Externsteine - Knickenhagen - Lönsstein - Silbermühle - Silberbachtal - Feldrom - Eggeturm Preussische Velmerstot - Lippischer Velmerstot - Leopoldstal - Horn-Bad Meinberg - Externsteine
De afstand van deze wandelroute is met een Curvimeter nagemeten op een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000.
Bij wandelroutes met een GPS-track is de afstand bepaald op basis van de GPS-log gegevens.
Alle gemeten afstanden zijn afgerond naar een halve kilometer.
Van deze rondwandeling is helaas nog geen Google Earth link beschikbaar.
Een Google map zal op een later moment alsnog worden toegevoegd
Van deze route is nog geen gps-track als download beschikbaar. Op een later moment zullen een .gpx en .kml in een zip-file worden toegevoegd.
Hebt jij deze route gelopen en wel een GPS-bestand beschikbaar, dan is deze zeer welkom als aanvulling op de site. (Email)
De weergegeven hoogtemeters (stijgen/dalen) zijn onderweg afgelezen op een hoogtemeter en achteraf nagerekend vanaf een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000. Hierbij zijn de verschillen opgeteld tussen alle 'laagste punten' van de route en de daarop volgende 'hoogste punten' op basis van de hoogtelijnen van de kaart.
Dit is geen erg nauwkeurige methode. In de praktijk kunnen de opgegeven hoogtemeters dan ook afwijken van de werkelijkheid.
Bij rondwandelingen voorzien van een GPS-track zijn de hoogtemeters afgelezen uit het GPS logbestand. Deze berekeningen zijn veel betrouwbaarder.
Alle aangegeven waarden zijn afgerond op 10 hoogtemeters. Bij lastiger na te rekenen situaties op 50 hoogtemeters.
Deze rondwandeling verloopt geheel vlak of bij deze route zijn de (mogelijke) hoogteverschillen zo gering dat deze niet relevant zijn voor de wandelaar.
Van deze omgeving is helaas nog geen goede wandel- of fietskaart verkrijgbaar.
star star_border star_border star_border star_border = zeer eenvoudige wandelroute
Korte tot middellange route over halfverharde of verharde wegen en paden zonder hoogtemeters van betekenis
star star star_border star_border star_border = eenvoudige wandelroute
Route over halfverharde of verharde paden met delen smalle goed begaanbare berg- of bospaadjes. Geen tot weinig hoogtemeters
star star star star_border star_border = middelzware wandelroute
Een langere tocht en/of veel hoogtemeters. Route kan smalle berg- of bospaadjes bevatten en natuurlijke hindernissen. (Trap/ladder/beek oversteek) Voor iedereen met redelijke conditie goed/veilig toegankelijk. Advies minimaal wandelschoen A/B of B
star star star star star_border = pittige wandelroute
Lange tocht en mogelijk veel hoogtemeters. Route kan 'avontuurlijke stukjes' en smalle, soms steile paden bevatten. In de bergen Trittsicherheit nodig en goede wandeluitrusting met B of B/C schoenen, wandelstokken en nooduitrusting. (Zie 'Uitrusting')
star star star star star = zware wandelroute
Lange tocht met veel hoogtemeters. Kan delen van een 'Steig' bevatten. Alleen voor geoefende wandelaars met Trittsicherheit en de juiste bergwandeluitrusting. Geen klimtouw of gordels nodig.
Deze kwalificatie toekenning berust op onze eigen ervaring. Voor meer gedetailleerde informatie over de begaanbaarheid en veiligheid van een route lees het uitgebreide routeverslag.
De benodigde tijd voor een rondwandeling kan zeer persoonlijk zijn. De weergegeven tijd zijn de werkelijk door ons gelopen uren, afgerond naar boven op een half uur. Wij lopen om te genieten en niet speciaal voor de conditie. We nemen onze pauzes, lopen harder wanneer het een stukje saai is, en langzamer wanneer de omgeving interessant is. De aangegeven looptijd zal dan ook meestal ruim haalbaar zijn.
