Schönfeld Nockberge - Esl Hütte - Rosanintal - Rosaninsee - Königstuhlscharte - (Köningstuhl) - Friesenhalshöhe - Seenock - Vogelsangberg - Sauereggnock - Stubennock - Schönfeld
De afstand van deze wandelroute is met een Curvimeter nagemeten op een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000.
Bij wandelroutes met een GPS-track is de afstand bepaald op basis van de GPS-log gegevens.
Alle gemeten afstanden zijn afgerond naar een halve kilometer.
Van deze rondwandeling is helaas nog geen Google Earth link beschikbaar.
Een Google map zal op een later moment alsnog worden toegevoegd
Van deze route is nog geen gps-track als download beschikbaar. Op een later moment zullen een .gpx en .kml in een zip-file worden toegevoegd.
Hebt jij deze route gelopen en wel een GPS-bestand beschikbaar, dan is deze zeer welkom als aanvulling op de site. (Email)
De weergegeven hoogtemeters (stijgen/dalen) zijn onderweg afgelezen op een hoogtemeter en achteraf nagerekend vanaf een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000. Hierbij zijn de verschillen opgeteld tussen alle 'laagste punten' van de route en de daarop volgende 'hoogste punten' op basis van de hoogtelijnen van de kaart.
Dit is geen erg nauwkeurige methode. In de praktijk kunnen de opgegeven hoogtemeters dan ook afwijken van de werkelijkheid.
Bij rondwandelingen voorzien van een GPS-track zijn de hoogtemeters afgelezen uit het GPS logbestand. Deze berekeningen zijn veel betrouwbaarder.
Alle aangegeven waarden zijn afgerond op 10 hoogtemeters. Bij lastiger na te rekenen situaties op 50 hoogtemeters.
Deze rondwandeling verloopt geheel vlak of bij deze route zijn de (mogelijke) hoogteverschillen zo gering dat deze niet relevant zijn voor de wandelaar.
Van deze omgeving is helaas nog geen goede wandel- of fietskaart verkrijgbaar.
star star_border star_border star_border star_border = zeer eenvoudige wandelroute
Korte tot middellange route over halfverharde of verharde wegen en paden zonder hoogtemeters van betekenis
star star star_border star_border star_border = eenvoudige wandelroute
Route over halfverharde of verharde paden met delen smalle goed begaanbare berg- of bospaadjes. Geen tot weinig hoogtemeters
star star star star_border star_border = middelzware wandelroute
Een langere tocht en/of veel hoogtemeters. Route kan smalle berg- of bospaadjes bevatten en natuurlijke hindernissen. (Trap/ladder/beek oversteek) Voor iedereen met redelijke conditie goed/veilig toegankelijk. Advies minimaal wandelschoen A/B of B
star star star star star_border = pittige wandelroute
Lange tocht en mogelijk veel hoogtemeters. Route kan 'avontuurlijke stukjes' en smalle, soms steile paden bevatten. In de bergen Trittsicherheit nodig en goede wandeluitrusting met B of B/C schoenen, wandelstokken en nooduitrusting. (Zie 'Uitrusting')
star star star star star = zware wandelroute
Lange tocht met veel hoogtemeters. Kan delen van een 'Steig' bevatten. Alleen voor geoefende wandelaars met Trittsicherheit en de juiste bergwandeluitrusting. Geen klimtouw of gordels nodig.
Deze kwalificatie toekenning berust op onze eigen ervaring. Voor meer gedetailleerde informatie over de begaanbaarheid en veiligheid van een route lees het uitgebreide routeverslag.
De benodigde tijd voor een rondwandeling kan zeer persoonlijk zijn. De weergegeven tijd zijn de werkelijk door ons gelopen uren, afgerond naar boven op een half uur. Wij lopen om te genieten en niet speciaal voor de conditie. We nemen onze pauzes, lopen harder wanneer het een stukje saai is, en langzamer wanneer de omgeving interessant is. De aangegeven looptijd zal dan ook meestal ruim haalbaar zijn.
Tip:
In het vlakke Nederland zal de af te leggen afstand tussen 3 en 5 Km per uur liggen. Bij een cultuur wandeling kan dit zelfs minder dan 3 Km zijn, bij een sportieve wandeling misschien wel meer dan 5 Km. Een goed gemiddelde om mee te rekenen is 4 kilometer per uur exclusief pauzes. Na meerdere wandelingen kan dit naar eigen ervaring worden bijgesteld.
