broodvervanger', extra blikjes tonijn of makreel als broodbeleg, en wat te drinken en te snoepen voor op de kamer worden nu even extra ingeslagen.
Met de rugzakken volgeladen beginnen we aan de wandeling terug naar de Sea Breeze B&B en maken een laatste stop voor de fraaie boogbrug, want morgen gaan we Castletownbere definitief verlaten en staat ons weer een nieuw Beara Way traject te wachten.
Bij binnenkomst in de B&B worden we door onze gastvrouw Noralene uitgenodigd voor een kopje koffie of thee in de lounge. Dat nemen we natuurlijk graag aan en snel brengen we de rugzakken naar boven en zoeken dan de lounge op waar het servies al is neergezet. Noralene heeft niet alleen koffie voor ons, maar ook een heerlijk stuk gebak erbij. Wie kan daar nee tegen zeggen! Ook worden we gevraagd of ze even voor ons naar de volgende B&B moet bellen om de menu wensen door te geven. Morgen gaan we naar Kate, weer een plekje waar we niets kunnen krijgen en in de B&B voor ons zal worden gekookt. Noralene bevestigd wat we al meer hebben gehoord, Kate's kookkunsten worden alom geroemd.
Er wordt even lekker gebabbeld en natuurlijk komt het gesprek ook op onze website en dat we daar straks van dag tot dag verslagen van onze Beara Way tocht op gaan zetten. Dan komt de zakenvrouw Noralene naar boven en wil ze er van alles over weten. Als ze hoort dat er 300 tot 600 bezoekers per dag op superfamilie.nl langskomen wil ze gelijk weten of we wel een positief stukje opnemen over haar B&B.
Bij deze Noralene! We hebben drie nachten bij je in de Sea Breeze doorgebracht en het was helemaal top! De kamer met het mooie uitzicht was geweldig, de locatie ten opzichte van de Beara Way prima, en je gastvrijheid... Wij voelden ons ontzettend welkom! (We know your Dutch speaking friend will translate this for you!)
's Avonds lopen we nog een keer Castletownbere op en neer om te gaan eten. Onder het lopen overleggen we of we nog een andere gelegenheid uitproberen, maar toch maar niet. Voor de derde keer wordt het Murpy's waar we worden herkent en zo mogelijk nog hartelijker worden begroet.
Later op de avond is er nog één incidentje als plots het alarm in de B&B begint te loeien. We komen de kamer uit en Bert loopt naar beneden om te kijken of er iets aan de hand is of dat het een vals alarm betreft. Dat is inderdaad het geval. Maar door deze onderbreking van de avond zien we wel dat we vandaag niet de enige gasten zijn. Vanavond logeren er twee engels sprekende jongedames in de kamer naast ons en vanuit een kamer beneden komt een Nederlands stel. (Later blijken dit Carin en Ronald te zijn)
Deze Engelstalige en Nederlandse gasten zijn ook onderweg op de Beara Way maar via een andere aanbieder. Ze lopen de trajecten net anders, soms een korte dag als wij een lange tocht hebben en omgekeerd ,waardoor ze soms in andere dorpjes overnachten. In verschillende B&B's komen we ze steeds weer tegen en de laatste dagen ook regelmatig onderweg tijdens het wandelen.
arrow_backVorige route arrow_backTerug route overzicht arrow_forwardVolgende route