Tip:
In het vlakke Nederland zal de af te leggen afstand tussen 3 en 5 Km per uur liggen. Bij een cultuur wandeling kan dit zelfs minder dan 3 Km zijn, bij een sportieve wandeling misschien wel meer dan 5 Km. Een goed gemiddelde om mee te rekenen is 4 kilometer per uur exclusief pauzes. Na meerdere wandelingen kan dit naar eigen ervaring worden bijgesteld.
Hou rekening met 10 minuten pauze per uur, zodat er voor een route van 16 Km 4,5 uur uitgetrokken moet worden. (16Km : 4 Km/u = 4 uur wandelen en 3 x 10min pauze). Bij langere (dag-) tochten ook een langere lunchpauze meenemen. (Een half uur als de broodjes in de rugzak worden meegenomen, een uur als er wordt geluncht bij een horeca gelegenheid onderweg).
(zie ook Routes plannen)
(Laatste melding route OK: Juni 2024 Wim M. Schoonebeek)
Deze ongelooflijk mooie rondwandeling in het Eggegebirge bij Horn-Bad Meinberg is misschien wel de allerleukste wandelroute in het Teutoburgerwald. De wandeldag start bij de spectaculaire rotsformatie Externsteine, het romantische Silberbachtal wordt doorkruist, en de uitzichten vanaf de bergrug op weg naar de Eggeturm en Velmerstot zijn onvergetelijk. Afsluiten doen we met een bezoekje aan het stadje Horn-Bad Meinberg.
Onze Externsteine rondwandeling wordt al jarenlang hoog gewaardeerd, maar was met 13,5Km wat aan de korte kant. In 2022 hebben we de tocht opnieuw gelopen en verlengt tot ruim 18Km. Ook de startplaats is gewijzigd en de wandeling is nog afwisselender geworden.
De route bevat maar heel weinig asfalt. Het gaat in de dalen vooral over bredere zandpaden en op de berghellingen en over de bergruggen zijn het vooral smalle wandelpaadjes. Soms echte rots- of boomwortelpaadjes.
Er zijn flink wat hoogtemeters af te leggen, maar zware steile stukken zijn er niet. De enkele korte steilere stukjes zijn voorzien van traptreden en/of relingen wat het eenvoudig maakt voor elke wandelaar.
De wandeling gaat langs veel hoogtepunten zoals de Externsteinen, het Silberbachtal en de bijzondere Eggeturm. Daarnaast doen we de Preussische- en Lippischer Velmerstot aan.
Het gaat in de dalen door de fraaie bossen van het uitgestrekte Naturschutzgebied met leuke beekjes en watertjes, we lopen over de heide boven op de bergruggen met soms opvallende rotsformaties, en dit wisselt af met open gedeelten voor de mooiste uitzichten over het Eggegebirge en de stadjes in de dalen.
Horeca is er bij het begin en eindpunt, de Silbermühle in het Silberbachtal is een uniek plekje met het terras aan het water, en ook in Feldrom, Leopoldstal en Horn-Bad Meinberg zijn volop mogelijkheden te vinden om de wandeldag te onderbreken.
We starten met de wandeltocht aan de rand van Horn-Bad Meinberg, een stadje 20Km noordoost van Paderborn. Parkeren is het eenvoudigst op de enorme parkeerplaats bij de Externsteine, deze wordt overal rond Horn-Bad Meinberg goed aangegeven.
In 2022 moesten we € 4,- betalen voor een dagkaart. (Let op, de parkeerautomaat accepteert alleen munten of papiergeld. Geen plastic). Gratis parkeren kan in en rond het centrum om vanaf daar naar het startpunt te lopen. Dit is geen extra loopafstand omdat we aan het einde van de wandeldag ook in het centrum uitkomen en vanaf daar dan de Externsteine parkeerplaats weer opzoeken.
Navigatie: Externsteiner Strasse 35, Horn-Bad Meinberg
Snel worden de wandelschoenen aangetrokken, de rugzakken komen uit de kofferbak, dan zijn we klaar voor een heerlijke wandeling in het Teutoburgerwald. Achteraan op de parkeerplaats gaat het naar rechts langs de betaalautomaat, dan zijn er rechts een informatiecentrum en restaurant met een ruim terras. We volgen het pad daarna het bos in en blijven dit aanhouden tot we het bos weer verlaten en dan gelijk in het park recht tegenover de Externsteine staan!