Hou rekening met 10 minuten pauze per uur, zodat er voor een route van 16 Km 4,5 uur uitgetrokken moet worden. (16Km : 4 Km/u = 4 uur wandelen en 3 x 10min pauze). Bij langere (dag-) tochten ook een langere lunchpauze meenemen. (Een half uur als de broodjes in de rugzak worden meegenomen, een uur als er wordt geluncht bij een horeca gelegenheid onderweg).
(zie ook Routes plannen)
(Ontdek hier je favoriete vakantie in het Salzburgerland Oostenrijk)
Deze rondwandeling in de Nockberge bij Schönfeld staat hoog op ons favorieten lijstje. Het is een schitterende tocht door het Rosanintal naar de Rosaninsee tot net onder de Königstuhl bergtop en terug via een soms smalle Nockberge bergkam over verschillende topjes met unieke vergezichten in drie verschillende Bundesländer.
De afdaling bevat een Steig waarvoor enige bergervaring nodig is. Met goede bergschoenen en bij voorkeur wandelstokken is het echter prima te doen. Een klimgordel of een helm is hiervoor niet nodig.
Er is een eenvoudiger optie mogelijk. Het eerste deel door het Rosanintal is een druk bezochte route, er komen veel wandelaars die achter in het dal de Königstuhl willen beklimmen en dan via dezelfde route terugkeren. De 2336m hoge top van de Königstuhl is een drielandenpunt, in dit geval de grens tussen de drie Oostenrijkse Bundesländer Salzburg, Steiermark en Kärnten en daarmee een geliefd wandeldoel.
Onze wandelroute gaat niet via deze bergtop, maar wel tot op de Königstuhlscharte op 2190m. Optioneel kan vanaf daar de top eenvoudig worden beklommen. Het zijn vanaf de Scharte nog slechts 150 extra hoogtemeters.
Lopend door het Rosanintal is het deels een halfverharde Forstweg onder de wandelschoenen, omhoog naar de Rosaninsee wordt het een smal rotspaadje. Vanaf de See naar de Königstuhlscharte gaat het tamelijk steil omhoog over een stenig pad. Terug over de Kammweg krijgen we te maken met veel graspaadjes, stenen en rotsen. Deze route bevat geen asfalt.
Behalve bij het start- en eindpunt en in het eerste deel van de Rosanintal is er onderweg verder geen horeca te vinden, proviand en voldoende water voor een hete zomerdag moet dus mee in de rugzakken.
De wandeldag begint in Schönfeld in het Thomatal bij de Dr. Josef Mehrl Hütte. Het startpunt is vanuit Kärnten te bereiken vanaf de Tauernautobahn A10 afslag Kremsbrücke en dan de Nockberge in via Vorderkrems, Innerkrems en doorrijden tot Schönfeld. (Bij Innerkrems gaat het ook langs de toegang tot de tolweg Nockalmstrasse, een prachtige route door de Nockberge naar de Steiermark voor wie eens een leuke autotocht wil maken).
Vanuit de Lungau in het Salzburgerland gaat de route over Sankt Margarethen im Lungau. Daar gaat een weg omhoog naar Pichlern en voorbij dit dorp op een Y-splitsing gaat het dan rechtsaf via het gehucht Bundschuh naar Schönfeld. (Dit is een ontzettend mooie route door het Thomatal, ook voor niet wandelaars is dit ritje van harte aan te bevelen).
In Schönfeld aangekomen is de Dr. Josef Mehrl Hütte eenvoudig te vinden in de lange bocht waar meerdere hotels en vakantiewoningen staan. Hier mogen we op de grote parkeerplaats voor het terras parkeren. Net voor deze parkeerplaats ligt nog een kleinere parkeerplaats waar soms nog wel plaats is. Mocht het heel erg druk zijn, dan is er nog een derde grote parkeerplaats 500m noordelijker.
Navigatie: Dr. Josef Mehrl Hütte, Schönfeld 21, 5592 Thomatal.
Op de parkeerplaats maken we ons klaar voor een mooie dag in de Nockberge en lopen we terug naar de weg waarop we rechtsaf slaan. Na 150m steken we de Krems over en gaan aan de overzijde van de brug linksaf de halfverharde weg in die daar onder de vakantiewoningen loopt. Bij deze splitsing staan verschillende routeborden, ook de Rosaninsee en Königstuhl zijn er aangegeven.
