Glengarriff - Carngrour - Derreenagarig - Drumaclarig - Glangarriff
Overnachting: Glengarriff, Arches B&B
14,5 Km - 400 Hm
Zondag 10 juni 2018
Na een zeer goede nachtrust is Bert zoals gewoonlijk tijdens vakanties al weer op tijd in de benen. Om 7 uur staat de waterkoker al aan voor zijn eerste kop koffie. Instant koffie natuurlijk bij gebrek aan beter. Dus ik ook maar in de benen. We moeten nog tot 8 uur wachten voor we aan het ontbijt kunnen beginnen.
De zon schijnt door het dakraam op onze eerste echte vakantiedag in Ierland. Vanuit het dakraam zien we nog net een stukje van de bergen, en de Glengarriff River die net onderlangs de B&B stroomt met langs de oever volop in bloei staande rododendrons en fuchsia's.
Vandaag beginnen we nog niet aan de Beara Way, we hebben de zondag op reserve gehouden voor mocht er gisteren ergens vertraging zijn opgetreden tijdens de reis. Dan zou dat de verdere Beara Way planning van dag tot dag in de war schoppen en zo kunnen we dat voorkomen. Omdat de reis wederom prima is gegaan hebben we vandaag 'vrij'. In ons geval betekent dit dat we de dag in kunnen vullen met een rondwandeling in de omgeving om wat in te lopen, waarvoor we thuis zelf al een rondje op de wandelkaart hebben uitgezocht.
Voor we aan de wandeltocht beginnen zoeken we de ontbijtruimte op. Gisteren gaf Paul al de tip om bij het ontbijt ons even bij te laten praten door een ander stel dat daarbij aan zou schuiven, volgens hem Duitsers, die net zijn aangekomen nadat ze de hele Beara Way hebben afgerond.
Die 'Duitsers' komen inderdaad bij ons aan de grote gezamenlijke tafel zitten en blijken Nederlanders te zijn. Ze vertellen dat ze elke dag verrast waren dat de route weer totaal anders was dan de dagen ervoor, elke dag een verrassing. Details willen ze ons niet geven, het is leuker om het zelf te ervaren, maar wel krijgen we de tip om zeker voldoende water en mondvoorraad mee te nemen. Ze hebben een aantal dagen als bijzonder pittig ervaren maar waren wel elke dag ruim voor de dinertijd van de B&B's om 6 uur binnen. Door de spaarzame verhalen die ze wel delen worden we pas echt nieuwsgierig.
Paul dient het ontbijt op en Roseena staat in de keuken, en we krijgen er een geweldig goed ontbijt. Volgens het Nederlandse stel het beste ontbijt dat we tegen gaan komen. Hier geen Iers ontbijt met eieren, tomaat, bacon en bloedworst, maar twee langwerpige schalen. Een met een assortiment van vlees en vis, de andere met een aantal soorten kaas. Waaronder een kaas met zwarte stukjes, desgevraagd krijgen we te horen dat dit een lokale kaas betreft gemaakt met Guinness bier.
Na het ontbijt maken we ons op voor de wandeltocht en gaan dan eerst nog even langs de Spar voor flessen water en broodjes. Het water schenken we buiten gelijk over in onze aluminium veldflessen. Wel grappig om te zien dat hier in de 'supermarkt' nog een lekker ouderwetse kassa wordt gebruikt waarop de bedragen die op de verpakkingen staan worden ingetypt.
Onze geplande wandeling brengt ons naar het centrum van Glengarriff en daarna gaan we eerst door de 'winkelstraat' van het lintdorp lopen. Zoals we gisteren al hebben vastgesteld is niet alleen de Spar open, maar ook de overige winkels hebben 's morgens om half tien de deuren al open. Dat komt ons goed uit, dan kunnen we eerst nog langs een souvenirwinkel die we al hadden gezien.