De Externsteine bestaan uit 13 rotspieken die tot 40m steil omhoog steken. In het harde Osning-Zandsteen waaruit de hele bergkam Teutoburgerwald bestaat, zijn al in de 12e eeuw reliëfs en verschillende grotten en nissen gemaakt. Voor € 3,50 p/p zijn de rotsblokken toegankelijk via prachtig aangelegde trappen en bruggen. Bovenop wacht dan een geweldig uitzicht over het Lipper Bergland. De Externsteine komen pas echt tot hun recht als je het vlakke wandelpad rond de Wiembecketeich hebt gelopen. Vanaf dat pad krijg je de Externsteine van alle unieke zijden te zien.
Een beklimming slaan wij vandaag maar over, we zijn hier al vaker geweest, en gaan verder met de wandeling. We houden de kiosk links en volgen dan het brede pad tussen de steile rotspieken door om zo achter de Externsteine uit te komen. Na 60m zien we links in de bosrand markeringen bij houten traptreden die de berghelling opgaan. Deze moeten we nu omhoog volgen.
Daarmee zijn we op de met een 'H' gemarkeerde Hermannsweg aangekomen die we voorlopig gaan volgen. (Dit is tevens de Europese E1 route).
Het gaat scherp links omhoog en brengt ons naar de achterzijde van de rotsformatie met links nog een heel mooi doorkijkje op de Externsteine. Dan gaat het langs de houten hekken naar rechts en is er enkele meters verderop links nog eens een fraai uitzichtplatform. Vanaf dit uitzichtpunt volgen we het pad naar rechts, even stevig omhoog, tot we bovenop de bergrug zijn en daar linksaf de 'H' kunnen volgen.
Het is een mooi wandelpad boven over de Knickenhagen waar het nog slechts licht op en neer gaat. Bij de splitsing met een pad naar rechts blijven we rechtdoor gaan richting het Silberbachtal, en ook de volgende afslag naar links kunnen we negeren.
Daarna wordt het rechts plots opener waar mooie ligbanken staan met uitzicht over de heide. Jaren geleden bij ons eerste bezoek was het werkelijk nog een heidegebied, nu is het bijna geheel overgenomen door bosbessenstruiken, maar het uitzicht is hetzelfde gebleven.
We blijven rechtdoor stappen tot het pad duidelijk aan een afdaling gaat beginnen en we voor ons weer een ruim uitzicht op de omringende bergtoppen krijgen. Na een stukje licht dalen vinden we een volgende handwijzer, hier slaan we linksaf. Silberbachtal 2,3Km.
Het wordt nu een smal paadje langs de berghelling omlaag. Al na een kort stukje dalen is links een mooie rotswand te zien, dit is de Lönsstein. (Gedenksteen voor de heidense dichter Hermann Löns, naamgever van het 44Km lange Lönspfad tussen Leopoldstall en Oerlinghausen).
Eenmaal beneden aangekomen gaan we op het karrenspoor rechtsaf en lopen deze weg uit tot aan de hoofdweg B1. Aan de bosrand slaan we rechtsaf en volgen het asfaltweggetje tot op de parkeerplaats. Voorbij de schuilhut links gaan we bij het informatiebord linksaf en volgen daar het paadje onder de autoweg door. Daarna houden we links aan tot we na enkele meters de Altenbekener Strasse recht over kunnen steken.
Daar gaan we rechtdoor het bos in en blijven bij de splitsing, enkele meters verderop, rechtdoor stappen. Vanaf hier gaan we deze brede bosweg een kleine 900m aanhouden. Al snel gaat het heel geleidelijk steeds meer bergop door het dichte bos. Op het hoogste punt volgt een kruising met links steeds meer fraaie uitzichten over de berghellingen.
Na de lange klim op deze warme dag maken we dankbaar gebruik van een boomstam bij de kruising om een korte koffiepauze te beleggen. Het uitzicht over de berghelling is er schitterend, in onze herinnering van de vorige bezoeken was dit nog allemaal dicht bebost.