Tip: Vanaf dit punt hebben we ook een korte tocht gemaakt naar de Donnerschlucht. Startpunt hiervoor is na de brug het paadje rechts omlaag en dan alsmaar rechtdoor tot het dal smaller wordt en we uiteindelijk van bovenaf deze mooie kloof in lopen.
De Donnerschlucht wordt daarna steeds spectaculairder en is te volgen tot aan de ingang ervan beneden bij een grote parkeerplaats bij een Hütte met terras. Een echte rondwandeling is er verder niet te maken dus kozen wij voor dezelfde route terug naar Schönfeld.
De brede sintelweg gaat gelijk het prachtige Rosanintal in, onder de vakantiehuisjes langs eerst nog vlak, daarna heel geleidelijk omhoog. Na een kort stukje wandelen staat links een informatiebord met een bankje. Vanaf daar is vooral het uitzicht terug naar Schönfeld waar de Krems door het dal kronkelt ontzettend mooi.
We blijven de sintelweg daarna licht omhoog volgen en zien dan een groepje houten hutten voor ons uit. Het laatste gebouw links is de Esl Hütte met aan de achterzijde een terras met een mooi uitzicht in het dal met op de achtergrond de bergtoppen rond de Königstuhl. De route gaat alsmaar rechtdoor, steeds dieper het dal in waar het met elke stap nog mooier wordt en we steeds meer van de ons omringende bergen zien. Over de toppen van de bergen rechts van ons wordt vanmiddag de terugweg.
Na de Esl Hütte gaat het wat meer omhoog om daarna weer af te dalen tot vlak bij de Krems. Hier gaat nog een pad naar links naar de Rosaninalm, de laatste horeca mogelijkheid. Na deze afslag wordt het pad meer een karrenspoor door het hier tamelijk brede dal waar overal koeien en paarden vrij rondlopen. Een enkele keer moeten we ook even uitwijken over de glooiende berghelling als er koeien met kalfjes midden op de weg staan, we zien ook andere wandelaars er met een grote boog omheen gaan.
Nog wat dieper in het dal aangekomen is achter in het dal de steile berghelling met de top van de Königstuhl prachtig, zelfs het topkruis is dan al zichtbaar. Daar blijven we recht op af lopen om straks rechts van deze berg omhoog te klimmen naar de Sattel tussen de Königstuhl en de Friesenhalshöhe rechts ervan.
Bijna achter in het dal gaat het pad iets naar rechts omhoog en wordt het een graspad, om daarna nog smaller en steiler verder te gaan waar het een rotspaadje wordt. Het gaat lekker omhoog kronkelen over de berghelling rechts. Eerst nog tussen de struiken door totdat we hoog genoeg zijn en boven de bomengrens uit zijn gekomen.
Het paadje is soms een stenig pad, soms klimmen we over een deel bestaande uit rotsblokken, en het gaat alsmaar steiler omhoog met zelfs enkele pittige stukjes tot we de open Alm bereiken.
Eenmaal boven de bomen en struiken gaat het nog meer naar rechts en beklimmen we een hoogvlakte, nog een stukje steile berghelling, waarna het dan vlak wordt en we verder stappen tot aan de Rosaninsee die we dan in zicht krijgen. Het is een schitterend meer in een prachtige bergwereld. We volgen het pad links voor het water langs, weer richting de Königstuhl.
Rond de oever van de Rosaninsee liggen verschillende grote rotsblokken waartussen we ons een mooi plekje zoeken om de wandeling te onderbreken voor een koffiepauze bij het water. Daarbij hebben we ook zicht op de berghelling rechts van de Königstuhl waar we dadelijk nog omhoog moeten klimmen tot op de bergrug. Vanaf hier ziet het er indrukwekkend uit.
Het bergpaadje gaat links van het meer verder, eerst nog wat op en neer met een fraai uitzicht op het dal achter ons, tot we aan de voet van de berg staan. Daar gaat het rechtsaf omhoog via een stenig pad en na het eerste rechte deel linksaf de steile berghelling op. Het is deels een behoorlijk pittige klim over rotsblokken met soms meerder opties om uit te kiezen. Regelmatig staan we even stil om rond te kunnen kijken naar deze bijzonder mooie omgeving.
Bijna boven aangekomen wordt het vlakker en lopen we een soort bergkommetje in vlak onder de bergrug. Dan gaat het pad naar rechts om ook het laatste stukje klimwerk af te ronden tot aan een afrastering boven op deze bergkam.
