Rondrit Tirol over de Kühtal, Hahntennjoch en de Fernpass
De afstand van deze wandelroute is met een Curvimeter nagemeten op een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000.
Bij wandelroutes met een GPS-track is de afstand bepaald op basis van de GPS-log gegevens.
Alle gemeten afstanden zijn afgerond naar een halve kilometer.
Van deze rondwandeling is helaas nog geen Google Earth link beschikbaar.
Een Google map zal op een later moment alsnog worden toegevoegd
Van deze route is nog geen gps-track als download beschikbaar. Op een later moment zullen een .gpx en .kml in een zip-file worden toegevoegd.
Hebt jij deze route gelopen en wel een GPS-bestand beschikbaar, dan is deze zeer welkom als aanvulling op de site. (Email)
De weergegeven hoogtemeters (stijgen/dalen) zijn onderweg afgelezen op een hoogtemeter en achteraf nagerekend vanaf een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000. Hierbij zijn de verschillen opgeteld tussen alle 'laagste punten' van de route en de daarop volgende 'hoogste punten' op basis van de hoogtelijnen van de kaart.
Dit is geen erg nauwkeurige methode. In de praktijk kunnen de opgegeven hoogtemeters dan ook afwijken van de werkelijkheid.
Bij rondwandelingen voorzien van een GPS-track zijn de hoogtemeters afgelezen uit het GPS logbestand. Deze berekeningen zijn veel betrouwbaarder.
Alle aangegeven waarden zijn afgerond op 10 hoogtemeters. Bij lastiger na te rekenen situaties op 50 hoogtemeters.
Deze rondwandeling verloopt geheel vlak of bij deze route zijn de (mogelijke) hoogteverschillen zo gering dat deze niet relevant zijn voor de wandelaar.
Van deze omgeving is helaas nog geen goede wandel- of fietskaart verkrijgbaar.
star star_border star_border star_border star_border = zeer eenvoudige wandelroute
Korte tot middellange route over halfverharde of verharde wegen en paden zonder hoogtemeters van betekenis
star star star_border star_border star_border = eenvoudige wandelroute
Route over halfverharde of verharde paden met delen smalle goed begaanbare berg- of bospaadjes. Geen tot weinig hoogtemeters
star star star star_border star_border = middelzware wandelroute
Een langere tocht en/of veel hoogtemeters. Route kan smalle berg- of bospaadjes bevatten en natuurlijke hindernissen. (Trap/ladder/beek oversteek) Voor iedereen met redelijke conditie goed/veilig toegankelijk. Advies minimaal wandelschoen A/B of B
star star star star star_border = pittige wandelroute
Lange tocht en mogelijk veel hoogtemeters. Route kan 'avontuurlijke stukjes' en smalle, soms steile paden bevatten. In de bergen Trittsicherheit nodig en goede wandeluitrusting met B of B/C schoenen, wandelstokken en nooduitrusting. (Zie 'Uitrusting')
star star star star star = zware wandelroute
Lange tocht met veel hoogtemeters. Kan delen van een 'Steig' bevatten. Alleen voor geoefende wandelaars met Trittsicherheit en de juiste bergwandeluitrusting. Geen klimtouw of gordels nodig.
Deze kwalificatie toekenning berust op onze eigen ervaring. Voor meer gedetailleerde informatie over de begaanbaarheid en veiligheid van een route lees het uitgebreide routeverslag.
De benodigde tijd voor een rondwandeling kan zeer persoonlijk zijn. De weergegeven tijd zijn de werkelijk door ons gelopen uren, afgerond naar boven op een half uur. Wij lopen om te genieten en niet speciaal voor de conditie. We nemen onze pauzes, lopen harder wanneer het een stukje saai is, en langzamer wanneer de omgeving interessant is. De aangegeven looptijd zal dan ook meestal ruim haalbaar zijn.
Tip:
In het vlakke Nederland zal de af te leggen afstand tussen 3 en 5 Km per uur liggen. Bij een cultuur wandeling kan dit zelfs minder dan 3 Km zijn, bij een sportieve wandeling misschien wel meer dan 5 Km. Een goed gemiddelde om mee te rekenen is 4 kilometer per uur exclusief pauzes. Na meerdere wandelingen kan dit naar eigen ervaring worden bijgesteld.
Hou rekening met 10 minuten pauze per uur, zodat er voor een route van 16 Km 4,5 uur uitgetrokken moet worden. (16Km : 4 Km/u = 4 uur wandelen en 3 x 10min pauze). Bij langere (dag-) tochten ook een langere lunchpauze meenemen. (Een half uur als de broodjes in de rugzak worden meegenomen, een uur als er wordt geluncht bij een horeca gelegenheid onderweg).
(zie ook Routes plannen)
Deze rondrit westelijk van Innsbruck is ongeveer 240 kilometer. De rit gaat over prachtige bergpassen als Kühtai, Hahntennjoch en de Fernpass, steeds ver van de grote wegen door enkele mooie en afwisselende stukjes natuur van Tirol. In de weekeinden kan het op de passen wel druk zijn.
