Ter Apel - Schiphol - Cork - Glengarriff
Overnachting: Glengarriff, Arches B&B
0 Km - 0 Hm
Het volgende reisverslag is geschreven op basis van een reisdagboek, meerdere keren per dag bijgehouden door Janny. Haar verslag is achteraf aangevuld door Bert met zijn herinneringen en verschillende wetenswaardigheden, en samengevoegd tot een verslag per wandeldag.
De routekeuze:
Na onze eerste lange afstand wandeltocht in Schotland in 2014, toen we de West Highland Way van Glasgow naar Fort William hebben gelopen, en daarna in 2016 de Speyside Way, zijn we toch wel heel enthousiast geworden om op deze manier de vakantie in te vullen. Voor 2018 zijn we dan ook weer op zoek gegaan naar een uitdagende bestemming. Dat het opnieuw Groot Brittannië zou worden was al snel duidelijk, daarbij hebben we deze keer vooral gekeken naar de Coast-to-Coast Way in Engeland, en de mogelijkheden in Ierland.
De keuze is uiteindelijk Ierland geworden. Ierland kent veel mooie lange afstand wandelroutes, maar na wat zoekwerk op het internet kwamen we al snel bij de Beara Way op het bergachtige Beara schiereiland in het zuidwesten van het land. (Engels: Beara Peninsula) Als Alpen fans hebben wij wat met bergen en dat zette de Beara Way bovenaan ons lijstje. Ierland is overwegend heuvelachtig maar heeft ook meerdere mooie berggebieden, en niet te vergeten de schitterende rotskusten die je overal kunt vinden. Het Beara schiereiland heeft de combinatie van serieuze bergen, prachtige rotskusten, mooie baaien waar je vaak op uit kijkt, en de Atlantische Oceaan heeft een prominente rol op meerdere van de wandeldagen. Daarmee stond onze keuze vast!
(Routekaart Beara Way Ierland)
Onze eerste Schotland avontuur hebben we helemaal zelf gepland en geboekt en daar hebben we heel veel voorpret van gehad. Langs de drukke West-Highland-Way was er in de meeste gevallen ook een ruime keuze aan hotels, Guest Houses, B&B's en campings, we hebben er een leuke mix van gemaakt. Bij de tweede reis ontbrak het ons door omstandigheden aan tijd, ook bleek dat er langs de onbekendere Speyside Way veel minder overnachtingsmogelijkheden online te vinden waren. We hebben toen gekozen voor een lokale organisatie die alles perfect heeft geregeld. (Zie hiervoor ons Schotland 2016 verslag.)
Na wat zoeken op het internet bleek ook het vinden van logies op een aantal wandeldagen langs de Beara Way nog niet zo eenvoudig, het Beara schiereiland is een zeer dunbevolkt gebied met nauwelijks hotels en campings, maar overwegend kleine B&B's die lang niet allemaal goed online vindbaar zijn. We concludeerden dat dit weer heel veel tijd zou gaan kosten. Gezien de positieve ervaringen met de Speyside zijn we maar weer gaan zoeken naar een betrouwbare partij om onze reis bij onder te brengen, dat is Hillwalk Tours geworden.
Aer Lingus komt ons precies op tijd ophalen...
Er zijn veel reisorganisaties die de Beara Way verkopen, ze bieden het echter allemaal net weer anders aan. De wandeldagen variëren van 5 tot 11 dagen, waarbij meer dagen kan betekenen minder kilometers per dag. Meer dagen kan ook betekenen dat de volledige route wordt aangeboden waar aanbiedingen met minder wandeldagen delen van het pad weglaten. Soms kunnen dat ook net de mooiste stukjes van de route zijn zoals een bezoek aan Bere Island en Dursey Island. Met name deze laatste wil je niet missen! Ook de laatste wandeldag van Kenmare naar Glengarriff, waarbij je het schiereiland van kust naar kust oversteekt en twee bergketens over moet, wordt door veel aanbieders weggelaten. Wij vonden dit juist wel een hele mooie afsluitende dag terug naar het startpunt. Er is zelfs een aanbieder die de route in omgekeerde richting verkoopt hebben we onderweg ervaren.
Met het besluit om voor de Beara Way te gaan en dit te doen via Hillwalk Tours, moesten we nog een keuze maken over de trajecten en de zwaarte van de tocht. We konden kiezen voor rustig, gemiddeld of uitdagend, en daarnaast het aantal dagen die we wilden gaan lopen. Janny stelde al snel voor om gezien onze ervaring maar voor uitdagend te gaan, dan zouden we de complete Beara Way in 9 dagen van 22-27Km en 5-9 uur wandelen af kunnen leggen. Omdat we twee weken vakantie wilden houden liet dit voldoende ruimte voor de heen en terugreis en de mogelijkheid om tussendoor enkele rustdagen in te plannen waarvoor we een extra overnachting op sommige locaties hebben laten boeken.
