Glenmore Forest Park - Loch Morlich - Rothiemurchus - Footbridge - Achnagoichan - Loch an Eilein - the Polchar - Inverdruie - Aviemore
Overnachting: Ravenscraig Guest House, Aviemore
21 Km - +140/-260 Hm
Helaas regent het nog steeds als we wakker worden en de gordijnen open trekken. We besluiten toch maar gewoon om 8 uur te gaan ontbijten en aan tafel te overleggen wat we vandaag willen gaan doen.
Als we aan ons tafeltje zitten horen we ineens mensen achter ons enthousiast goedemorgen roepen. Het is het Engelse stel van gisteren die dus blijkbaar ook in ons Guest House hebben overnacht. We hadden ze niet herkent zonder de regenjassen met capuchon. Ze gaan straks verder met de Speyside Way en vragen naar bijzonderheden over de route. Wij krijgen tijdens het gesprek de tip mee om vooral de Coast-to-Coast Way te gaan lopen als we ooit weer deze kant op willen komen.
In de tussentijd hebben we besloten om toch maar de geplande wandeling te gaan doen en vanaf Glenmore onderlangs Loch Morlich te lopen en dan te kijken wat de status van de paden en bruggen is. We willen niet graag nog een keer om moeten keren vanwege niet over te steken beken.
Deze route door de Cairngorms is een van de opties die we thuis al hadden uitgewerkt, een route van 16Km. We krijgen echter onderweg de mogelijkheid om een extra stuk toe te voegen en dan alsnog Loch an Eilein mee te nemen die we gisteren niet konden bereiken. Daarmee voegen we dan weer een mooi gedeelte van de East Highland Way toe aan onze wandeltocht. Of we dat doen laten we afhangen van het weer, onze conditie en de status van de wandelpaden die we er aantreffen.
We halen na het ontbijt onze schoenen en poncho’s op uit het drooghok. Poncho’s droog, wandelschoenen nog lang niet. De schone en droge wandelsokken zijn al weer nat vanaf het moment dat we de schoenen aantrekken.
Toch vertrekken we om 9:25 uur met de bus van Aviemore Station naar Glenmore. De buschauffeur laat ons er netjes uit bij het Glenmore Visitor Centre en wenst ons heel vriendelijk een mooie droge dag toe. Grapjas!
Ons startpunt Glenmore ligt diep in de Cairngorm Mountains, slecht vier kilometer verder ligt het skigebied op de hellingen van de naamgever van het gebergte, de 1245m hoge Cairn Gorm. Vanaf daar hadden we graag een paar tochten over en door de bergen gemaakt, maar zonder ski's heeft dat nu geen zin. Sterker, we staan hier midden tussen de hoogste toppen van de Highlands, maar zien alleen laaghangende wolken waaruit de regen gestaag op onze capuchons tikt. Het regent gelukkig niet zo hard meer als gisteren.
Bij het bezoekerscentrum is ook een Reindeer-Centre. We hopen vandaag toch nog wel herten of rendieren te zien, een bezoek aan het centrum brengen doen we echter niet. We komen om te lopen en starten met onze wandeling langs Loch Morlich.
Vanaf het Centre volgen we nog een kort stukje asfaltweg, daarna gaan we rechts het natuurgebied in via een mooi wandelpad langs een beek. De beek voert bruin water. Deze keer is dat geen zand wat wordt meegevoerd vanwege de neerslag, dit is zeer helder bruin water.
(Omdat wij zijn grootgebracht in de Drentse veenkoloniën herkennen we de kleur onmiddellijk. Dit komt via een veengebied omlaag. Zo kwam het water vroeger ook bij oma thuis uit de put en werd hier eten mee gekookt en koffie van gezet).