We hebben alle tijd dus laten we ons ook nog even verleiden om langs de vele winkeltjes te lopen waar ze Ierse tweed en wol producten aanbieden. The Spinning Wheel, Quills Woollen Market, en een prachtige winkel met de naam Weavers of Ireland. Daar kijken we ook binnen een tijdje rond naar de prachtige handgemaakte spullen. Mijn interesse gaat vooral uit naar een geweven deken met ruitpatroon die ze hier in de mooiste kleurcombinaties aanbieden, maar ze zijn toch wel behoorlijk prijzig en daarnaast hebben we de beperking van bagageruimte de komende twee weken. Hopelijk is er nog een kans op onze laatste dag als we hier weer terug komen.
Glengarriff is niet alleen een leuk klein dorpje met kleurrijke huisjes, al na enkele minuten wandelen is duidelijk waarom er sprake is van een dorp met subtropische trekjes. Wij moeten nog even aan dat idee wennen, je zou je zo ergens in Italië wanen.
Waar de huizen verder uit elkaar staan en er geen winkeltjes meer zijn, willen we doorlopen tot aan een splitsing waar we dan links de bergen in gaan. Voor we daar zijn zien we rechts van de weg echter een soort parkje, en daar loopt een mooi wandelpad doorheen. Prachtig, dan stellen we de plannen bij en gaan via het park de kust volgen in plaats van langs de asfaltweg.
Het park tussen de asfaltweg en de Bantry Bay laat pas echt zien hoe subtropisch het hier is. Dichte ondoordringbare groei, prachtige planten met daarin het meest opvallend de enorme nu in bloei staande rododendrons. Het smalle pad brengt ons even later tot aan de waterkant van de Glengarriff Harbour. In het water zien we overal kleine eilandje en rotsen boven het water uitsteken met namen als Powers Rock, Sunken Rock, Bark Island of Bush Island.
Het park en daarmee het leuke wandelpad eindigen bij een pier waar verschillende boten in de haven liggen. In een kiosk kunnen we er kaarten kopen voor een overtocht naar het Garnish Island, dit eiland is wereldberoemd om zijn schitterende tuinen. De boottocht naar het eiland gaat ook langs Seal Island, waar een kolonie zeer tamme zeehonden bekeken kan worden. Helaas past een boottocht niet bij onze 'inloopplannen'.
Vanaf de pier lopen we terug naar de asfaltweg en zien er de gezochte splitsing. Daarna gaat het linksaf omhoog de heuvels in. We klimmen gestaag tussen wilde rododendrons, kamperfoelie, fuchsia’s, en enorme varens omhoog. De groei is hier zeer weelderig, het lijkt af en toe wel een jungle.
Zo nu en dan hebben we een geweldig uitzicht op het water van de Bantry Bay achter ons waar kleine vissersbootjes en een enkel pleziervaartuig tussen de eilanden door hun weg zoeken. We zijn nu al gecharmeerd van het kleine stukje Ierland wat nog maar hebben gezien.
Even later is er weer een splitsing en kunnen we kiezen uit een gehucht naar rechts met de onuitspreekbare naam Rossnashunsoge of links naar Carrigrour. Wij kiezen links omdat dit ons naar een topje op 200m hoogte zal brengen. Op de kaart is aangegeven dat we daar Standing Stones en een Stone Circle kunnen vinden.
Bij de enkele huizen van Carrigrour buigt de asfaltweg naar rechts de berghelling op en krijgen we voor het eerst te maken met een asfaltweg die je zou kunnen maaien. Twee sporen asfalt, en in het midden het asfalt dicht begroeid. Dit gaan we nog heel veel tegenkomen. Bij een boerenschuur eindigt het asfalt en gaan we verder over een kort stukje karrenspoor, klimmen een hek over, en ervaren dan voor het eerst dat we er wel kunnen wandelen maar dat er geen wandelpad is. Ook dit avontuurlijke wandelen gaan we nog heel veel meemaken. We mogen onze eigen weg over de helling zoeken naar de top waar we even later de gezochte steencirkel en staande steen vinden. En opnieuw uitzicht over de Bantry Bay!
Aan de andere zijde van de heuvel zoeken we weer een weg omlaag naar het asfaltweggetje bij de huizen. Even moeten we een eindje terug als we vast lopen in een stukje moeras waar we diep in weg zakken, maar dan lukt het om door het kniehoge gras en onkruid het asfalt te bereiken.
