Schierke - Teufelsstieg Eckerlochstieg - Brockenstrasse - Brocken - Brocken Rundweg - Goetheweg - Sandbrinkstrasse - Kalte Bode - Schierke
De afstand van deze wandelroute is met een Curvimeter nagemeten op een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000.
Bij wandelroutes met een GPS-track is de afstand bepaald op basis van de GPS-log gegevens.
Alle gemeten afstanden zijn afgerond naar een halve kilometer.
Van deze rondwandeling is helaas nog geen Google Earth link beschikbaar.
Een Google map zal op een later moment alsnog worden toegevoegd
Van deze route is nog geen gps-track als download beschikbaar. Op een later moment zullen een .gpx en .kml in een zip-file worden toegevoegd.
Hebt jij deze route gelopen en wel een GPS-bestand beschikbaar, dan is deze zeer welkom als aanvulling op de site. (Email)
De weergegeven hoogtemeters (stijgen/dalen) zijn onderweg afgelezen op een hoogtemeter en achteraf nagerekend vanaf een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000. Hierbij zijn de verschillen opgeteld tussen alle 'laagste punten' van de route en de daarop volgende 'hoogste punten' op basis van de hoogtelijnen van de kaart.
Dit is geen erg nauwkeurige methode. In de praktijk kunnen de opgegeven hoogtemeters dan ook afwijken van de werkelijkheid.
Bij rondwandelingen voorzien van een GPS-track zijn de hoogtemeters afgelezen uit het GPS logbestand. Deze berekeningen zijn veel betrouwbaarder.
Alle aangegeven waarden zijn afgerond op 10 hoogtemeters. Bij lastiger na te rekenen situaties op 50 hoogtemeters.
Deze rondwandeling verloopt geheel vlak of bij deze route zijn de (mogelijke) hoogteverschillen zo gering dat deze niet relevant zijn voor de wandelaar.
Van deze omgeving is helaas nog geen goede wandel- of fietskaart verkrijgbaar.
star star_border star_border star_border star_border = zeer eenvoudige wandelroute
Korte tot middellange route over halfverharde of verharde wegen en paden zonder hoogtemeters van betekenis
star star star_border star_border star_border = eenvoudige wandelroute
Route over halfverharde of verharde paden met delen smalle goed begaanbare berg- of bospaadjes. Geen tot weinig hoogtemeters
star star star star_border star_border = middelzware wandelroute
Een langere tocht en/of veel hoogtemeters. Route kan smalle berg- of bospaadjes bevatten en natuurlijke hindernissen. (Trap/ladder/beek oversteek) Voor iedereen met redelijke conditie goed/veilig toegankelijk. Advies minimaal wandelschoen A/B of B
star star star star star_border = pittige wandelroute
Lange tocht en mogelijk veel hoogtemeters. Route kan 'avontuurlijke stukjes' en smalle, soms steile paden bevatten. In de bergen Trittsicherheit nodig en goede wandeluitrusting met B of B/C schoenen, wandelstokken en nooduitrusting. (Zie 'Uitrusting')
star star star star star = zware wandelroute
Lange tocht met veel hoogtemeters. Kan delen van een 'Steig' bevatten. Alleen voor geoefende wandelaars met Trittsicherheit en de juiste bergwandeluitrusting. Geen klimtouw of gordels nodig.
Deze kwalificatie toekenning berust op onze eigen ervaring. Voor meer gedetailleerde informatie over de begaanbaarheid en veiligheid van een route lees het uitgebreide routeverslag.
De benodigde tijd voor een rondwandeling kan zeer persoonlijk zijn. De weergegeven tijd zijn de werkelijk door ons gelopen uren, afgerond naar boven op een half uur. Wij lopen om te genieten en niet speciaal voor de conditie. We nemen onze pauzes, lopen harder wanneer het een stukje saai is, en langzamer wanneer de omgeving interessant is. De aangegeven looptijd zal dan ook meestal ruim haalbaar zijn.