We steken de kruising recht over, volgen het pad even licht omlaag, en gaan weer het dichte bos in. Nog steeds de 'H' aanhoudend. Nu moeten we op zoek naar een splitsing naar rechts die we even later ook vinden. Het is hier eerst nog slecht zichtbaar, maar tussen ons rechtdoor gaande pad en de bosweg naar rechts gaat schuin rechts nog een smal paadje omlaag het bos in. Dat paadje moeten we nu hebben. Pas als we er vlak voor staan is het paadje en ook de 'H' markering goed te zien.
Dit leuke rotspaadje, deels modderig, brengt ons snel omlaag naar het Silberbachtal. Het komt uit op een asfaltweggetje waarop we linksaf slaan, slechts een kort stukje omlaag tot we op de splitsing voor het water van de Silberbach staan bij een handwijzer.
Hier gaan we dadelijk rechtsaf het Silberbachtal in, maar eerst maken we een uitstapje naar links richting de parkeerplaats en na enkele meters weer rechtsaf het bruggetje over om daar aan de overzijde van de beek de Silbermühle te bezoeken.
De Silbermühle is een hotel aan de Silberbach en knooppunt van heel veel wandelpaden. Dit luxe hotel midden in de natuur met ervoor een prachtig terras bij een grote vijver, heeft veel prominenten op de gastenlijst staan zoals te lezen valt op de informatieborden. Helaas is de oude watermolen de laatste jaren niet meer onderhouden. Deze moeten we nu echt zoeken bij het oude gebouw links van het terras ergens onder het onkruid.
We keren weer terug naar de splitsing voor de beek en gaan er dan rechtdoor, het water van de Silberbach links houdend in de aangegeven richting van de 'H' van de Hermannsweg. (Vanaf het asfaltweggetje omlaag dus rechtsaf). We gaan nu het Silberbachtal in, een romantisch dal genoemd in de beschrijvingen, waarbij we geleidelijk aan hoogte winnen onder in dit smalle dal. Op regelmatige afstanden staan bankjes langs het snelstromende heldere water van de beek en we zien onderweg verschillende watervalletjes.
In 2022 was het er tamelijk modderig en rommeling. In de laatste winter hebben ook hier de bossen door de vele zware stormen veel schade opgelopen. Het opruimen ervan heeft zijn sporen nagelaten. Ook verschillende bankjes waren er even niet meer, die zullen ongetwijfeld later teruggeplaatst gaan worden.
We blijven het wandelpad aanhouden tot we bij een doorwaadbare plaats komen waar de Silberbach over het pad stoomt. Wij vinden het leuk om onze weg hier via stenen en takken door het water te zoeken, maar net voor deze oversteek loopt ook een smal paadje rechts met de mogelijkheid om er omheen te lopen. Verderop is er dan bij een brug die naar links moet worden overgestoken om zo terug zijn te komen op het bredere wandelpad.
Wij houden de bredere weg aan en komen dan ook langs de brug en stappen rechtdoor tot dit wandelpad niet verder lijkt te gaan. Daar gaat iets links een smal paadje de berghelling op waar we op verder gaan. Het worden nu deels een boomwortelpad en rotspaadjes kronkelend tussen de struiken en rotsblokken door waarbij we nog wel globaal de Silberbach rechts van ons blijven volgen. En er dadelijk ook weer aan langs gaan lopen.
Waar we een gedeelte hogerop langs de berghelling lopen moeten we de enkele paden naar links de berghelling op negeren. Links boven ons zien we in de open gedeelten een brede bosweg parallel aan onze route lopen, daar gaan we later bij aansluiten.
Het is een schitterend stukje natuur hier langs de berghellingen met het klaterende water beneden. Dan komen we bij een knooppunt met routeborden en rechts beneden een brug over de Silberbach. Hier gaat de 'H' links de berghelling op naar de brede weg.
Wij blijven nog even beneden en lopen enkele stappen richting de brug om dan gelijk weer links/rechtdoor aan te houden over het smalle paadje waarmee we links van het water blijven.
Rechts aan de overzijde van de Silberbach zien we enkele woningen, mooi in de natuur gelegen, dan buigt het pad steeds meer naar links en gaat het omhoog tot ook wij bij de brede sintelweg hoog op de berghelling aansluiten.
(600m naar links is het Naturfreundehaus In Der Schnat te bezoeken, daarna kan naar deze splitsing worden teruggekeerd).