Bert heeft op de kaart gezien dat er een onverhard pad omlaag het dal in moet lopen, en die vinden we ook al snel. Het blijkt een prachtig kronkelend pad omlaag te zijn tot op het laagste punt, omzoomt met opnieuw die fraaie rododendrons. Als we dan ook nog eens een mooi uitzicht op de serieuzere bergen krijgen en we enkele watertjes tegenkomen, dan kan het voor ons al niet meer stuk.
Na deze fraaie lange afdaling komen we in het dal voor de N71 te staan, de hoofdweg tussen Kenmare en Glengarriff dwars over het Beara schiereiland, precies waar de Beara Way deze weg kruist. Op onze laatste dag gaan we hier van rechts komen vanuit Kenmare, en vandaag gaan we er al een klein stukje van volgen wat we over twee weken nog eens over mogen doen.
Aan de overzijde klimmen we een via een overstap een afrastering over om dan in een weiland uit te komen. Ook hier is het een kwestie van zelf maar een weg door het weiland zoeken naar een bossage waar bij de bosrand een markeringspaal staat. Vooraan in het bos stroomt een leuk riviertje, de Canrooska River, die we dan via een loopbrug oversteken.
We blijven de Beara Way aanhouden door bijzonder mooie stukjes natuur met bos, met hoog gras begroeide open gedeelten, modderpaadjes en zelfs enkele stukjes rotspad, waarbij we de loop van de rivier volgen. Na een afdaling door een donker bos waarbij we het paadje tussen de braamstruiken en manshoge varens soms maar nauwelijks kunnen vinden, komen we weer bij een asfaltweg met links een fraaie boogbrug over het riviertje.
Het is middag geworden, deze brug lijkt er voor gemaakt om gebruikt te worden als picknickplaats. De verse broodjes van vanmorgen komen uit de rugzakken en we hebben enkele plakjes kaas en een blikje tonijn op voorraad. Een feestmaal! (Bert wil wel graag boter op zijn broodjes maar dat hebben we niet kunnen vinden in kleine verpakking. Hij heeft echter wel kleine kuipjes roomkaas gevonden, per vier verpakt, en noemt dit nu zijn botervervanger. Dat smaakt ook prima en we kunnen er vier dagen mee vooruit.)
Na de lunch volgen we nog een stukje van de weg om daarna rechts een dicht bos in te gaan. Het daalt er verder af en tot onze verrassing komen we bij een parkeerplaats bij een groot park uit waar de Glengarriff River heel mooi doorheen kronkelt. Dat park staat helemaal niet op onze wandelkaarten! Op een informatiebord worden diverse rondwandelingen aangegeven en met behulp van het summiere kaartje op het bord en onze wandelkaart kijkt Bert hoe deze routes ongeveer lopen. We hebben nog alle tijd dus een extra ommetje in het park trekt ons wel. Na wat puzzelwerk wordt het de Big Meadow Walk Trail van 3,5Km die ons met een lus terug zal brengen naar een aansluiting met de Beara Way, die we daarna weer terug naar Glengarriff kunnen volgen.
We verlaten de Beara Way en houden de markeringen van de Big Meadow aan. Achter het grote grasveld, een soort speelplaats met veel picknickbanken, steken we de Glengarriff River over via een leuke brug en volgen dan een betonnen pad langs de oever.
De oever is er weer dicht begroeid met rododendrons en fuchsia's, waaronder het zo donker is dat het water van de rivier wel zwart veenwater lijkt. Er zijn enkele schitterende stenige strandjes waar we gebruik van kunnen maken om tot aan het water te lopen.
Na een stukje gelopen te hebben gaan we nog eens een brug over en verlaten we de rivier. De wandeling gaat een golvend half open landschap in met bijzondere begroeiing en veel veenpluis, en op de achtergrond de heuvels richting Glengarriff. Wat Ierland nog meer voor ons in petto heeft moeten we nog afwachten, maar onze eerste wandeldag is al echt genieten!
