Craigellachie - Aberlour - Carron - Knockanda - Blacksboat - Cragganmore - Ballindalloch
Overnachting: Cragganmore House, Ballindalloch
24,5 Km - 50 Hm
Om half acht melden we ons weer voor een ontbijt bij Bev, onze gastvrouw. Ook Bert heeft even genoeg van alle eieren en kiest dit keer alleen voor yoghurt met vruchten en toast met jam. Onze gastheer verteld ons dat we voor vandaag een rustige wandeling zullen hebben. Het is nog bewolkt, maar hier en daar zien we ook al wat blauw. Het gaat weer een prachtige wandeldag worden, misschien wat té warm zelfs.
Voor de laatste keer gaan we de vervelende lange trap af van onze B&B naar de lager gelegen hoofdweg van Craigellachie en zoeken het oeverpad langs de Spey weer op. Daar is de Speyside Way weer aangegeven die vandaag bijna geheel zal bestaan uit de oude spoorwegbaan langs de Spey.
Even volgen we het vlakke oeverpad, maar al snel verlaten we de officiële route weer en maken we een omweg om door 'Charlestown of Aberlour' te kunnen wandelen. Van dit dorpje hebben we gisteren al wat gezien, nu willen we de winkelstraat meenemen in de route want Aberlour is een van de weinige plaatsten in de omgeving waar nog een redelijk aantal winkels te vinden zijn.
Op het moment dat we het centrum bereiken worden we plots vol enthousiasme weer aangesproken door de oude dame met haar man die ons gisteren bij hun tuin op hebben gehouden. Ze komen net een winkel uit waar wij aan langs lopen en herkennen ons natuurlijk gelijk. Er is geen ontkomen meer aan zodat de dag begint met een gezellige ontmoeting.
Vanuit het centrum zoeken we een weg naar het Aberlour station waar we de Speyside Way weer op kunnen pakken bij een mooi aan de Spey gelegen park achter het oude stationsgebouw.
Ineens staan we dan oog in oog met de Mash Tun Whisky Bar! We herkennen de vreemde ronde voorgevel gelijk, want Janny zat gisteravond even naar de Schotse TV te kijken in afwachting van een weersvoorspelling toen er net een uitzending was over de Whisky geschiedenis langs de Spey. De presentatrice ging in de uitzending op bezoek bij de Mash Tun en er werd verteld dat dit dé plaats langs de Spey was als het gaat om Whisky. Het toeval wil dat we daar nu juist vandaag aan langs komen.
Zodra we Aberlour achter ons hebben gelaten komen we nog langs een fraaie loopbrug over de Spey, maar dan gaan we ook echt de natuur in. We gaan dan ook weer een stevig wandeltempo maken.
De kilometers lange spoorbaan die we nu gaan volgen gaat gepaard met oneindig veel spoorbruggen om over te steken en tunneltjes waar we doorheen moeten. Natuurlijk waren er vroeger langs de lijn ook veel stationnetje, daar gaan we vandaag een groot aantal van zien. Sommige vergaan tot ruïnes, anderen zijn in nieuwstaat gehouden.
We lopen vandaag wel tussen steeds hoger wordende bergen door, maar de spoorbaan loopt vlak zodat we geen echte hoogtemeters gaan maken. We hebben vandaag 19,5 Km af te leggen via de officiële route, maar we hebben een omweg gemaakt door Aberlour en we weten al dat we aan het einde in Ballindalloch nog boodschappen moeten doen. En daarvoor moeten we zeker rekenen op 5Km extra wandelafstand.
Het schiet lekker op via het vlakke wandelpad, we komen ook geen enkele andere wandelaar tegen en al helemaal geen praatzieke Schotten. Het enige oponthoud is het stoppen als Bert weer een foto van de omgeving wil maken.
Rond de koffietijd komen we langs een oud treinstation waar alleen nog het bord met plaatsnaam staat en een picknickbankje. De ‘Dailuaine Halt’. Het bankje staat mooi op het verhoogde perron en het gras is pas onlangs gemaaid. Een perfecte plek voor een onderbreking. Ik besmeer een oat-biscuit met boter en een stuk Cheddar Cheese zoals we twee jaar geleden hebben leren kennen tijdens onze West Highland Way trektocht. Een slok water er bij en we hebben een heerlijk tussendoortje.