Op deze brede weg slaan we rechtsaf met als volgende bestemming het dorpje Feldrom. Na 200m komen we het bos uit en lopen nog steeds op hoogte een mooie groen glooiende bergwereld in met overal verspreid staande huizen en boerderijen. Het pad scherp naar rechts kunnen we negeren en door blijven stappen tot de ondergrond asfalt wordt. Dan komen we bij een splitsing met een asfaltweggetje naar links, met ervoor een groepje bomen met een kruisbeeld en enkele bankjes.
Hier houden we de weg iets naar rechts en dan gelijk weer naar links aan en krijgen er nog fraaiere vergezichten over de omgeving en voor ons het dorpje Feldrom. We negeren de volgende Bleichweg schuin rechts, en komen dan bij de grotere kruising met de Velmerstotweg aan de rand van het dorp. Ook hier steken we recht over lopen Feldrom in.
In Feldrom kunnen we alle zijwegen negeren en door blijven stappen tot aan een parkeerplaats links en bushalte aan de hoofdweg recht voor ons. Rechts zien we er de opvallende witte St. Josef Kapelle. Nu slaan we linksaf en gaan het asfaltweggetje tussen de woningen door omhoog. Dit is de Pater Beda Weg, en tevens de wandelroutes Eggeweg, A1 en A2.
Het is een stukje stevig klimmen tussen de huizen in de brandende zon, maar na de laatste woning gaat het weer het schaduwrijke bos in en wordt het een zandweg. Vooraan in het bos ligt een kruising met naar rechts een smal wandelpad en links een bredere bosweg. Hier steken we recht over en gaan langs het rood/witte draaihek verder omhoog het bos in.
Dan wordt het weer vlakker en kunnen we met name naar rechts van een leuk uitzicht genieten waar tijdens de laatste stormen hele bospercelen zijn verdwenen. Alsmaar rechtdoor lopend komen we uit bij de brede asfaltweg Eggeweg die boven over de bergrug van de Feldromer Berg loopt naar de Eggeturm en Preussische Velmerstot.
Deze weg moeten we recht oversteken. Aan de overzijde gaat een smal paadje omlaag en na enkele meters volgt een splitsing met een smal wandelpad. Daar staat weer een handwijzer bij. Nu gaat het linksaf, nog 1,7Km naar de Eggeturm.
Het ontzettend leuke wandelpaadje blijft de brede asfaltweg volgen, maar meer rechts langs de rand van de Feldromer Berg. Dicht bij de steile afgronden zijn hekken aangebracht. Eerst gaat het nog wat op en neer door het bos, daarna wordt het rechts meer open en krijgen we de eerste mooie uitzichten met rechts onder ons in het dal Sandebeck en meer naar links Leopoldstal.
Er volgt een splitsing waar het links weer aansluit met de asfaltweg, maar we kunnen rechtdoor het smalle pad vervolgen. Bij deze afsplitsing staan een kruisbeeld en een bankje met weer een fantastisch mooi uitzicht. Helaas is het bankje net bezet, maar we weten dat we dadelijk bij de Eggeturm nog meer moois te zien krijgen. We zullen er net rond de lunchtijd aankomen, daar vinden we wel een mooi plekje.
Na weer een stuk bos wordt het opener en als we weer aan hoogte hebben gewonnen zien we voor ons al de zendmast staan die aangeeft dat we in de buurt van de top komen. De enkele zijpaden naar links blijven we negeren en lopen verder tot we de veel opener vlakte van de bergtop oplopen. We houden steeds rechtdoor aan tot we voorbij de zendmast dan ook de bijzonder vormgegeven Eggeturm in beeld krijgen.
Onder de toren zoeken we ons een mooi lunchplekje uit en gaan voor een wat langere pauze waarbij natuurlijk ook de Eggeturm zelf nog wordt beklommen. Wij kennen de oude toren nog en zijn er zelfs nog geweest toen de onveilig geworden toren net werd afgebroken en de materialen voor de nieuwe er al rond de bergtop verspreid lagen. Deze nieuwe toren bij de Preussische Velmerstot op 464m hoogte lijkt wel een ruimtevaartuig of omgekeerde schotelantenne.