Dit hek is de grens tussen Salzburg en Karinthië in de Nockberge. We zijn hier op Königstuhlscharte aangekomen op 2190m. Dit is het laagste punt, de Sattel, tussen de twee bergtoppen. We volgen het paadje nog enkele meters naar links tot aan het hek waar we de grens naar Karinthië over kunnen steken.
We klimmen over het hek en moeten dan aan de andere zijde gelijk rechtsaf richting de top van de Friesenhalshöhe die met rood/wit/rood markeringen is aangegeven. Voor we dat doen lopen we echter nog even een stukje rechtdoor naar waar we een handwijzer zien staan bij een breder wandelpad met aan de andere zijde een geweldig mooi uitzicht over de Nockberge in Kärnten en de daar kronkelende Nockalmstrasse.
Optioneel kan vanaf hier nog de top van de Königstuhl worden beklommen door bij deze handwijzer linksaf te slaan. Het is nog 150m meter extra klimmen via een zigzagroute over de berghelling tot aan het drielandenpunt. Volgens de handwijzer een looptijd van 30 minuten. Het pad omhoog is vanaf hier goed te zien. Op die route is het tamelijk druk, de meesten zullen na een bezoek aan de top via dezelfde weg door het Rosanintal terugkeren.
Vanaf de splitsing lopen we het korte stukje terug naar de afrastering en gaan dan linksaf het paadje de Friesenhalshöhe op volgen.
Het bergpaadje loopt steeds links van de afrastering waarmee we nog even in Kärnten blijven wandelen. Het uitzicht naar links wordt dan echt indrukwekkend, in de verte zien we de Hohe Tauern en zelfs enkele gletsjers. Ook het uitzicht naar achteren naar de Königstuhl is fantastisch, we zien er de wandelaars als een lange rij mieren omhoog kruipen.
We beklimmen het eerste kleine topje, daarna gaat het paadje links van het volgende topje langs. Daar is het links van het pad even tamelijk steil, maar het pad is breed genoeg en veilig te belopen. Eenmaal voorbij het tweede topje wordt de bergrug breder.
Het wordt ook weer tijd om aan een lunchpauze te gaan denken en aangezien het uitzicht hier naar alle zijden zo mooi is zoeken we ons een plekje op enkele rotsblokken langs het pad om op de meegebrachte broodjes aan te vallen. We kunnen mooi langs het pad zitten, anders dan op de route naar de Königstuhl zijn we hier voorlopig nog helemaal alleen.
Voor ons ligt dan een ronde bergtop waar het pad overheen loopt en eenmaal boven is er een opening in de afrastering waar we doorheen moeten om de route aan de Salzburg zijde te vervolgen. Met name het uitzicht rechts in het Rosanintal is hier geweldig mooi en we zien zelfs de Rosaninsee diep beneden ons liggen.
Het paadje blijft nu rechts van de afrastering over de hier brede bergrug kronkelen en is eenvoudig te volgen. In een lange bocht naar links gaan we geleidelijk afdalen en zien we dadelijk de volgende bergtop alweer, Deze keer een top met daarop een topkruis.
Na de bocht gaat het even behoorlijk afdalen richting een Sattel tussen ons en de volgende top, de 2260m hoge Seenock. Tijdens de afdaling is een pad zichtbaar dat rechts om de Seenock heen loopt, even lijkt het erop dat we daar op af stevenen, maar die moeten we juist niet hebben.
Om de Seenock te kunnen beklimmen moeten we voor we helemaal beneden zijn de afrastering weer over zien te komen om in Kärnten het laatste stukje af te dalen. Ergens is het prikkeldraad tussen twee palen iets verlaagd waar dat zou moeten kunnen, daar staat een metalen paal bij zonder verdere markeringen, maar voor ons is dat zelfs nog te hoog om overheen te kunnen stappen. We zoeken ons een plekje waar we met behulp van de wandelstokken eenvoudiger tussen de twee draden door kunnen kruipen om zo aan de andere zijde te komen.
Aan de andere kant is er eerst nog geen goed zichtbaar pad, we volgen gewoon de groene berghelling omlaag in de buurt van de afrastering tot het paadje weer herkenbaar is. Links ligt nog een mooi meertje dat plots in zicht komt, en op het laagste punt is ook het pad omhoog naar de top weer goed herkenbaar als wandelroute.
Dit is weer een steile helling, een pittig klimmetje over het deels kronkelende paadje. Enkele meters voor het topkruis is er nog een overstapje en zijn we boven op de Seenock weer in Salzburg.
Het is maar een klein bergtopje bestaande uit rotsblokken waar het topkruis op staat met daaraan een metalen houder voor een gastenboek en Stempelstelle.