Aankomst op Cork Airport...
Hiermee zou de Beara Way wel de zwaarste tocht zijn die wij ooit maakten, want hier komen dan nog eens 300 tot 800 hoogtemeters per dag bij. Met wat extra tochtjes op onze twee 'rustdagen' hebben wij totaal 229Km en 6.060 hoogtemeters afgelegd in 11 dagen. Daar komen dan nog wat extra kilometers bij die we soms moesten maken van B&B's naar restaurants of supermarkten. We hebben voorafgaand aan de reis dan ook regelmatig zware tochten gelopen in onze omgeving en zelfs in het Sauerland om in elk geval het gevoel in de benen te krijgen van 27Km met 800Hm op een dag. Het was een mooie reden om er in het voorjaar regelmatig een lang weekend op uit te trekken.
We waren er volgens ons klaar voor om deze uitdaging aan te gaan, maar achteraf gezien hebben we ons niet voldoende gerealiseerd wat het betekende dat er delen van de route over veengrond gaan waar ook geen paden zijn maar waar je een beetje je eigen weg moet zoeken. Dit hadden we wel gelezen, maar als we beter de kaarten bestudeerd zouden hebben dan hadden we kunnen weten dat dit trajecten van soms enkele kilometers per dag door het veen zijn. Nat, modder, waterplassen en kniehoog nat gras om doorheen te worstelen. Vooral als het nat weer is een hele opgave.
Het Beara schiereiland:
In het zuidwesten van Ierland steken vier landtongen ver de Atlantische Oceaan in waarvan de Beara Peninsula er een is. Beara valt deels onder County Cork en deels is het County Kerry. Over het schiereiland lopen twee bergketens, de Caha Mountains en de Slieve Miskish keten waaruit het schiereiland bestaat, met als hoogste bergtop de Hungry Hill met een respectabele hoogte van 682m. De Beara Way loopt dicht onder de top van deze berg langs.
De baai ten zuiden van het Beara schiereiland is de Bantry Bay, het water in het noorden is de delta van de Kenmare River. Deze is hier zo breed dat het eigenlijk ook wel voor een baai door kan gaan. Deze baaien met de Atlantische Oceaan in het zuidwesten maken deze route heel erg aantrekkelijk, de ene keer lopen we pal langs de waterkant of hoog over een klif met uitzicht over het water en naar de bergen, op andere dagen gaat het dieper de bergen in maar is er steeds wel weer een mooi uitzicht over een baai of de oceaan. Vooral de noordkust heeft schitterende steile kliffen, maar ook aan de zuidkant vind je prachtige lagere en hogere kusten langs de Bantry Bay.
Op het hele schiereiland wonen nog geen 6000 mensen, (ons kleine dorpje Ter Apel heeft er al 8000!), vooral in heel veel kleine vissersdorpjes, en overal verspreid liggend vindt je wel schapenboerderijen.
Deze vissersdorpjes hebben er een sterke regio functie en de meesten zijn doorgaans dan ook gezellig druk. Daar zitten wat kleine winkeltjes, een buurtsuper, een restaurant en natuurlijk vind je er de pubs. Castletownbere en Kenmare hebben zelfs een echte grote supermarkt. Enkele dorpjes in het noorden, zoals Eyeries en Allihies, zijn geen vissersdorpen. Die danken hun oorsprong aan de vele kopermijnen in de bergen.
In de eerste dagen langs de zuidzijde vallen de vrolijk gekleurde huizen in de vissersdorpjes al op, maar eenmaal aan de noordkant wordt het pas echt uitbundig. De huizen hebben er alle kleuren van de regenboog! Het dorpje Eyeries is het decor geweest voor de film 'Falling with a dancer', voor deze film moesten alle huizen in een grijze kleur worden geverfd. Na de opnamen hebben de bewoners hun huizen weer hun mooie kleuren terug gegeven. Sommigen nog feller dan ooit tevoren.
In het centrum van Cork...
Ierland heeft ons qua natuur verrast. Met toch wel een beetje Schotland in het hoofd zijn we helemaal op het verkeerde been gezet, want dit deel van Ierland, midden in de Atlantische Oceaan, heeft in tegenstelling tot Schotland een zeer zacht en vochtig klimaat met in de zomer maximaal 23 graden en nooit vorst in de winter. Het is dus eigenlijk subtropisch omdat er in de winter niets aan beplanting dood gaat. Alles blijft er het hele jaar maar groeien en vanaf zeeniveau tot op 250m hoogte is er meer sprake van oerwoud dan van bossen. Dat oerwoud bestaat uit voor ons bijzondere planten zoals de Yucca, enorme rododendrons, grote fuchsia struiken en dergelijke. Buiten de paden is het er soms schier ondoordringbaar.