Tip:
In het vlakke Nederland zal de af te leggen afstand tussen 3 en 5 Km per uur liggen. Bij een cultuur wandeling kan dit zelfs minder dan 3 Km zijn, bij een sportieve wandeling misschien wel meer dan 5 Km. Een goed gemiddelde om mee te rekenen is 4 kilometer per uur exclusief pauzes. Na meerdere wandelingen kan dit naar eigen ervaring worden bijgesteld.
Hou rekening met 10 minuten pauze per uur, zodat er voor een route van 16 Km 4,5 uur uitgetrokken moet worden. (16Km : 4 Km/u = 4 uur wandelen en 3 x 10min pauze). Bij langere (dag-) tochten ook een langere lunchpauze meenemen. (Een half uur als de broodjes in de rugzak worden meegenomen, een uur als er wordt geluncht bij een horeca gelegenheid onderweg).
(zie ook Routes plannen)
(Laatste melding route OK: augustus 2020 - Janny en Bert S. Ter Apel)
Op vakantie in de Harz en dan niet de Brocken bezoeken, de hoogste bergtop van het Harzgebergte met zijn 1142m? Dat kan natuurlijk niet. Is het een geweldig mooie top om te bezoeken? Nee, zeker niet. De vele mooie en minder fraaie gebouwen daar boven zijn niet aantrekkelijk, en de grote drommen toeristen die met de stoomtrein omhoog komen helpen ook niet. Hier ga je niet even in doodse stilte op een topje zitten genieten na een lange zware klim wat onze voorkeur heeft. Maar er is wel veel te zien en te beleven, het uitzicht is natuurlijk formidabel, en de route heen en terug geweldig mooi.
De top van de Brocken is volgens de lokale informatie op vijf manieren te bereiken vanuit verschillende omliggende steden en dorpen.
In volgorde van zwaarte: (Enkele afstand)
1: Stoomtrein heen en/of terug
2: Vanuit Torfhaus via de Goetheweg 8,8Km en 350Hm
3: Vanuit Ilsenburg via de Heinrich Heine Weg 11Km en 896Hm
4: Vanuit Schierke via de Teufelsstieg 5,4Km en 500Hm
5: Vanuit Bad Harzburg via het Eckertal 13Km en 989Hm
Daarbij wordt er vanuit gegaan dat de meeste wandelaars de heen en terugweg via dezelfde route afleggen, je wilt immers meestal terug naar het startpunt waar de auto staat of vervoer is georganiseerd.
Onze trouwe volgers weten dat wij een sterke voorkeur voor een echte rondwandeling hebben zodat we op de heen en terugweg niet meer van hetzelfde gaan zien. Dus zijn we er met de wandelkaarten op tafel eens goed voor gaan zitten.
Onze eerste voorkeur was toch een uitdagende route omhoog, dan kom je al snel op de Teufelsstieg vanuit Schierke. Het is ons gelukt om daarna een route vanaf de top te plannen door af te dalen via de Goetheweg richting Torfhaus, en halverwege deze route een ander traject te vinden via de Sandbrink en het Kalte Bode Tal terug naar Schierke.
Zo komen we op deze bijzonder geslaagde rondwandeling, een dagtocht van 17,3Km, met niet alleen de uitdagende Teufelsstieg maar ook gemoedelijk lopen over de Goetheweg, een heerlijke afdaling over de Sandbrink, en aansluitend lekker vlak stappen door het groene en waterrijke Kalte Bode Tal.
Voor het eerste deel via de Teufelsstieg en Eckerlochstieg wordt aangegeven dat een redelijke conditie gewenst is, en goede stevige wandelschoenen. Wij kunnen dit bevestigen, niet omdat het zo bijzonder steil is, maar de ondergrond is soms zeer uitdagend. Hoge B of C schoenen, en wat ons betreft (altijd) de wandelstokken gebruiken!