Na een korte pauze kijken we rond hoe we de wandeling moeten vervolgen, tussen de rotsblokken is het niet erg duidelijk, maar we zien achter het topkruis al de lange smalle bergrug met een boog naar links lopen met daarin verschillende topjes waar we overheen willen.
Als we enkele meters achter het kruis zijn afgedaald is het wandelpaadje weer duidelijk, daar zien we op de rotsen weer rood/wit/rood markeringen die ons de weg wijzen. Dachten we eerst dat we het mooiste al wel gezien zouden hebben, dan moeten we daar snel op terugkomen. Dit is een nog mooier gedeelte in de route over de deels zeer smalle bergrug.
Eenmaal op Kammweg is de route weer eenvoudig te vinden, hier zijn geen andere wandelpaden meer. De bergrug is soms wat breder en er zijn enkele smalle delen met steeds weer kleinere topjes op de route met als hoogste bergtop de 2207m hoge Vogelsangberg.
Bij enkele toppen moeten we weer klimmen, daar gaat de route overheen, er zijn ook lagere rotstopjes waar het paadje links of rechts omheen gaat en waar het soms tamelijk smal is met diepe afgronden naast de route. Maar onveilig is het nergens, het is prima te doen en indien nodig zijn er altijd wel rotsblokken om je aan vast te houden voor de meer onzekere stappers.
De route voor ons ziet er zo geweldig mooi uit dat we bijna vergeten om af en toe even te stoppen en ook weer eens achterom te kijken naar waar we vandaan zijn gekomen. Ook dat is indrukwekkend om te zien. Wat een schitterende tocht!
Aan het einde van de lange boog naar links wordt de bergrug weer breder en zijn de groene hellingen minder steil. Het wandelpad wordt ook breder en vlakker. Voor ons uit komt dan de volgende bergtop in zicht die we moeten beklimmen, een opvallende top met links een glooiende berghelling en rechts een steile afgrond.
Van veraf is al te zien dat het pad daar links van de steile berghelling omhoog loopt. Hier echter veel geleidelijker omhoog, maar het is wel weer een flinke inspanning om die brede ronde top te bereiken.
We stappen in een rustig tempo door, deze helling valt ons tamelijk zwaar met alle hoogtemeters die we al in de benen hebben, maar het lukt en even later staan we boven op de 2240m hoge Sauereggnock.
Op deze groene top zijn geen rotsblokken te vinden om even op te pauzeren, de enige optie is om in het gras te gaan zitten. Maar dan vinden we aan de andere zijde waar het paadje weer omlaag gaat net onder de top toch nog een leuk plekje met rotsen waar we de benen even wat rust kunnen geven. Vanaf hier hebben we nu uitzicht op het dal bij Innerkrems met daarboven weer de gletsjers in de Hoge Tauern. Helaas zien we er ook de zeer steile route die we dadelijk omlaag moeten, zo van bovenaf lijkt dit in eerste instantie een schier onmogelijk traject...
De weg omlaag, links van de afrastering langs, is steil! Een smalle grindhelling, maar gelukkig wel met veel rotsen en grotere vast liggende stenen waarover het eenvoudiger afdalen is dan op de rollende steentje. Recht omlaag lopen is hier onmogelijk, de beste manier is om met kleine zigzag bewegingen en korte pasjes heen en weer af te dalen tussen de afrastering rechts en de rand links van de helling.
Met onze goede B- en C-type bergschoenen hebben we voldoende grip, gewoon heel rustig aan heen en weer lopen dan is het eenvoudiger dan wat het van bovenaf lijkt. (Hier zijn net meerder wandelaars aan de zigzag afdaling begonnen, het valt ons wel op dat mensen die net als wij met wandelstokken lopen zelfverzekerder afdalen dan wandelaars zonder een extra steuntje om eventuele uitglijders op te kunnen vangen).
Bijna op het laagste punt aangekomen kunnen we een keuze maken voor de route naar de laatste bergtop op deze wandeltocht die we al steeds voor ons uit hebben gezien en waar weer een topkruis op lijkt te staan. We kunnen nu verder langs de afrastering omlaag en dit ook omhoog aanhouden, dat is de kortste maar slechts begaanbare route. Wij kiezen voor het betere pad naar links langs de berghelling dat daarna weer naar rechts draait en dan in een rechte lijn naar de top van de Stubennock gaat.