Na een km of 7 moeten we een brede brug oversteken waar we weer zicht krijgen op de Spey. Als ik wil doorlopen zie ik ineens een eekhoorn op me afkomen. Ik blijf doodstil staan en kan Bert seinen die gelijk naar zijn camera grijpt. Als de eekhoorn mij bemerkt staat het even stil op zijn achterpootjes om er dan snel van door te gaan. Prachtig, want deze eekhoorn is de rode Schotse variant die we nu voor het eerst in levende lijve zien.
Aan de andere zijde van de brug gaat het weer verder over het spoorbaantracé door uitgestrekte bossen. De enige onderbreking in dit deel is de passage van het gehucht Carron. Dit bestaat uit enkele huizen rond de The Dalmunach Distillery. Hier hebben ze geen bezoekerscentrum dus kunnen we er alleen maar aan voorbij lopen. Opnieuw het bos in.
Net voordat we op zoek willen gaan naar een plekje waar we onze broodjes kunnen eten komt ons een meisje tegemoet lopen. Het gaat om een vlotte Schotse jonge dame die ook de Spey afloopt en als iedere Schot spontaan een gesprek aanknoopt. Ze tipt ons om nog even door te lopen voor we gaan eten tot aan het voormalig treinstation van Tamdhu. Daar kun je via een trap naar beneden bij de Spey komen. Dat is volgens haar een heel mooi plekje, anders moeten we ergens langs het pad in het bos gaan zitten. Die tip nemen we natuurlijk graag ter harte en zo lopen we nog een kilometer of twee verder door de bossen over het vlakke pad.
Het station dat we zoeken ligt in het Knockanda Estate. Eerst lopen we langs de Knockanda distilleerderij en dan komt al snel het prachtig onderhouden stationsgebouw met perron van het Tamdhu Station in zicht. Voorbij het station zou nog een tweede distilleerderij moeten zijn, maar nu eerst het water van de Spey opzoeken.
En inderdaad een mooi plekje voor de lunch. Een houten trap gaat omlaag tot aan de waterkant waar we prima op een paar rotsblokken kunnen zitten. Daar is juist een groep Kanoërs bezig om de Spey heen en weer over te steken in de sterke stroom waarbij de roeiers aanwijzingen krijgen van twee mensen aan de wal. Er wordt blijkbaar les gegeven. Mooi, want dit is leuk om naar te kijken terwijl we de boterhammen smeren en verorberen. Al snel heeft Bert zijn wandelschoenen uit en zit met zijn blote voeten in de ijskoude Spey. We nemen echt de tijd voor onze lunch want we hebben er al zeker 15 km opzitten!
Na de lunch vertrekken we vol goede moed en hopen dat het resterende deel wat meer te bieden heeft. Helaas, tot aan Cragganmore blijft het het oude spoor wat we volgen met niet veel zicht op de Spey of omgeving.
Nadat we over het perron zijn gelopen komen we even later langs de tweede distilleerderij, hier zien we voor het eerst de originele houten Whisky vaten die overal buiten op het terrein zijn opgeslagen.
Het is weer spoorbaantracé wat we lopen, vanaf hier is er echter wel af en toe even een kijkje op de omgeving mogelijk. Daarnaast begint het ondertussen ook behoorlijk warm te worden, het is nu in Schotland zelfs veel beter weer dan thuis in Nederland!
Het pad gaat daarna steeds dichter naar de Spey toe en we vangen af en toe al een glimp van het water op waar het bos plaats heeft gemaakt voor weilanden, vaak begraasd door schapen.
Wanneer we het Blacksboat Station binnen lopen, nu een woonhuis, krijgen we zelfs zicht op de hogere toppen voor ons. Daarna wordt het landschap opener en wordt het zelfs prachtig om ons heen, het saaiste gedeelte van de Speyside Way hebben we afgerond.