Verder is het Beara schiereiland een oase van rust, schapen en vogels. Wie een beetje geluk heeft ziet er in de baaien de zeehonden op de rotsen liggen. Op het uiterste puntje van Dursey Island kun je met wat geduld zelfs langstrekkende walvissen bekijken of een groep dolfijnen langs zien komen. Ook basking sharks, reuzenhaaien die wel 7 meter lang kunnen worden, zijn rond Beara regelmatig waar te nemen.
De Beara Way:
De Beara Way is een gemarkeerde en beschreven lange afstand wandeltocht rond het Beara Schiereiland van ongeveer 206Km. Deze afstand kan wisselen per aanbieder en zelfs worden uitgebreid omdat er een aantal leuke optionele lussen toegevoegd kunnen worden. Zo zijn wij aan onze totale afstand van 229Km gekomen.
De 'National Irish Trail' Beara Way maakt onderdeel uit van de langste nationale route van Ierland, de Beara-Breifne Way, dit volgt het traject die door Donald O'Sullivan Beare in 1603 met ongeveer 1000 medestanders is gelopen om uit de handen van de Engelsen te blijven. Deze Sullivans groep steunden de Spanjaarden in plaats van de Engelsen.
De wandeling begint officieel in Glengarriff en volgt de zuidkant van het schiereiland tot aan het uiterste puntje op het Dursey Island waar je echt het gevoel krijgt naar het einde van de wereld te lopen! Aan de noordzijde van Beara gaat het dan weer terug tot aan het grootste dorp langs de route, Kenmare met 1800 inwoners. Op de laatste dag van de wandeltocht wordt de oversteek vanuit Kenmare terug naar het startpunt Glengarriff gemaakt van kust naar kust waarbij de twee bergketens overgestoken moeten worden.
De hele route is gemarkeerd met bordjes en palen met daarop een gele afbeelding van een wandelaar met rugzak, met daaronder een richtingpijl omhoog (rechtdoor), links of rechts. De meeste trajecten starten en eindigen in een van de vele vissers- of kopermijndorpjes aan of dicht bij de kust. De markeringen zijn doorgaans zeer goed, alleen op gedeelten waar paden ontbreken en je zelf van paal naar paal je weg over de venige- en rotsige berghellingen moet zoeken, moet je er even aan wennen om vooral ver vooruit te kijken naar de volgende palen. Soms zie je namelijk in de verte wel de volgende paal staan waar je op af moet lopen, maar eenmaal dichterbij gekomen kan deze wel eens net uit het zicht staan. Als je vooraf de juiste koers hebt gezien en dat vast houd, dan kom je vanzelf weer bij de volgende markering uit.
Een van de pubs in Glengarriff...
Op sommige dagen gaat de route pal langs de prachtige kust over onverharde rotspaadjes, maar de meeste trajecten starten met een stukje asfalt. Dat zijn vooral smalle asfaltweggetjes die richting de bergen lopen om de daar verspreid staande schapenboerderijen te kunnen bereiken. Deze weggetjes worden zo weinig bereden dat vaak alleen op de twee sporen nog asfalt zichtbaar is, het midden van de weg is veelal begroeid met soms wel tot 15cm hoog gras en onkruid. Je zou het asfalt hier kunnen maaien.
De spar, en op zondag open...
In de bergen gaat het over karrensporen en bergpaadjes, maar vaker zijn het smalle schapenpaadjes waar je gebruik van maakt. Ierland betekent veen, deze voornamelijk onverharde schapenpaadjes door het veen zijn de zwaarste delen van de route. Stukken nat en plakkerig veen wisselen af met een stenige rotsbodem en dan weer een stuk veen waar het water op staat waarbij je van graspol op graspol stapt.
Wegzakken in de nattigheid, uitglijders, en al dat onheil wordt dan soms ook nog eens verborgen door kniehoog gras waar je een weg doorheen moet zoeken. Dit loopt anderhalf keer zwaarder dan normaal en er zijn meerdere trajecten die kilometers lange stukken hiervan bevatten. Dit is dan ook wat wij hebben onderschat, 24Km of meer met al snel 500Hm per dag is een ding, maar over deze ondergrond... Wij hebben het gered om de route helemaal uit te lopen, maar sommige dagen vielen ons behoorlijk zwaar en dan waren we blij met onze extra geplande rustdagen tussendoor.
Achteraf vonden we dat dan ook wel weer heel mooi, we hadden de lat al hoog gelegd maar hebben met deze wandelvakantie toch weer onze grenzen verlegd. Als bijna zestigers zijn we er zelfs een beetje trots op wat we hebben gepresteerd waar we zelfs andere jongere wandelaars af hebben zien haken.