De Stubennock is weer een mooie ronde top en de grashelling omhoog is eenvoudig te beklimmen. Op 2092m hoogte bereiken we wat vanuit de verte een topkruis leek te zijn maar dat niet is. Het is slechts een metalen paal waar ooit een bordje aan heeft gehangen. Bij de paal staat een mooie steen waarop een rood/wit/rood markering is aangebracht, we zitten dus nog op de juiste route.
Vanaf hier gaan we alleen nog maar afdalen. Achter deze bergtop licht een diep dal, daar beneden in het Thomatal zijn we aan de wandeltocht begonnen en daar moeten we nu naar toe zien te komen. Voorbij de paal lopend moeten we het paadje naar links volgen naar iets wat een uitloper van de bergtop lijkt te zijn.
We blijven dit aanhouden, onderweg zijn op stenen in de grond regelmatig markeringen te vinden, tot het aan het einde van deze uitloper niet verder lijkt te gaan bij een steile afgrond waar we diep onder ons Innerkrems weer zien liggen.
Daar in het uiterste hoekje van het topje gaat haaks links een smal paadje omlaag. De markeringen staan er ook aangegeven, maar we moeten twee keer goed kijken voor we het paadje vinden.
Dit is een Steig, geen lang stuk, maar wel een zeer smal en steil paadje langs de berghelling omlaag waarbij het eerste deel ook nog eens uit zand en gras bestaat waar nauwelijks grip op is te vinden. Het pad is deels diep uitgesleten, daar vinden wij het handiger om juist boven het paadje te lopen waar we beter gebruik kunnen maken van een paar flinke graspollen om afglijden te voorkomen. Ook nu zijn we weer blij met onze wandelstokken die hier uitstekend dienst doen.
Zodra we de eerste lage bomen bereiken wordt het alweer iets vlakker en wordt de ondergrond weer stenig. Nog steeds tamelijk steil, maar veel eenvoudiger afdalend volgen we het pad dat dan steeds meer naar rechts om de berghelling draait.
Even later lopen we een bosje in en wordt het weer vlakker, een boomwortelpaadje waar het gemakkelijker lopen is. Na een stukje bos krijgen we links een mooie groene alpenweide en al snel zien we dan een handwijzer staan waarop wordt aangegeven dat we rechts aan moeten houden richting Schönfeld.
Er volgt een prachtig stukje natuur met bomen, bosjes en groen glooiend grasland waarop we verschillende groepjes koeien zien grazen. Het pad komt uit bij een splitsing met meerdere paden waar weer een gele handwijzer bij staat.
We blijven Schönfeld als bestemming aanhouden waarvoor we rechts/rechtdoor moeten, weer even een kort klimmetje het bos in. Bij het verlaten van het bos gaat het pad scherp naar rechts en wordt het weer opener met verderop links van het pad een diepe greppel waarin een watertje stroomt.
Als we daarna de greppel oversteken is het nog slechts enkele meters voor we een breder karrenspoor bereiken. De handwijzer wijst ons naar rechts waarna we aan het laatste deel van de afdaling beginnen. Al na een kort stukje op deze bosweg is er links een opening in het bos en zien we daar beneden de Dr. Josef Mehrl Hütte waar we onze auto achter hebben gelaten.
Het karrenspoor, soms een bosweg en dan weer een stukje graslaan, gaat geleidelijk langs de berghelling omlaag tot we het bos verlaten en voor ons het Rosanintal weer terug zien. Het pad gaat er naar links voor de vakantiewoningen langs en sluit dan aan bij de halfverharde weg waarover we vanmorgen het dal in zijn gelopen. Het is nog maar een klein stukje naar links en op het asfalt rechtsaf om de Hütte weer te bereiken.
Het terras ziet er na de zware tocht extra aantrekkelijk uit. We nemen het ervan zoeken ons een mooi schaduwplekje uit om hier gelijk iets te drinken en, nadat we de menukaart hebben gezien, hier gelijk ook maar te blijven eten. Dan hoeven we straks niet zelf meer te koken in de nu warme caravan.
(Ontdek hier je favoriete vakantie in het Salzburgerland Oostenrijk)
arrow_backVorige route arrow_backTerug route overzicht arrow_forwardVolgende route
De routes zijn zo nauwkeurig mogelijk opgetekend. Ik ben niet verantwoordelijk voor wijzigingen ter plaatse en/of (type-)fouten in de omschrijvingen. NEEM ALTIJD EEN GOEDE WANDELKAART MEE! En mail ons als je onjuistheden tegenkomt.