De terugweg is behalve de afstand geen uitdagende onderneming meer, dat gaat bijna volledig over mooie brede boswegen en paden. Er zitten nog wel wat hoogtemeters in, maar het is vooral geleidelijk afdalen, door een vlak dal kuieren, en genieten van een prachtige bosrijke omgeving tussen en over de berghellingen.
Vanuit Güntersberge in het zuiden rijden we over het Harzplateau via een fijne autoroute naar Schierke. Daar moeten we het hele langgerekte dorp doorrijden om bij de 'Parkplatz des Brockenwirts' te komen ten noorden van het toeristische stadje. Als het er vol is dan zijn er rond het centrum van Schierke nog meerdere parkeerplaatsen, dat kan dan wel een flink stuk extra op en neer lopen betekenen.
Navigatie: Parkeerplaats Brockenstrasse 56, Schierke Wenigerode. (Betaald parkeren)
Na enkele dagen inlopen in de Harz op andere wandelroutes zijn we er klaar voor om de uitdaging aan te gaan en lopen de parkeerplaats af om op de Brockenstrasse dan linksaf in te slaan. De weg gaat langs een bijzonder complex, het Berufsgenossenschaft Hout en Metaal, en daarna lopen we op het Nationalparkhaus Schierke af.
Daar even binnen kijken is er niet bij, Corona tijd, maar gelijk na dit gebouwtje is er rechts een mooi uitzichtpunt gebouwd met informatiepanelen waar we wel even rond kunnen kijken.
Waar de asfaltweg een bocht naar links maakt gaan we deze aan de overzijde van de brug al weer verlaten. Daar staan we bij het begin van de Teufelsstieg Eckerlochstieg via een paadje rechts. Deze is goed aangegeven met de opmerkingen 'Steiler Anstieg', wat best wel mee valt voor wandelaars die wel eens in de Alpen zijn geweest, en de opmerking 'Dieser Weg is schwierig zu begehen', wat zeker wél klopt.
In de eerste meters valt het mee op het nog tamelijk brede pad, maar al snel wordt het slechter. Stenen en rotsblokken met daartussen veel ruimte om in te stappen en enkels te blesseren, maar mooi is het wel. Het beste is om van rotsblok op rotsblok te stappen, en soms is er of links of rechts van het pad wel een vlak stukje zonder stenen waar we even gemakkelijker kunnen lopen.
Qua steilte valt het erg mee in het eerste deel, later, en met name in het allerlaatste deel, daar wordt het wel even steiler. Maar nergens bijzonder zwaar voor iemand met wat ervaring in de bergen. De zwaarte zit er wat hoogtemeters betreft vooral in dat het gewoon 500m ononderbroken omhoog gaat over de uitdagende ondergrond.
Op de kruising met een zandweg steken we recht over, links van het bankje langs en even later staan we weer op de asfaltweg. Ook hier steken we over waarna het pad naar rechts buigt en even de asfaltweg volgt.
Nu is het geen ondergrond van stenen meer, het wordt een boomwortelpad dat na het eerste vlakkere deel zo mogelijk nog lastiger te belopen is. Zeker onder natte omstandigheden.
Maar we hebben ondertussen ook al aan hoogte gewonnen, en nu we het dichte bos uit zijn neemt wel het uitzicht op de berghellingen toe onder het wandelen.
Waar de boomwortels wat minder vertegenwoordigd zijn is het deels een mooi vlak wandelpad en zijn er weer stukken met rotsblokken, tot we bij een uitzichtpunt komen met informatieborden met onder ons de asfaltweg.
Deze informatiepanelen zijn we veel tegengekomen op onze Harz rondwandelingen. Ze geven een toelichting op de afgestorven bossen waar ze overal in de Harz zo enorm veel last van hebben. Door de van oudsher monocultuur van dennenbossen heeft de Letterzetter kever goed huis kunnen houden, deze borden laten zien dat er ook lichtpuntjes zijn en dat de goede waarnemer al weer nieuw groen ziet ontstaan.