(Gezien het voorgaande kunnen we dan ook vooral het gebruik van hoge, minimaal B-type wandelschoenen aanbevelen. Lage A en B schoenen is hier vragen om natte voeten en dan wordt het een hele zware opgave om nog met plezier de wandeltocht af te maken.)
Het kleurige centrum van Glengarriff...
Tot zover de inleiding en achtergrond informatie, tijd om aan de wandelvakantie te beginnen!
Janny reisdagboek Zaterdag 9 juni 2018:
Na een korte nacht gaat om 4 uur de wekker en na een vlotte actie zitten we om half 5 in de auto. Het is rustig op de weg en we zijn dus vroeg genoeg op Schiphol. We hebben een parkeerplaats gereserveerd, en de bus staat ook al klaar om ons naar het vliegveld te brengen als we aan komen lopen. Ook op Schiphol is het nog vrij rustig en al snel hebben we de formaliteiten afgerond en zitten we aan een ontbijtje van € 21,-. Na het nuttigen van het ontbijt zoeken we onze gate op, natuurlijk helemaal achteraan, om van daaruit te genieten van ons uitzicht op de vliegtuigen die er gaan en komen.
Een kleine maar keurige kamer...
De vlucht naar Cork vertrekt op tijd en Bert verheugd zich al op zijn kop koffie tijdens de vlucht. Maar helaas moet je tegenwoordig bij een groot aantal vliegtuigmaatschappijen, waaronder ook Aer Lingus, betalen voor je koffie, en aangezien mijn portemonnee in mijn rugzak zit krijgt Bert niet zijn zo geliefde bak koffie vandaag. Blijkbaar hebben we de wind mee want we landen 10 minuten eerder dan gepland, en we hebben vandaag toch al een uur extra. Nadat we door de Ierse douane zijn toegelaten halen we gauw de koffers, toilet bezoeken, en dan… is er alsnog de koffie voor Bert in de aankomsthal van Cork Airport. Bij de uitgang van de terminal zoeken we daarna de halte voor de bus, kopen onze kaartjes en vertrekken naar het centrale busstation in hartje Cork.
Een half uur later zijn we midden in deze mooie Ierse stad, en aangezien we nu bijna drie uur de tijd hebben voordat de bus vertrekt naar Glengarriff op het Beara schiereiland, gaan we op zoek naar een terrasje in de zon waar we even wat willen drinken. Onderweg zien we al een supermarkt die we straks even willen aandoen voordat we richting Glengarriff vertrekken. Omdat het morgen zondag is en we niet zeker weten of het kleine buurtwinkeltje in Glengarriff dan wel open is, moeten we toch voor de zekerheid hier maar wat eten inslaan voor de lunch. Na ons eerste glas Calsberger van deze vakantie vertrekken we richting het overdekte winkelcentrum waar we de supermarkt hebben gezien voor een hapje en wat boodschapjes. Daarna zoeken we de juiste bushalte bij het station op, tickets hadden we al online besteld, en gaan lekker op de koffers zitten in afwachting van onze bus.
Even inschuiven, het regent pijpenstelen...
Na een lange busrit van 2 ½ uur staan we tegen 5 uur 's middags in het centrum van Glengarriff. Centrum is een groot woord, het dorpje aan de Bantry Bay telt slechts 800 inwoners. Al gauw is de B&B gevonden, en om het hoekje bij de B&B komen we al langs de lokale Spar die ook zondags open blijkt te zijn. Dat scheelt, dan kunnen we morgen verse lunchbroodjes en water halen voor de eerste wandeltocht. In The Arches B&B worden we hartelijk verwelkomd door Roseena en Paul O'Shea, daarna worden we naar een kleine maar keurige kamer met een fraaie moderne badkamer op de bovenste verdieping gebracht. Hier gaan we twee nachten doorbrengen.
Eerst wordt er even lekker gedoucht, waarna we op aanraden van onze gastheer Paul vertrekken naar hotel Casey’s voor het avondeten. Het is mooi weer en het leuke half overdekte terras zit bijna vol. Er wordt echter aan de rand van het terras nog een plekje voor ons gecreëerd zodat we lekker buiten kunnen zitten. Echter, halverwege de maaltijd, begint het hard te regenen. En aangezien wij aan de rand van het overdekte terras zitten blijf ik net droog maar wordt Bert nat. Met z’n allen schuiven we wat dichter bij elkaar om te voorkomen dat Bert's eten veranderd in soep. Na het eten vertrekken we snel naar onze kamer. Het was een lange reisdag.
arrow_backVorige route arrow_backTerug route overzicht arrow_forwardVolgende route