Daarna gaat het weer linksaf via een mooi wandelpad op en neer door de bossen, tot we bij een driesprong de Beara Way weer aangegeven zien staan. En dat nog wel naar drie zijden! Van links gaan we terug komen na twee weken wandelen vanuit Kenmare, en morgen moeten we de route naar rechts richting Adrigole hebben. Het derde bord wijst naar de aanlooproute tot in Glengarriff waar de Beara Way start en eindigt.
Deze laatste richting slaan we in en klimmen het park uit tot aan een asfaltweg die ons linksaf weer naar het dorpje zal brengen. Maar al na enkele meters verlaten we de Beara Way opnieuw, langs de weg staat een bordje dat we rechts een paadje omhoog kunnen klimmen naar 'Lady Bantry's Lookout'. Ook dat staat niet op onze kaart, maar een uitzichtpunt spreekt ons wel aan en dus beginnen we aan de klim.
Dat gaat eerst nog even geleidelijk maar al snel wordt het steiler en even later zijn zelfs betonnen traptreden aangelegd om de bergtop omhoog te kunnen komen. Het is echter niet heel ver zodat we even later op het topje aankomen waar bankjes zijn geplaatst en het uitzicht inderdaad prachtig is. Uitzicht op de bergen naar het noorden en in het zuiden de huizen van Glengarriff met daar achter weer de Bantry Bay.
Een heel mooi plekje om even te gaan zitten, een appeltje te eten en wat water te drinken. Al snel zijn we niet meer alleen op het uitzichtpunt als twee Ierse dames ook omhoog komen. Als Bert mij op een rotsblok laat poseren om een foto te maken, bieden de dames spontaan aan om ons samen te fotograferen. Yes please!
Weer terug op het asfalt kunnen we de weg alsmaar blijven volgen tot deze uitkomt op de hoofdweg net voor de eerste huizen van Glengarriff. Het eerste deel gaat door een rotsgebied waar het ons opvalt dat alle kale rotsen volledig glad gesleten zijn. We hebben geen idee waardoor dit zo is ontstaan. Zouden hier zo zuidelijk en hoog gletsjers zijn geweest?
Lager op de berghelling aangekomen lopen we weer de beboste lagere gebieden in met dichte begroeiing en zelfs nog grotere rododendrons. Dit zijn geen struiken meer maar echte bomen. (We hebben gelukt dat we dit nog in bloei zien, als we hier twee weken later terugkomen is de bloei helemaal verdwenen.)
Terug in Glengarriff wordt er eerst even een terrasje gepikt om daarna via de Spar door te gaan naar onze B&B alwaar we opnieuw hartelijk worden ontvangen door Paul. Op onze kamer aangekomen wordt er even lekker gedoucht waarna we ons op pad begeven richting Casey’s Hotel voor een warme hap.
Het is net als gisteren druk op het terras, het weer op dit moment in Ierland is dan ook uitnodigend om buiten te gaan zitten. Aan de overkant van de straat staan voor een tweetal pubs wat tafels met banken waar het ook gezellig druk is en life muziek wordt gemaakt. Het is een sfeervolle boel op straat. Slechts 800 inwoners maar het dorp leeft!
Na het eten gaan we terug naar onze kamer waar ik zie dat ik een oproep heb gemist. Ik zie aan het nummer dat het gaat om een nummer uit Ierland. Als ik terug bel blijkt het Anne te zijn, de eigenaresse van de B&B waar we morgen verblijven. Ze wil graag het menu even met me doornemen want daar zijn we ver van de bewoonde wereld zonder restaurants en zal er door Anne voor ons worden gekookt. Ook wil ze graag weten hoe laat we morgen ongeveer moeten worden opgepikt. In mijn beste Engels sta ik haar te woord en we komen er aardig uit. Ik begrijp dat we voor kip kunnen kiezen of iets onverstaanbaars, dus dat wordt kip. Dan is het tijd om deze mooie eerste wandeldag af te sluiten met een kopje instantkoffie en (puzzel-)boek.
arrow_backVorige route arrow_backTerug route overzicht arrow_forwardVolgende route