Drymen - Conic Hill summit - Balmaha - Loch Lomond - Milarrochy - Sallochy - Rowardennan
Overnachting: Jeugdhostel Rowardennan Lodge
23 Km - 480 Hm
Na een goede nachtrust staan we om 7:30 op voor een frisse start. Op internet hebben we gelezen dat deze tweede dag, net als de laatste, door veel WHW wandelaars als zwaarste etappes worden ervaren. Anderen hebben vooral moeite met dag drie en vier, dat zijn vooral de lopers die geen bergpaden gewend zijn want dat gaan we vanaf morgen krijgen. Vandaag gaat het om een lange afstand met hoogtemeters in de vorm van geleidelijk omhoog lopende paden.
Na een gezellig ontbijt in de keuken van onze gastgevers, met worstjes, ei, pannenkoek en eigen gemaakte jam, maken we ons klaar voor de 2e dagetappe.
Deze kunnen we echter niet starten voordat we van onze gastvrouw nog een speciale oat-biscuits, met boter besmeert en daarbij een stuk Cheddar cheese, hebben mee gekregen. Met de boodschap dit te nuttigen als we later vandaag boven op de eerste bergtop, de Conic Hill staan.
Vanuit het dorp lopen we het bos in, langzaam stijgend. Als we later het bos uitkomen krijgen we onze eerste blik op Loch Lomond, het grootste zoetwater meer van Schotland waar we twee en een halve dag aan langs zullen gaan lopen.
Vanaf hier lopen we langzaam omhoog naar Conic Hill (360m) via een mooi paadje door een golvend heuvellandschap. Daarna gaat het echt omhoog langs de berghelling waar verderop het paadje net onder de top van de berg door loopt.
Daar kunnen we nog een kort uitstapje maken om ook het topje te bedwingen en van het uitzicht te genieten, maar ondertussen is het flink gaan regenen en is het uitzicht minimaal. Even later lopen we dan ook weer in de regenjassen en met de regenhoes over de rugzaken.
We laten de top dan ook voor wat het is en besluiten door te gaan en af te dalen tot aan het bezoekerscentrum beneden bij Loch Lomond om daar in een mooi park onze lunch te gebruiken.
Tijdens de maaltijd komt de zon er volop door en genieten we van onze speciale oat-biscuits met Cheddar. Daarbij weer een warm soepje dank zij onze goede thermos, die we vanmorgen met heet water uit de waterkoker hebben kunnen vullen.
Weer een leuke cottage bij Balmaha...
Dit wandelpad langs Loch Lomond gaan we nu twee en een halve dag volgen...
We vervolgen dan onze wandeling door het gehucht Balmaha aan de oever van Loch Lomond. We krijgen prachtige uitzichten op het meer, terwijl we stijgend en dalend op weg zijn naar de Rowardennan Lodge. Net buiten het dorp zien we ook onze Amerikaanse stelletjes van het ontbijt van gisteren weer terug.
Mooie vergezichten, maar helaas is het nog somber weer...
Net voor een zware bui aankomt piept de zon door en zien we een prachtig schouwspel...
Onderweg zien we veel schapen, maar dicht bij de dorpjes soms ook runderen...
De rest van de dag gaat het op en neer via vooral bredere paden langs Loch Lomond, soms er vlak aan langs en daarna weer verder erbij vandaan waar er steile oevers zijn of wanneer we in het meer uitstekende landtongen afsnijden. Het wordt onderweg steeds natter en even later lopen we dan ook weer in onze poncho's rond. Maar koud is het gelukkig niet.
Een wolkbreuk, maar in de poncho's kan de appelpauze gewoon door gaan...
Aan het eind van de middag droogt het op en kunnen we weer wat meer genieten van de prachtige uitzichten over het meer met soms schitterende doorkijkjes en leuke kiezelstrandjes.
De steiger bij de Rowardennen lodge is het eerste wat we van onze overnachtingplaats zien...
Na dik 8 uur lopen arriveren we bij een prachtig gebouw op een geweldige locatie aan het water.
De Rowardennan Lodge is een jeugdherberg, en hoe mooi het gebouw van buiten er ook uit ziet, met een jeugdherberg zijn we voorbereid op een redelijk primitief onderkomen voor deze nacht. Dat blijkt ook al snel het geval als we bij de receptie onze sleutel krijgen van een klein hokje met een stapelbed. Onze kamer ligt ook nog eens pal aan de enige herendouche, gescheiden door een erg gehorig houten wandje.
We hebben bij de aanmelding het totale pakket afgenomen met 'diner', ontbijt en het lunchpakket, omdat we in de wijde omgeving verder niets kunnen kopen en ook morgen de rugzak gevuld willen hebben voor de wandeldag.
Onze grootste zorg tijdens de hele tocht is steeds om voldoende water te kunnen krijgen. Het Schotse leidingwater is niet drinkbaar en smaakt naar een chloor zwembad, maar dat wisten we vooraf. We nemen dagelijks tezamen 3 liter water mee en daarnaast een thermos met heet water voor koffie en/of een soepje onderweg. Op de warme dagen gaat alleen 4 liter koud water mee, maar dat moet dan wel ergens in flessen te krijgen zijn en dat is niet overal het geval. In die gevallen moeten we dus de dag ervoor al extra water inslaan en meenemen om twee dagen te kunnen overbruggen.
Bij de Lodge is echter een kiosk waar we de belangrijkste zaken wel kunnen krijgen. Water, koffiepads en natuurlijk een overigens prima lunchpakket met belegde sandwiches, een zakje chips en een stuk fruit. Daarnaast hebben we overal waar we lunchpakketten afnamen ook steeds wel iets extras in het tasje gevonden als een reep Mars, Snickers of zakje rozijnen.
Dan wordt het tijd om de eenvoudige eetzaal op te zoeken. Hier geen menu naar keuze maar twee gerechten waaruit we mogen kiezen. We gaan voor een Mousaki waar de kok best wat lekkers van heeft weten te maken, met als toetje een plakkerige browni met ijs. Ook best lekker, maar wel erg kleine porties voor een hongerige wandelaar.
Vervolgens zijn we koffie gaan drinken in de gezamenlijke woonkamer van het complex. Daar zit ook een grote groep Schotse jeugd, mogelijk op een schoolvakantie of zomerkamp. We treffen er ook twee Duitsers waar Bert al snel mee aan het kletsen is. Onderwerp; 'De polders van ons kleine landje'.
Daarna hebben we ons terug getrokken op onze 'kamer' waar Bert op het bovenste bed in zijn boek heeft zitten lezen en ik zat beneden op de grond met mijn puzzelboek.
arrow_backVorige route arrow_backTerug route overzicht arrow_forwardVolgende route