(Mocht je hier zijn bij slecht weer, neem dan voor de toren het pad naar links en dan gelijk rechts. Daar staat een ruime schuilhut om uit de wind en de regen te kunnen pauzeren).
We vervolgen de route door links van de Turm langs te lopen en op de splitsing enkele meters daarna links aan te houden waar op een steen de 'E1' en de 'X' van de Eggeweg zijn aangegeven.
Met een bocht naar links dalen we af, langs een leuke picknickplaats, en gaan op de volgende splitsing, waar van links het pad vanaf de schuilhut erbij komt, rechtsaf. Dit gaat al snel tamelijk steil omlaag waarbij we het kronkelende brede wandelpad door de hier prachtige natuur aan blijven houden.
Op een splitsing voor een diep dal staan links op een boomstam weer routemarkeringen. Hier gaat het rechtsaf via de A1.
Al snel is er weer een splitsing naar links. In onze vorige versie van deze rondwandeling gingen we hier linksaf naar de Lippischer Velmerstot, maar vanaf de splitsing voorzien we daar al problemen vanwege omgevallen bomen die het pad verderop versperren. We hebben het geprobeerd, maar er was geen doorkomen aan. Na bestudering van de wandelkaart hebben we een alternatief gevonden wat achteraf ook nog mooier is gebleken dan de oorspronkelijke route...
De afslag naar links gaan we dus negeren en blijven licht bergop nog even doorstappen over het hoogste punt tussen twee topjes door, tot deze brede weg daarna een scherpe bocht naar rechts maakt. Hier gaat een smal paadje linksaf waarop de Lippischer Velmerstot via de E1 naar links is aangegeven.
Na enkele meters op dit smalle paadje komen we langs een enorm rotsblok links van het pad. Voorbij het rotsblok is er links een met een rotswand omrande kom in de berghelling, en gelijk erna gaat er op de volgende splitsing een pad links omhoog die we nu moeten hebben.
Een kort maar stevig stukje klimmen, dan komen we bij de volgende splitsing waarop we rechtsaf gaan. Even is het nog bos terwijl we hoog over de bergrug van de Velmerstot lopen. Voorbij het informatiebord wordt het steeds meer open berggebied met heide en bosbessenstruiken.
Het wordt nu deels een rotspaadje waarop we geleidelijk nog aan hoogte winnen. Bij de eventuele vage heidepaadjes houden we de hoofdroute aan en volgen de E1 alsook de 'H' waar we weer op terecht zijn gekomen. Even later staan we voor een bijzondere rotsformatie, dit is de Lippischer Velmerstot!
Het hoogste punt van de Lippischer Velmerstot bestaat uit een hoogtemarkeringssteen met een ingegraveerde tekst en er omheen platte rotsblokken in een cirkel waarin de richtingen en afstanden naar allerlei bestemmingen zijn aangebracht. De Lippischer Velmerstot is een belangrijke plek voor wandelaars die de 168Km lange Hermannsweg vanuit Rheine aan de Nederlandse grens dwars door het Teutoburgerwald lopen. Dit is namelijk het officiële start- of eindpunt van deze LAW. (Lange Afstand Wandelroute). Vanaf hier vinden deze wandelaars de aansluiting met het treinstation in Leopoldstal waar de lange tocht mee wordt afgesloten of begonnen.
Nadat we even kort hebben gepauzeerd op dit leuke plekje boven op de bergrug, vervolgen we het wandelpaadje door het heide gebied. Rechts staat weer een informatiebord en op regelmatige afstanden zijn bankjes te vinden. Gericht op het fraaie uitzicht naar links.
Wij verwachten op basis van onze vorige bezoeken hier dat we dadelijk gaan afdalen als we een dichter bos inlopen en daar op een splitsing linksaf gaan slaan. Maar, dat dichte bos is er niet meer! De berghelling voor ons is nagenoeg helemaal kaal en het ligt er vol met omgewaaide bomen. De winterstormen hebben hier ontzettend huisgehouden. Ook de vele paadjes die hier op de omlaag lopende berghelling te vinden waren zijn bijna allemaal onvindbaar geworden. Aan onze wandelkaart hebben we nu dan ook helemaal niets meer en kunnen ons alleen nog richten op de markeringen. Voor zover die er nog wel zijn...