Vanaf dit punt lopen we door tot we weer op het asfalt staan en gaan dan in de scherpe bocht naar rechts weer linksaf om de route via de Stieg weer op te pakken.
En weer gaat het omhoog, eerst nog even een betere ondergrond met rechts het water van de Schwarzer Schluftwasser, waarna het opnieuw een stenige ondergrond wordt het bos in.
Daarna komen we bij een volgend herkenningspunt, we naderen het spoor van de Brockenbahn en steken deze over. Aan de overzijde zijn weer bankjes, en een houten brug over de beek wat het vervolg van de tocht gaat worden.
Het zal elke wandelaar al op zijn gevallen onderweg, de kenmerkende stoomfluit van de oude treinen hoor je overal en zeer regelmatig. Dat blijft de hele dag zo, ook tijdens de terugweg. De dienstregeling is zo regelmatig dat je de stoomtrein ook regelmatig tegen zult komen bij de vele overgangen of op de Goetheweg langs het spoor.
Na het volgende stukje geklommen te hebben is er andermaal een kruising, deze keer met een sintelweg met links een schuilhut. En opnieuw steken we recht over het bos in naar het stenige pad.
Daar volgt een drassig stukje waar een mooi plankenpad is aangelegd, een verademing na alle rotsen en boomwortels. Helaas is het maar een kort stukje voor we weer overgaan op het klauteren over rotsblokken.
Het pad wordt hierboven steeds smaller als het door een dichter stuk bos gaat waar we steeds begeleid worden door waterloopjes. Onderweg is er een deel waar het pad is 'verbeterd' door de gaten tussen de rotsen vol te storten met gravel, daar lijkt het een prachtig wandelpad maar het wordt er voor een wandelaar niet beter op. We zien de gaten tussen de stenen niet meer, maar het losse gesteente zakt er onder je voeten wel in weg. Lastig. Het lijkt wel of we een zandduin opklimmen, het loopt even zeer zwaar. Mettertijd zal het wel worden vastgelopen en wordt het beter, maar doe ons maar de goed zichtbare rotsstenen.
Dan naderen we het laatste deel van de Teufelsstieg en wordt het nog veel mooier. Soms moeten we hogere rotsblokken opstappen, en hier en daar lopen er meerdere sporen om uit te kiezen. Even een stukje steil omhoog of met een kort boogje eromheen wat geleidelijker verloopt. We zoeken zo goed mogelijk onze weg en genieten ondertussen volop.
Nog een laatste stukje dicht bos, dan bereiken we weer de asfaltweg en is het gedaan met de leuke Stieg. Vanaf hier volgen we de asfaltweg omhoog tot helemaal op de top van de Brocken en slaan er linksaf.
Een eindje verderop gaan we nog eens de Brockenbahn oversteken, en net op dat moment komt de stoomtrein luid fluitend en met een dikke stoomwolk naar boven rijden. Wandelaars zwaaien naar de passagiers, de passagiers naar de wandelaars, het is even gezellig hoog op de berghelling.
Aan de overzijde van de spoorbaan gaat een wandelpad linksaf parallel aan het spoor, dat is het begin van de Goetheweg die we na het bezoek aan de top op gaan zoeken voor de terugweg via een lange lus.
We vervolgen de wandeling over het asfalt, alsmaar geleidelijk verder omhoog door het bos. Alleen naar achteren kijkend hebben we voor het eerst een mooi uitzicht.
Na het eerste rechte stuk volgt een bocht naar rechts, daar staat rechts een grote schuilhut waar nog even gepauzeerd kan worden. Deze heeft de toepasselijke naam Knochenbrecher Hütte.
Op dit laatste stuk asfalt naar de top is het ontzettend druk, hier komen de fietsers en de wandelaars vanaf alle toegangswegen bij elkaar. In file gaat het omhoog.