Eerst moeten we het grote meer opzoeken om er daarna links omheen te wandelen. Bert heeft maar een pad op zijn topografische kaart staan naar Loch Morlich toe, maar het is hier aangelegd als een park met zeer veel paden. Alle kanten op. We lopen op de gok een beetje globaal in de kompasrichting van het meer, maar als we na een kruising rechtdoor zijn gegaan en het pad later de berghellingen op gaat, krijgen we het vermoeden dat we toch meer naar rechts hadden gemoeten.
Terug bij de kruising komt er net een dame langs die onze vermoedens bevestigd, daarna is het eenvoudig en zien we even later het meer tussen de bomen door. We zijn dan op het juiste pad dat helemaal om het meer heen loopt. Eerst nog beneden langs het water, achteraan hoog boven het water waar de oever hoog en steil is. Bij een mooi plekje met een bankje hebben we onze koffiepauze bij het water, staande, want het is té koud en nat om er bij te gaan zitten.
De route langs het Loch is erg mooi, maar de kans om een 'deer' te zien is toch wel erg klein want onze poncho’s hebben de hele nacht naast handdoeken gehangen die waren gewassen met volgens mij heel veel wasverzachter. Bert en ik lopen dan ook rond als een paar met Silan geparfumeerde tuinkabouters. Dat houdt de herten en rendieren wel op afstand...
Aan het einde van Loch Morlich aangekomen kunnen we rechtsaf om het meer helemaal te ronden, maar tot nu toe valt zowel de hoeveelheid regen als de toestand van de paden mee. We besluiten door te gaan en linksaf van het meer vandaan te lopen. Een hele brede weg het natuurgebied Rothiemurchus in.
Terwijl het rustig doorregent maken we een lekker tempo op het brede pad tot we bij een volgende splitsing naar rechts gaan en weer met mooie wandelpaden te maken krijgen. In dit Cairngorm National Park kijken we al na enkele meters onze ogen uit. Wat een schitterend natuurgebied hier tussen de berghellingen met bemoste naaldbomen, prachtige Caledonian Pine Trees en een gevarieerde ondergroei van struiken, bosbessen en heide. Een bonte schakering van bijna alle denkbare kleuren groen.
Dit is nog eens heerlijk wandelen, ook al ontbreekt ook vandaag weer het zicht op de bergen met hun witte hellingen en toppen waar we pal aan langs lopen. Het pad golft over de heuvels en wanneer het vlakker wordt loopt het pad dicht langs een mooie brede beek. Dit is de Allt Druidh.
In de dichte bossen zijn we al langs een maar moerasstukjes gelopen, maar eenmaal de beek volgend wordt het veel natter en moeten we soms van het hoofdpad afwijken.
Weer meer in de bossen staat ook veel water op de paden, maar vooral op de diepste gedeelten tussen twee heuveltjes in. Het bos is hier echter droger zodat we anders dan gisteren nu wel door het struikgewas de grootste plassen kunnen omzeilen.
Rond lunchtijd kijken we uit naar een plekje om even redelijk te kunnen zitten voor een broodje. Die vinden we even later vlak bij de beek waar enkele stenen in het bos liggen. Helaas moeten de capuchons op blijven, maar het we hebben nog slechts heel lichte neerslag.
Al na enkele minuten wordt onze pauze ernstig verstoord. Het is windstil en nagenoeg droog, dus zitten we nog maar net of we worden aangevallen door de Midgets. Als die bijtjes met grote getale beginnen te bijten dan is het niet lang vol te houden, blijven lopen is dan de oplossing want dan vallen ze niet meer aan. We lopen dan ook maar heel langzaam verder met een broodje in de ene hand en de waterflessen in de andere, tegelijkertijd de wandelstokken onder een arm geklemd.
Al kauwend komen we even later bij een prachtig strandje. Daar komt de Allt Druidh die we volgden samen met een nog bredere beek, de Beanaidh. De samengevoegde beek is de Allt Na Beinne Moire. Volgens Bert zijn kaart is dit ook een doorwaadbare plaats, maar net als gisteren is dat geen optie. We weten echter dat er verderop een brug over de Allt Na Beinne Moire ligt, dus het levert vandaag geen problemen op.