Net voor de laatste brug voor Ballindalloch staat een bankje met uitzicht op de Spey. Het is ondertussen echt heet geworden dus besluiten we hier nog even te pauzeren in de zon voor we de laatste etappe aangaan.
Aangezien we pas om 4 uur terecht kunnen in The Cragganmore House bij Ballindalloch waar we overnachten, gaan we op zoek naar het lokale benzinepompstation voor wat boodschapjes. Op voorhand hadden we al gezien dat het benzinepompstationnetje de enige mogelijkheid was om boodschappen te doen, toch nog een 1,5 mile heen en weer terug en dus 5 km extra. En dat in de drukkende hitte met inmiddels warme pijnlijke voeten.
We komen uit bij Ballindalloch Station, hier vlak bij naar rechts moet ons overnachtingadres zijn. We slaan echter linksaf richting de beroemde 'Bridge of Avon' waar het benzinestation moet zijn.
De route erheen is leuk en gaat langs de kleine maar mooi onderhouden Ballindalloch distilleerderij. Daarna zien we de River Avon en de gezochte brug waar het winkeltje inderdaad precies naast staat.
Als we het tankstation bereiken zien we een jonge dame buiten op een stoel in de zon zitten, Bert herkent haar van een op het internet gevonden foto als eigenaresse van de Store. Ze loopt met ons mee naar binnen waar we op zoek gaan naar brood, boter en beleg voor morgen. Natuurlijk hebben we voor de nieuwe wandeldag ook weer vier liter water nodig en wat te drinken/eten voor op de kamer vanavond. In de B&B kunnen we buiten poederkoffie en thee niets krijgen en de enige pub/hotel ligt hier dicht bij dit benzinestation aan de andere zijde van de brug waarvoor we vanavond weer 5Km zouden moeten lopen.
In de winkel kijken we onze ogen uit. Zo klein, maar alles wat we kunnen wensen is er te vinden. De lokale bevolking kan er terecht voor een volledige maaltijd, in de koeling zien we zelfs een pakje karbonades en wat ander vlees liggen. Als dat wordt verkocht liggen er morgen waarschijnlijk weer twee andere soorten vlees op voorraad, eten wat de pot (koeling) schaft lijkt het devies. Bert vraagt het meisje of hij een foto van het voor Nederlandse begrippen Spartaanse interieur mag maken en dat wordt lachend toegestaan. Een foto is ook voldoende om de hele Store vast te leggen.
Om klokslag vier uur lopen we de oprit van het 'kasteeltje' op waar we 3 nachten zullen slapen. We krijgen de Red room met van achter de kantelen van onze slaapkamer voor het eerst goed zicht op toppen van de Cairngorms. We zien vanuit ons raam de hoogte waar we morgen middag van af zullen dalen terug naar dit adres.
Onze gastvrouw geeft aan dat we om zeven uur ’s avonds aan tafel worden verwacht. In The Green dining room. Van veel mensen al gehoord dat we hier goed zouden kunnen eten, omdat de eigenaar een chef-kok is. En inderdaad het eten is erg lekker.
Lamskoteletten, perfect klaargemaakt, verschillende soorten groenten waarvan een voor ons onbekende soort op een bodem van sinaasappel, zo goed hebben wij in Schotland nog nooit gegeten. De gastheer vertelt dat hij nu nog vooral op uitnodiging kookt bij evenementen en partijen. Vaak bij de distilleerderijen in de omgeving voor soms honderden mensen. Vandaag heeft hij voor slechts drie gasten en zijn eigen gezin in de keuken gestaan, we voelen ons vereert.
De derde gast die de Green room in komt is een jongeman uit België. Hij heeft vandaag de route vanuit Tomintoul gelopen. Een prachtige tocht zo geeft hij aan en hij heeft zelfs grote aantallen “deers” gezien. Dus op naar de bergen morgen, want hier in Ballindalloch zijn we echt aan de voet van de Cairngorms aangekomen. Een taxi zal morgen 8.30 uur klaar staan om ons hoog in de bergen naar Tomintoul te brengen!
arrow_backVorige route arrow_backTerug route overzicht arrow_forwardVolgende route