Bijna boven aangekomen wijkt rechts het bos en kunnen we al heel mooi over het landschap in de diepte uitkijken. Even later is er dan links ook de Brockentop zichtbaar met de vele gebouwen en torens.
Links is er dan nog een leuk parkje met bankjes, een gedenksteen en informatieborden op een hele speciale plek. Het is net elf uur, tijd om hier even kort te pauzeren waarbij we berekenen dat we de topbeklimming in anderhalf uur hebben kunnen doen vanaf Schierke.
Precies hier heeft ooit de grens gelopen tussen het voormalige Oost- en West-Duitsland. De top van de Brocken viel nog net aan de westelijke zijde van de grens en was daarom tijdens de koude oorlog een strategische positie. Vanaf de Brocken was het mogelijk om ontzettend diep de DDR in te kijken met kijkers en radar, en zo in de gaten houden wat er aan die zijde gebeurde.
Tijdens de klim omhoog hadden we warm en zonnig weer, nu krijgen we snel toenemende bewolking en last van een ijzige wind op deze hoogte terwijl we het resterende stukje afleggen. De fleece vesten en regenjassen kunnen weer aan.
Er is boven op de Brocken veel te bekijken, vanaf het grote plein lopen we eerst maar eens naar rechts richting het bezoekerscentrum. Deze is beperkt open in verband met de Corona, dus laten we het er maar bij. Rond de top zijn er naast deze Brockenhaus nog een weerstation, de Zendeturm, het Bergstation Brockenbahn en natuurlijk de Brockenwirt voor wie wat wil eten of drinken.
Het allerhoogste puntje ligt meer naar links, daar gaan we natuurlijk ook even kijken op het mooie ronde plein. Daar ligt een groot rotsblok met plaquette dat dit het echte topje van de Brocken is, 1142m hoog, en er is een wijde cirkel gemaakt waarin plaquettes zijn gelegd die in alle richting wijzen naar ver weg gelegen steden en gebieden met de afstand daarheen vanaf deze top. Wij vinden al snel de verwijzing naar het Teutoburgerwald, het gebied vlak bij ons over de grens waar we vaak in de weekeinden mooie dagtochten maken die op onze site onder "Teutoburgerwald" te vinden zijn.
Eigenlijk willen we ergens rond de top wel onze lunchpauze houden, maar daarvoor is het nog net iets te vroeg. Daarom besluiten we eerst nog maar eens het toeristische rondje om de Brocken heen te verkennen en daarna een plekje te zoeken en de broodjes tevoorschijn te halen.
Voor dit extra rondje lopen we het pad omlaag tegenover van waar we omhoog zijn gekomen, net links van de op een raket lijkende zendmast langs. Dit gaat even omlaag en brengt ons bij een kruising met naar voren een heel erg mooi uitzicht waar ook de spoorbaan van bovenaf te zien is.
Bij de handwijzer gaan we linksaf en volgen het brede wandelpad licht omhoog. Dit gaat om de bergtop heen zodat we onderweg de vergezichten naar alle zijden te zien krijgen. Erg mooi, maar met de toenemende bewolking is het helaas niet helemaal helder.
Aan de achterzijde van de berg, ten opzichte van het grote plein, komen we bij een rotsformatie langs met de naam Teufelskanzel.
Deze is op onze wandelkaart aangegeven, maar in alle eerlijkheid is het niet echt imposant. Die rotsformaties hebben we hier in de Harz al veel mooier gezien. Enkele meters verderop aan de linkerzijde is het Hexenaltar en daar ligt de Brockengarten, maar de Alpengarten is afgesloten en duidelijk lang niet meer onderhouden.
Door aan het einde van het pad links aan te houden en aan deze zijde en boven het spoor te blijven, lopen we boven het Bergstation langs tot aan de terrassen bij de horeca gelegenheden. Tijd om een lunchplekje te zoeken.