Inmiddels kunnen we zelfs de capuchons afdoen, het is even droog! De rest van de middag is het capuchon op capuchon af, maar zware regenval blijft uit. De paden blijken goed begaanbaar en overal zijn de bruggetjes in goede staat. Dit is ook wel nodig want overal komen behoorlijke stromen met water uit de heidevelden naar beneden. We krijgen er nu vertrouwen in en besluiten in elk geval eerst door te lopen naar de Gairngorm Footbridge en van daaruit weer verder te kijken.
Het is dan niet meer ver naar de brug over de Allt Na Beinne Moire. Op deze brug, op de kaart Footbridge genoemd, hangt een bordje dat dit hier al in 1912 is gerealiseerd door de Cairngorm Club Aberdeen.
We steken over, er zijn ook geen andere mogelijkheden, en gaan verder op het wandelpad tot we even later weer bij een splitsing aankomen. Nu moeten we definitief kiezen of we voor de 16Km variant gaan door rechts te houden naar Coylumbridge via het Blackpark natuurgebied, of voor de 21km versie gaan. Dan moeten we linksaf om daar op de East Highland Way aan te sluiten en alsnog via Loch an Eilein naar The Polchar en dan via Inverdruie naar Aviemore terug te lopen.
Aangezien de paden hier zeer goed zijn en het weer ondanks enkele buien stukken beter is dan gisteren, gaan we voor de lange optie. Loch an Eilein blijft een aanlokkelijk doel.
Wat volgt is een prachtige wandeling door eindeloze heidevelden met machtige Caledonian Pine Trees, heel veel beekjes en geweldige Lochs. Al met al zeker de moeite waard en we genieten met elke stap die we maken. Wat een adembenemend mooi landschap en wat zijn we blij dat we deze keuze hebben gemaakt.
Na enkele kilometers komen we langs het eerste meertje. Dit heeft geen naam op de topografische kaart maar is toch leuk om te zien nu het wateroppervlak niet wordt verstoord door regendruppels en de bossen er omheen spiegelt.
Nadat we weer een heuvel hebben overwonnen komen we bij een kruispunt van paden. Daar staat een Nederlands stelletje te praten met een Schot. De man is hier goed bekent dus checken we bij hem of we nog steeds op de juiste weg zitten als we er rechtdoor zouden gaan. Dat blijkt juist, dus stappen we weer een nieuw gedeelte prachtige natuur in van het Inshriach Nature Reserve.
Hier komen we steeds meer stroompjes en beken tegen die het pad soms compleet blank hebben gezet. Steeds is er dan wel weer ergens een bruggetje in de buurt om alsnog over te kunnen steken zonder de wandelschoenen uit te hoeven doen. De wolken worden inmiddels ook wat lichter zodat we zelfs even wat contouren van de bergketen Cairn Gorm zien!
Net voor het Loch an Eilein bereiken is er weer een splitsing. Nu kunnen we links of rechts om dit meer gaan lopen. De langste en mooiste route gaat naar links, daar zijn we het snel over eens. Even later zien we dan voor het eerst het water tussen de bomen door, maar daarna moeten we toch weer door een stuk bos een helling omhoog zonder zicht op het meer.
Eenmaal op hoogte aangekomen volgt een prachtige wandelroute door de bossen om daarna met een boog weer naar Loch an Eilein terug te keren. Voor we er zijn gaan we echter eerst een mooie beek oversteken die twee meren aan elkaar verbind. Loch Gamhna hebben we links en Loch an Eilein rechts met de beek er tussenin waar een wandelbrug overheen is gebouwd. Weer een schitterend plekje waar we geen genoeg van kunnen krijgen.
