Stolberg - Zechental - Sieben Wege - Josephshöhe met Josephskreuz - Holzchanssee - (Butterberger Teich) - Stolberg Altstadt
De afstand van deze wandelroute is met een Curvimeter nagemeten op een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000.
Bij wandelroutes met een GPS-track is de afstand bepaald op basis van de GPS-log gegevens.
Alle gemeten afstanden zijn afgerond naar een halve kilometer.
Van deze rondwandeling is helaas nog geen Google Earth link beschikbaar.
Een Google map zal op een later moment alsnog worden toegevoegd
Van deze route is nog geen gps-track als download beschikbaar. Op een later moment zullen een .gpx en .kml in een zip-file worden toegevoegd.
Hebt jij deze route gelopen en wel een GPS-bestand beschikbaar, dan is deze zeer welkom als aanvulling op de site. (Email)
De weergegeven hoogtemeters (stijgen/dalen) zijn onderweg afgelezen op een hoogtemeter en achteraf nagerekend vanaf een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000. Hierbij zijn de verschillen opgeteld tussen alle 'laagste punten' van de route en de daarop volgende 'hoogste punten' op basis van de hoogtelijnen van de kaart.
Dit is geen erg nauwkeurige methode. In de praktijk kunnen de opgegeven hoogtemeters dan ook afwijken van de werkelijkheid.
Bij rondwandelingen voorzien van een GPS-track zijn de hoogtemeters afgelezen uit het GPS logbestand. Deze berekeningen zijn veel betrouwbaarder.
Alle aangegeven waarden zijn afgerond op 10 hoogtemeters. Bij lastiger na te rekenen situaties op 50 hoogtemeters.
Deze rondwandeling verloopt geheel vlak of bij deze route zijn de (mogelijke) hoogteverschillen zo gering dat deze niet relevant zijn voor de wandelaar.
Van deze omgeving is helaas nog geen goede wandel- of fietskaart verkrijgbaar.
star star_border star_border star_border star_border = zeer eenvoudige wandelroute
Korte tot middellange route over halfverharde of verharde wegen en paden zonder hoogtemeters van betekenis
star star star_border star_border star_border = eenvoudige wandelroute
Route over halfverharde of verharde paden met delen smalle goed begaanbare berg- of bospaadjes. Geen tot weinig hoogtemeters
star star star star_border star_border = middelzware wandelroute
Een langere tocht en/of veel hoogtemeters. Route kan smalle berg- of bospaadjes bevatten en natuurlijke hindernissen. (Trap/ladder/beek oversteek) Voor iedereen met redelijke conditie goed/veilig toegankelijk. Advies minimaal wandelschoen A/B of B
star star star star star_border = pittige wandelroute
Lange tocht en mogelijk veel hoogtemeters. Route kan 'avontuurlijke stukjes' en smalle, soms steile paden bevatten. In de bergen Trittsicherheit nodig en goede wandeluitrusting met B of B/C schoenen, wandelstokken en nooduitrusting. (Zie 'Uitrusting')
star star star star star = zware wandelroute
Lange tocht met veel hoogtemeters. Kan delen van een 'Steig' bevatten. Alleen voor geoefende wandelaars met Trittsicherheit en de juiste bergwandeluitrusting. Geen klimtouw of gordels nodig.
Deze kwalificatie toekenning berust op onze eigen ervaring. Voor meer gedetailleerde informatie over de begaanbaarheid en veiligheid van een route lees het uitgebreide routeverslag.
De benodigde tijd voor een rondwandeling kan zeer persoonlijk zijn. De weergegeven tijd zijn de werkelijk door ons gelopen uren, afgerond naar boven op een half uur. Wij lopen om te genieten en niet speciaal voor de conditie. We nemen onze pauzes, lopen harder wanneer het een stukje saai is, en langzamer wanneer de omgeving interessant is. De aangegeven looptijd zal dan ook meestal ruim haalbaar zijn.
Tip:
In het vlakke Nederland zal de af te leggen afstand tussen 3 en 5 Km per uur liggen. Bij een cultuur wandeling kan dit zelfs minder dan 3 Km zijn, bij een sportieve wandeling misschien wel meer dan 5 Km. Een goed gemiddelde om mee te rekenen is 4 kilometer per uur exclusief pauzes. Na meerdere wandelingen kan dit naar eigen ervaring worden bijgesteld.
Hou rekening met 10 minuten pauze per uur, zodat er voor een route van 16 Km 4,5 uur uitgetrokken moet worden. (16Km : 4 Km/u = 4 uur wandelen en 3 x 10min pauze). Bij langere (dag-) tochten ook een langere lunchpauze meenemen. (Een half uur als de broodjes in de rugzak worden meegenomen, een uur als er wordt geluncht bij een horeca gelegenheid onderweg).
(zie ook Routes plannen)
(Laatste melding route OK: Augustus 2020 - Janny en Bert S. Ter Apel)
Deze eenvoudige maar leuke rondwandeling bij Stolberg is onze eerste wandeltocht in de Harz op onze eerste vakantie ooit in het voormalige Oost-Duitse Südharz gebergte. De geplande Oostenrijk vakantie kon geen doorgang vinden tijdens de Corona crises, maar in Duitsland konden we wel terecht en gingen voor de Harz vooral omdat we daar nog nooit eerder een voetstap hadden gezet en we er wel voor in waren om weer eens iets nieuws te verkennen.