We rijden eerst naar Mutters, een dorpje net onder Innsbruck aan de oude Brenner, vanuit het Stubaital waar we onze vakantie doorbrengen. Vanaf de Brenner (wegnummer 182) gaan we Mutters in en volgen daar de hoofdweg door het dorp richting Götzens, Birgitz en dan verder naar Axams. Op mooie uitzichten hoeven we niet lang te wachten, de omgeving met de glooiende groene Almen en kleine gezellig aandoende dorpjes is heel erg mooi, ook al zou het weer wat beter mogen zijn.
We blijven de weg alsmaar door volgen, waarbij het na Grinszans heel smal begint te worden.
Daar rijden we op de borden richting Sellrain verder, waarbij het steeds maar smaller wordt. Tot soms lange stukken van slechts precies één auto breed.
Een enkel parkeerhaventje of zijweg moet soms worden gebruikt om ruimte te maken voor een tegenligger, maar de natuur om ons heen wordt steeds mooier.
Beetje bij beetje wordt ook hoogte gewonnen en daarmee worden de uitzichten in het dal steeds fraaier. We stoppen regelmatig even om een foto te maken.
Uiteindelijk daalt het flink door het bos omlaag met enkele mooie haarspeldbochten tot in Sellrain. Daar gaan we op de hoofdweg linksaf. Het gaat richting Gries en Oetz, nu een bredere maar rustige weg.
Wij zijn vanmorgen niet zo vroeg vertrokken en het middaguur nadert al. We kijken dan ook uit naar een mooi plekje om de meegebrachte broodjes te eten.
Dat plekje vinden we in het dorpje St. Sigmund vlak voor de ingang van het natuurpark Kühtai, waar we links een grote parkeerplaats vinden bij het 'Fuchsspielplatz Naturerlebnis Zirbe'.
De ruimte is nagenoeg verlaten en het uitzicht is er ondanks de lage bewolking mooi. Een prima plaats om even pauze te houden ook al is het er nog erg koud.
Natuurlijk lopen we er ook wat rond en proberen iets meer over het park waar we voor staan te ontdekken. Die informatie is van buitenaf echter summier. Een natuurspeeltuin.... en verder....
Ook Googelen thuis levert niet veel meer op dan de tekst hieronder. Of het de moeite waard is om dit met kinderen te bezoeken zou ik dus niet weten:
Ein kleiner Platz mit Informationstafeln zu Fuchs und Zirbe, 2 Tore zum Fussballspielen und verschiedene Spielgeredte laden unsere kleinen Besucher mit ihren Familien und Freunden ein, Rast zu machen und auch im anschliessenden Wald auf Entdeckungsreise zu gehen.
Met de buikjes vol rijden we weer verder. Ongemerkt hebben we al een behoorlijke hoogte bereikt, want niet ver voorbij St. Sigmund komen we al boven de bomengrens bij de toegang naar Kühtai. De slagbomen staan omhoog, een teken dat de Pass niet is ondergesneeuwd en we dus verder kunnen rijden.
Er volgt nog een lange halfopen tunnel en nog meer hoogtemeters, door een schitterende omgeving.
We zien maar heel weinig verkeer, maar het is vandaag dan ook koud en de zon laat zich nauwelijks zien. Kühtai is deze dag niet erg in trek. Op 2017m bereiken we het hoogste punt bij het Ski-dorp en de Dortmunder Hütte. Ook hier is het stil en verlaten. We kunnen dan ook in alle rust genieten van de hoge ruige bergen rondom dit hooggelegen dal. In de winter zal het er wel drukker zijn gezien de vele leegstaande hotels.
De Pirchkogel rechts van ons reikt tot 2828m, de Achterkogel en Sulzkogel links halen zelfs ruim 3000m hoogte.
De gure wind hier boven dwingt ook ons om al snel weer door te rijden. Voorbij Kühtai daalt het en gaat de weg langs een kleine Stausee.
Deze is vooral mooi daar het als verrassing plots voor je uit opduikt, terwijl de weg er hoog bovenlangs loopt en dan via enkele haarspeldbochten tot op waterniveau afdaalt. Heel mooi gelegen, maar ook hier nergens een mens te bekennen. We wanen ons helemaal alleen op deze mooie wereld.
We blijven de weg volgen tot in Oetz. Een hele lange en mooie afdaling. Langzaam weer de bomengrens passerend en daarna door het fraaie bos het kronkelweggetje verder omlaag. Net voor Oetz krijgen we nog het uitzicht van de foto hieronder, waar Oetz onder in het dal zichtbaar is.
Dat is de toegang tot het bekende Oetztal. Dan daalt het veel sterker tot we beneden Oetz binnenrijden en er rechtsaf gaan richting Imst over de 186.
We blijven de aanduidingen Imst volgen, van de 186 overgaand op de 171. Dit deel van de route gaan we een stukje over brede drukkere wegen, maar na het kruisen van de Autobahn gaan we al snel weer de natuur in. In Imst gaat het een klein stukje rechts om deze stad heen op de 314, en net voor we Imst verlaten staat er een groen bordje 'Hahntennjoch'. Daar gaan we dan linksaf de richting in die het bordje aangeeft.