In de bossen hier was ons al een paar keer opgevallen dat er soms enorm grote Caledonian Pines stonden. Als we van Loch Gamhna bovenlangs op Loch Eilein af lopen zien we steeds grotere exemplaren van deze grillige Schotse boomsoort. We gaan ze vandaag echter nog grilliger en nog groter zien op de route terug naar Aviemore.
Na een lange omtrekkende beweging komen we dan eindelijk echt aan bij de oever van Loch an Eilein. Dit Loch is een hele bekende toeristische plek omdat er prachtig omheen te wandelen is door bijzondere natuur, maar ook vanwege de oude ruïne op een eilandje midden in het meer.
Als we wat verder door zijn gelopen kunnen we afdalen naar de waterkant vlak bij deze kasteel ruïne. We zien er een mooi plekje om even te gaan zitten met uitzicht over het meer en houden er onze middagpauze met een stuk fruit en een slok water.
Vanaf de ruïne is het niet ver meer naar het uiteinde van Loch an Eilein. Vanaf deze kant komt een asfaltweg omhoog en eindigt bij een grote parkeerplaats voor bezoekers van het Loch. Daar staat bij een tweede ruïne ook een huisje waar we nog even kijken.
Het witte huisje herbergt een souvenirwinkel en een kunstgalerie met schilderijtjes en lokaal geproduceerde handwerkjes. Heel klein, maar leuk om even te bekijken. Daarna lopen we voor de laatste keer naar de waterkant, het uitzicht over het meer is er geweldig mooi. We vragen ons af hoe dit er uit ziet als de bergen zich daar achter tonen en in het wateroppervlak spiegelen.
Vanaf hier zouden we via de asfaltweg af kunnen dalen en daarna een rustige weg naar Inverdruie kunnen nemen, dat zou dan deels de zelfde route zijn die we gisteren noodgedwongen moesten nemen.
We hebben er al een lange tocht opzitten maar voelen ons allebei nog sterk genoeg om ook het laatste deel door de natuur van The Polchar aan te kunnen. In afstand is dat niet zo veel verder, maar wel weer op en neer en waarschijnlijk opnieuw soms minder goed begaanbare paden. Het is onze laatste wandeldag in Schotland, morgen kunnen we de hele dag rusten, dus ook nu is er geen lange discussie nodig. We zetten door.
Vanaf de parkeerplaats volgen we een kort eindje van de asfaltweg en gaan dan opnieuw een smal pad op en de bossen in. Ook van deze omweg krijgen we geen spijt, ondanks dat de paden soms weer blank staan is het opnieuw een heerlijke wandelgebied. In een relatief kort stukje komen we langs enkele kleine meertjes die echt prachtig zijn, de daarna volgende afdaling voelt echter aan alsof er geen einde aan komt. Maar dat zal de nu meespelende vermoeidheid zijn.
Het bospad komt uit op de hoofdweg van Coylumbridge naar Aviemore bij Inverdruie. De laatste kilometers vanaf hier terug naar Aviemore zijn identiek aan wat we gisteren hebben gelopen. Nu kunnen we wel even voor een laatste keer de Spey bekijken vanaf de Spey brug voor Aviemore, anders dan gisteren is het nu droog als we de stad bereiken.
Maar als we tegen half 4 Aviemore binnen lopen doen onze voeten pijn. We hebben natuurlijk de hele dag met “natte” voeten gelopen. Eenmaal op de kamer blijkt dat Bert zijn voeten erg kapot zijn dus doe ik gauw nog even wat boodschapjes aan de overkant.
Daarna wordt er lekker gedoucht en zoeken we het dichtstbijzijnde restaurant op nadat we twee dagen in het centrum hebben gegeten. Tijdens het voetballen op TV eten we hier een heerlijke Pie van verschillende vissoorten, we vinden het beiden heerlijk. Daarna strompelen we weer terug naar ons verblijf voor onze laatste nacht in het mooie maar vooral natte Aviemore.
arrow_backVorige route arrow_backTerug route overzicht arrow_forwardVolgende route