Wij hebben altijd alles mee in de rugzakken, maar we laten ons verleiden door een bord dat er een goed gevulde "Erbsensuppe mit Wurst" verkrijgbaar is. We zien er ook meerdere mensen mee aan tafel zitten, en dat is voldoende om de meegebrachte broodjes maar te laten zitten en aan te vallen op de Duitse "Snert". Extra lekker nu het hier op de top zo koud is!
Vanaf de Brockenwirt lopen we verder tot we rechts omlaag kunnen naar de asfaltweg waarop we omhoog zijn gekomen en beginnen aan de afdaling vanaf de Brocken via dezelfde route. Het is er nog drukker met wandelaars die omhoog komen dan op de heenweg en we zijn dan ook blij dat wij al voor de grootste drukte boven zijn geweest.
Weer terug in het bos wordt het gelijk aangenamer als de wind daar wegvalt en we doorstappen tot de bocht naar links met de schuilhut en daarna op de spoorwegovergang aflopen. Hier gaan we nu voor het spoor rechtsaf waar ook net weer een stoomlocomotief met rijtuigen omhoog komt. Wat een prachtig gezicht.
We volgen nu het mooi geplaveide wandelpad naast de spoorbaan, hier lopen we nu op de Goetheweg vanuit Torfhaus naar de Brocken. De Goetheweg is de eenvoudigste wandeling naar de top, en dat laat zich hier ook zien. Tijdens het hele stuk van de Goetheweg die wij af gaan leggen komt ons een constante stroom wandelaars tegemoet.
Het is een afstand van ruim 2Km tot aan het Betriebsstation Goetheweg waar we pas van richting gaan veranderen, en in die wandeltijd is het eigenlijk onmogelijk om niet nog eens een stoomtrein omhoog te zien komen en voortdurend wel ergens het geluid van een stoomfluit te horen dat door de bossen en langs de berghellingen galmt.
Het pad gaat eerst nog wat licht op en neer, daarna gaat het nagenoeg alleen nog maar geleidelijk omlaag. Het is er fijn lopen, en vooral als we de bossen achter ons laten en rechts weer mooie vergezichten gepresenteerd krijgen. Nadat we een bijna haakse bocht naar links hebben gemaakt komt even later het onderhoudsstation in zicht.
Het is een soort plein met wat kleine gebouwtjes en technische installaties waar we uitkomen. Vanaf hier gaan we nog een heel klein stukje Goetheweg aanhouden door er rechtsaf te slaan en daar een steil pad bestaande uit open betonblokken af te dalen.
Op de bestrating liggen veel steentjes, en dat in combinatie met de steilte maakt het een lastig stukje waarop je snel uitglijd op de rollende steentjes. De meeste mensen lopen dan ook vooral links of rechts in de berm om meer grip te houden.
Halverwege de afdaling gaan we de Goetheweg verlaten bij een splitsing met een bosweg naar links. Hier wordt op de handwijzer Schierke naar links aangegeven, met een afstand van 3,5Km. Maar dat is gemeten via de Oberer Königsberger Weg met later een asfaltweg, onze route gaat daar niet langs en is langer.
Dit is weer een geleidelijk afdalende bosweg door een dicht stuk bos. Na een stukje buigt het pad naar rechts, en als het later weer duidelijk naar links gaat dan moeten we op gaan letten om de afslag te vinden waarop we de Königsberger Weg weer verlaten.
Net na deze bocht staat er rechts in de berm weer een handwijzer; Rechtdoor via de Oberer Königsberger Weg of rechtsaf richting de Sandbrinkstrasse. Wij willen via de Sandbrinkstrasse terug, een weg die rechts achter het bosje bijna parallel aan dit pad verloopt.
Het paadje naar rechts is heel smal, slechts een kort verbindingsstukje tussen de twee bredere wegen. We dalen even af en steken een watertje over, dan gaat het weer enkele meters omhoog en staan we op een mooie bosweg. De Sandbrinkstrasse. Hier gaan we linksaf.