Waar we dan beginnen aan een geleidelijke afdaling in wat vroeger een dicht bos was, zouden we ons kunnen houden aan de 'H' markeringen. De Hermannsweg loopt hier ook langs. Al snel blijkt dat juist de 'H' bordjes ontbreken, alleen de blikken plaatjes zonder de stickers erop zitten nog op de bomen. Op onze wandelkaart zien we dat dit hier echter gelijk oploopt met de E1, X, en V, en die staan gelukkig wel goed aangegeven.
We volgen deze markeringen over de berghelling omlaag waarbij het steeds weer om de omgevallen bomen heen kronkelt en we even later voor ons uit Horn-Bad Meinberg in de diepte zien liggen.
Als het meer naar links gaat en vlakker wordt, is er een splitsing met een pad rechts omlaag. Daar zijn de markeringen een beetje verstopt op een boomstam achter een andere grote boom en pas net voor de splitsing te zien. Hier gaan de E1, X en V waar we op navigeren rechtsaf verder omlaag.
De afdaling wordt even later steeds steiler, maar slechts over een kort stukje, waarna we op een splitsing met een brede bosweg uitkomen. En hier staat weer een handwijzer zodat we kunnen bepalen waar we precies op deze weg zijn uitgekomen en hoe verder te gaan. Dat wordt hier rechtsaf.
Op het bord is via de route 'V' Parkplatz Alte Schule' aan de rand van Leopoldstal aangegeven, 1Km lopen, alleen wordt deze parkeerplaats op onze kaart en ook later thuis op Google Maps als 'Parkplatz Silbergrund' aangeduid. Maar de wandelkaart is duidelijk, dit is de juiste richting.
De brede bosweg brengt ons snel weer de dichte bossen in en daalt heel geleidelijk af tot we een weer een splitsing bereiken met een sintelpad. Hier gaan we rechtsaf en na enkele meters bij een handwijzer gelijk weer linksaf een smal paadje in. Weer een leuk wandelpad waarop het verder omlaag gaat richting Leopoldstal. (Op deze handwijzer wordt de parkeerplaats wél Silbergrund genoemd).
Bij een open plek in het bos staat links een blauw geverfd gebouwtje, daar houden we links/rechtdoor aan en wordt het weer een breder pad tot we snel daarna het bos verlaten en op de gezochte parkeerplaats aankomen. Links in de bosrand staat weer een informatiebord.
Op de parkeerplaats stappen we rechtdoor en lopen het asfaltweggetje uit tot aan de volgende kruising waar we linksaf gaan. Ook deze straat heet nog Silbergrund. Even wat klinkers als we langs een piepklein parkje rechts van ons langs lopen, dan wordt het asfalt.
Deze weg blijven we rechtdoor aanhouden langs de rand van Leopoldstal. Links een kerkhof en een leuke vijver, daarna door de hier groene woonwijk van het stadje. Op de volgende kruising met de Eichenweg steken we recht over, en volgen de weg daarna met een bocht naar links en weer naar rechts. Dan is er een Y-splitsing waarop de Silbergrund naar rechts loopt maar wij links/rechtdoor aanhouden op wat dan Waldwinkel gaat heten.
Even later gaat de Waldwinkel voor de bosrand haaks naar rechts en verlaten we het asfalt door hier linksaf het zandpad het bos in te kiezen. Dit wordt nu het Lönspfad door een prachtig stukje bos. Dit is ook weer de met een 'V' aangeduide route.
Bij de volgende splitsing vinden we weer een handwijzer, hier gaan we de 'V' verlaten en slaan rechtsaf richting Parkplatz Silberbachtal. Dit wordt aangeduid met een witte driehoek als markering. (Dit is de 'Von den Mühlen zur Burg Weg) Bij een splitsing met een pad naar rechts blijven we rechtdoor gaan en zien dan al snel de parkeerplaats.
De parkeerplaats houden we rechts van ons tot we op het asfaltweggetje naar het Silberbachtal staan. Nu gaat het linksaf via de stenen brug over het watertje en gelijk na de stenen brugreling rechtsaf. Een smal paadje in waar ook de witte driehoek weer is aangegeven.