Al snel stijgt het tussen de huizen door langs de berghelling omhoog en komen we weer in het bos. Ook hier geven de borden aan dat deze Pass open is, maar er wordt gewaarschuwd voor vallende stenen. Van een eerder bezoek weten we dat we een bijzonder schouwspel te zien zullen krijgen, daar nagenoeg het hele gebied van de Hahntennjoch bestaat uit berghellingen van rollend gesteente. Deze weg moet dan ook regelmatig worden afgesloten als er weer eens een steenlawine omlaag is gekomen. De waarschuwingsborden staan er klaar voor.
Het hoogste punt voor de auto is hier 1894m. Niet de hoogste weg maar zeker een van de meest bijzondere. Rechts een duizelingwekkend diepe kloof en links de steile hoge hellingen bestaande uit losse stenen.
De weg die halverwege de bergwand is uitgehakt.... De Hahntennjoch kan soms zelfs wat spookachtig lijken, zeker in de weersomstandigheden zoals wij die vandaag hebben. Laaghangende dreigende wolken, mistflarden en een enkel zonnestraaltje. Het is er schitterend.
Veel parkeerplaatsen zijn er niet op de Hahntennjoch in vergelijking met andere passen. Op het hoogste punt is wel een parkeergelegenheid bij een Almhütte waar ook wat gegeten en gedronken kan worden.
Dan begint weer de afdaling, vooral door dicht bosgebied met leuke haarspeldbochten, veel stroompjes en kleine tunneltjes.
De weg komt uit in Elmen op een T-splitsing. Daar gaat het dan rechtsaf richting Reutte verder. In het volgende dorp, Stanzach, gaan we weer rechtsaf richting Namlos. Dan bedoel ik niet dat ik de naam niet weet, maar het dorpje heet nu eenmaal 'Namlos'.
Nu volgt een route door een heel ander Tirol! Eerst nog een hoop kronkelwerk door het bos. Bij een waterval maken we nog een tussenstop en genieten van het zonnetje wat er vandaag eindelijk eens doorkomt. Dan gaan we verder dit bijzonder groene dal in.
Vooral het deel tussen Namlos en Bichlbach, rond Berwang, straalt een enorme oase van rust uit. Groene hellingen waar je ook kijkt, omzoomd met fraaie rotspieken in de verte.
Grappig hoe een dal net achter het Hahntennjoch er zo heel anders uit kan zien. Dit doet meer denken aan oostelijk Oostenrijk bij Passau aan de Tsjechische grens, of de omgeving van Wenen.
We rijden hier op de borden naar Bichlbach aan het einde van dit dal. Het gebergte rondom draagt de naam Mieminger Gebirge.
Bij Bichlbach slaan we rechtsaf naar de Fernpass. Deze staat daar aangegeven.
We winnen weer aan hoogte en dalen daarna weer af tot Lermoos. Een hele mooie route, maar hier wel deels een drukke autoweg.
Dan volgt een lange tunnel bij Lermoos en gaan we rechts de 314 naar de Fernpass omhoog.
Natuurlijk stoppen we nogmaals op de altijd net te kleine parkeerplaats boven op de Pass, om daar van het uitzicht te genieten.
Aan de rand van de parkeerplaats is beneden in de diepte de mooie Blindsee te zien. Het helder blauwe water is nog dieper blauw nu de zon zich steeds beter laat zien.
En dan de overzijde; De Zugspitze torent hoog boven de toch al hooggelegen bergpas uit. Indrukwekkende rotsformaties in de verte. Het loont om hiervoor een verrekijker mee te nemen of de aanwezige kijkers te gebruiken.
Helaas is het klokje ook vandaag niet stil blijven staan en moeten we onze plannen voor de terugweg naar het Stubaital een beetje gaan aanpassen als we niet al te laat terug willen zijn.
We dalen af naar Nassereith en rijden daar richting Telfs, de 189. We moeten om de tijd wel kiezen voor de Autobahn terug naar Innsbruck en volgen bij Telfs dan ook de aanwijzingen naar de A12 richting Innsbruck.
Via de Brenner Autobahn keren we daarna terug in het Stubaital en kijken terug op een leuke vakantiedag.
Ook al begon het met regen en lage bewolking, dat was op de passen juist mooi. Daarna in de middag het zonnetje in de mooie dalen.... de timing was helemaal goed.
Morgen staat er weer een pittige wandeling op het programma na deze lange zit in de wagen.
arrow_backVorige route arrow_backTerug route overzicht arrow_forwardVolgende route
De routes zijn zo nauwkeurig mogelijk opgetekend. Ik ben niet verantwoordelijk voor wijzigingen ter plaatse en/of (type-)fouten in de omschrijvingen. NEEM ALTIJD EEN GOEDE WANDELKAART MEE! En mail ons als je onjuistheden tegenkomt.