Het wordt al snel een hele mooie route door soms dichte maar ook vaak open bossen met steeds weer verrassende doorkijkjes in de dalen en naar de bergen rondom. En met deze route hebben we gelijk ook de drukte weer achter ons gelaten, we zijn weer helemaal alleen op het pad.
Niet veel verder krijgen we nog een bijzonder uitzicht naar voren, daar doemt de Wurmberg voor ons op met op de top een opvallende toren. Het is het skigebied behorende bij de grotere West-Duitse stad Braunlage dat rechts achter deze top ligt. Braunlage is erg toeristisch vanwege de ski mogelijkheden, maar geen mooie stad in vergelijking met de kleine stadjes aan de voormalige Oost-Duitse zijde zoals Wenigerode of Quedlinburg.
Dan draait het pad steeds meer naar links langs de berghelling en ligt voor en daarna rechts van ons het prachtige Kalte Bode Tal. We blijven afdalen tot onderin dit dal en gaan daarna weer scherp rechts verder. We lopen dan vlak langs de Kalte Bode die straks steeds breder gaat worden als er van alle kanten stroompjes bijkomen.
Na weer een heel stuk rechtdoor in de schitterende omgeving waarbij we hoofdzakelijk licht af blijven dalen, steken we een houten brug over en komen we bij een eerste splitsing met een routebord. Rechts gaat naar de Toten Weg, wij gaan er rechtdoor. Het dal wordt nu snel breder, evenals de Kalte Bode die er regelmatig prachtig langs het pad kronkelt.
We zijn nu nagenoeg beneden en op het volgende stuk wordt de afdaling nog vlakker zodat het soms nauwelijks merkbaar is dat we nog wel omlaag gaan. Bij de splitsing liggen een paar grote stenen die ons uitnodigen om nog een korte pauze te houden voor we het laatste deel aanvallen.
Als het dal daarna nog veel breder wordt en de weg vlak lopen we weer in de zon en krijgen het warm. Wat een verschil met de Brockentop in de koude wind. We zijn mooi op tijd en doen het lekker rustig aan, en kijken regelmatig even naar het water van de Kalte Bode die alsmaar breder en fraaier lijkt te worden.
De route terug naar Schierke is nu heel eenvoudig, alsmaar deze weg blijven volgen. Hier onder in het dal zijn veel meer splitsingen en kruisingen, maar daar hoeven we ons niets meer van aan te trekken. Als we dichter in de buurt van Schierke komen en de Kalte Bode al een breder riviertje lijkt, dan kunnen we nog beter bij het veenbruine water komen waar het soms kleine strandjes lijken.
Uiteindelijk doemt de bewoonde wereld weer op en draait het pad met de Kalte Bode mee naar rechts achter de eerste gebouwen langs. Het grote gebouw links is de Jeugdherberg Schierke, en na dit pand komen we weer op asfalt.
We gaan er linksaf, steken het water over, en slaan dan nog eens linksaf op de Brockenstrasse. Dit hebben we vanmorgen ook met de auto al gereden, we hoeven alleen maar verder door te lopen tot we links de parkeerplaats terugvinden. Het gaat wel weer licht omhoog, en dat voelt nu een beetje zwaar na de pittige wandeltocht van vandaag.
Nu we de natuur ten noorden en westen van Schierke hebben gezien en daar van onder de indruk zijn geraakt, hebben we enkele dagen later nog eens een route gelopen vanaf deze zelfde parkeerplaats meer ten oosten van Schierke. Daar zijn veel bijzondere Klippen, rotsteenformaties met soms prachtige uitzichtpunten. Zie daarvoor onze Schierke Klippenroute.
arrow_backVorige route arrow_backTerug route overzicht arrow_forwardVolgende route
De routes zijn zo nauwkeurig mogelijk opgetekend. Ik ben niet verantwoordelijk voor wijzigingen ter plaatse en/of (type-)fouten in de omschrijvingen. NEEM ALTIJD EEN GOEDE WANDELKAART MEE! En mail ons als je onjuistheden tegenkomt.