Het is een avontuurlijk paadje. Eerst het dichte bos in, maar daarna gaat het vlak langs de bosrand en krijgen we rechts leuke doorkijkjes op Leopoldstal en de glooiende berghellingen rond dit stadje.
We moeten een watertje oversteken zonder aanwezigheid van een brug, dat gaat het beste door een stukje links het bos in te gaan waar het beekje smaller is, en beginnen daarna weer aan hoogte te winnen.
Hogerop aangekomen volgen we het pad met een bocht naar links weer het bos in tot de witte driehoek route bij een splitsing met een breed sintelpad uitkomt. Nu moeten we rechtsaf. De weg maakt een bocht naar rechts en 130m na de bocht is er een splitsing met een pad naar links die we dan inslaan. Deze bosweg gaan we 650m aanhouden, een wat saaier stuk door het dichte bos.
De weg eindigt bij een splitsing zonder verdere markeringen. Het gaat er rechtsaf en na enkele meters lopen zien we dan de brug over de autoweg B1 die we over gaan steken. Daar is ook de witte driehoek weer terug te vinden. Aan de overzijde blijven we rechtdoor gaan, nog een strookje bos in, daarna wordt het links een prachtig open landschap en blijven we de bosrand volgen.
Als het bos ook rechts wijkt wordt het wandelpad breder en draait het naar links door de velden en omhoog naar een aantal gebouwen omringt door een hoog hekwerk. Dit is de campus van het Gymnasium Horn-Bad Meinberg waar we weer op asfalt aankomen.
We lopen naar links langs de campus tot we bij een T-splitsing komen waarop het dan rechtsaf gaat. Horn-Bad Meinberg in. Ook dit is nog steeds de witte driehoek wandelroute.
Hier zijn we op de Südholzweg die we helemaal uit gaan lopen. Even later zien we rechts over de daken al de torenspits van de kerk in het centrum van Horn-Bad Meinberg waar we dadelijk naar toe willen.
Aan het einde van de Südholzweg komen we op een splitsing met de Südwall waarop we schuin links aanhouden. Het is dan nog 100m tot we de hoofdweg Mittelstrasse bereiken. Op de kruising gaan we eerst rechtsaf en lopen er gelijk de winkelstraat in naar het centrum van Horn-Bad Meinberg.
De terugweg naar de auto gaat hier linksaf, maar omdat wij ook het stadje even willen bekijken gaan we dat eerst doen en keren daarna terug naar deze kruising voor het laatste stukje naar de parkeerplaats Externsteine.
Vooraan in de winkelstraat zien we de eerste terrasjes, dan lopen we langs de kerk en komen uit bij de grote Marktplatz in het centrum van dit kleine stadje. Met name het prachtige Stadverwaltung gebouw aan het plein maakt het centrum zo leuk, en natuurlijk een aantal hele mooie Fachwerkhäuser in de binnenstad.
We lopen de Mittelstrasse uit tot aan de kruising met de Wallstrasse, dan hebben we het echte centrum weer gehad. Eerst verwennen we ons nog even met een lekker ijsje, waarna we langzaam weer terug kuieren naar de kruising met de Südwall waar we van links op onze wandelroute vandaan zijn gekomen.
Voor de route terug naar de parkeerplaats gaat het vanuit het centrum rechtdoor over Mittelstrasse waar links en rechts een stoep langs deze drukke weg beschikbaar is. Na 350m maakt de weg een bocht naar links, daar moeten we rechtsaf de Externsteine Strasse in.
Het eenvoudigste is het om hier links van de weg te blijven lopen over wat na de laatste woningen een wandel- en fietspad wordt. Na 350M gaat het pad iets links omlaag bij de hoofdweg vandaan, dit houden we links aan als het dieper het bos in gaat. In het bos blijven we rechtdoor gaan en komen dan uit bij de slagbomen van de parkeerplaats Externsteine waarmee we deze schitterende wandeltocht afsluiten.
arrow_backVorige route arrow_backTerug route overzicht arrow_forwardVolgende route
De routes zijn zo nauwkeurig mogelijk opgetekend. Ik ben niet verantwoordelijk voor wijzigingen ter plaatse en/of (type-)fouten in de omschrijvingen. NEEM ALTIJD EEN GOEDE WANDELKAART MEE! En mail ons als je onjuistheden tegenkomt.