Het hoogplateau Harz is overal rond de 500m hoog met daarin wat dalen en pieken, en met de hoogste toppen op de noordelijke rand van het plateau tot 1142m. Stolberg ligt op de zuidelijke punt van het hoogplateau Harz met naar het zuiden het veel lagere Thüringer Wald. We hebben de 580m hoge Josephshöhe met daarop de uitzichttoren Josephskreuz als bestemming gekozen omdat het de hoogste top in de omgeving is en we verwachten er een enorm mooi uitzicht over Thüringen te krijgen.
De wandelroute loopt door het mooie Zechental naar het hoogtepunt van de tocht bij het zeer verrassende Josephskreuz, en gaat daarbij vooral door uitgestrekte bossen met veel schaduw. De wandelpaden zijn hoofdzakelijk brede paden en lanen, voor iedereen toegankelijk, en er is een extra optie beschikbaar via slechte paadjes naar de Butterberger Teich voor de meer avontuurlijk ingestelde wandelaars.
Tip: Loop deze route niet op maandag, dan is de fraaie uitzichttoren gesloten.
Via brede paden gaat het daarna terug naar Stolberg waar we het hele dorp door moeten lopen terug naar de parkeerplaats. En dat is een belevenis op zich. Het is slechts een heel klein stadje maar oh zo mooi, met alleen maar veelkleurige en volledig gerestaureerde vakwerkhuizen langs de oude straatjes. En in het centrum bij de driesprong een en al levendigheid rond de vele uitnodigende terrasjes tussen al dat moois.
Vanuit onze vakantiewoning in Güntersberge rijden we via een hele leuke route in 15 minuten naar Stolberg. Vanuit het noorden komend vinden we de ruime wandelparkeerplaats gelijk links bij de ingang van het stadje.
Navigatie: Kaltes Tal 26, Stolberg Südharz
Bij de lange parkeerplaats net voor de brandweer kazerne staat aan de stadskant een wit gebouwtje, dat is een openbaar toilet. Als we de wandeluitrusting op orde hebben beginnen we aan onze eerste wandeldag van deze vakantie met om dit witte gebouw heen te lopen, aan de achterzijde gaat een trap de berghelling omhoog die we gaan beklimmen.
Boven aangekomen buigt het smalle paadje naar rechts en lopen we boven de daken van Stolberg langs met al snel naar rechts een mooi uitzicht op het Schloss Stolberg. (Het kasteel is een optie om later vanmiddag te bekijken vanuit het centrum).
Het leuke wandelpaadje, op wandelkaarten aangegeven als lokale routes 34G en 49F, buigt al snel naar links het Zechental in en laat ons nog meer Stolberg van bovenaf zien. Na de bocht naar links is er een splitsing met links een pad voorzien van traptreden omhoog naar de Pferdekopf. Deze moeten we negeren en er nog even rechtdoor lopen.
Verderop gaat de wandeling schuin rechts omlaag op een woning af. Het lijkt alsof we de tuin van dit huis inlopen naar de garage met een mooi dakterras. Voor de garage gaat een met keitjes geplaveid pad rechts omlaag die uitkomt bij een T-splitsing met de Töpfergasse.
Hier slaan we linksaf en lopen dan tussen vakwerkhuizen door, een bescheiden voorproefje van wat we vanmiddag in Stolberg te zien gaan krijgen. De volgende weg naar rechts is de Neustadt, die kunnen we negeren. Bij deze splitsing zijn links op het hek weer route informatiebordjes waarop we zoeken naar de Lutherweg die we vanaf hier aan willen gaan houden.
(De Lutherweg markering vinden we in de vorm van een vierkant bordje met daarop een groene sierlijke 'L', geplaatst net boven de rechthoekige witte bordjes met de andere route aanduidingen).
Voorbij de splitsing zien we gelijk al de Friedhofkappelle links van de weg waar we aan voorbij moeten. Gelijk na deze kapel is er een Y-splitsing waarop we kunnen kiezen om rechtdoor via de Lutherweg door het Zechental te gaan of links omhoog via de Grosse Auerbergstrasse die later weer samen komen. Wij kiezen voor de eerste en lopen dus rechtdoor.
De volgende weg naar rechts, de Moorberg, kunnen we ook negeren en lopen dan langs de parkeerplaats Zechental rechtdoor langs nog een rij woningen. Na het laatste huis gaat het rechtdoor op het bospad.
We zijn dan in het Zechental waar de Kleine Wilde soms links en soms rechts van het pad stroomt.
Eenmaal in het bos is er links nog een weiland achter de bomen, daarna links een bredere bosstrook, tot we daarna nog eens links het weiland hebben met op de hoek een houten schuur. Daar blijven we rechtdoor stappen waarna het licht omhoog begint te lopen over het zandpad. De 'L' en een rood kruis waar we ons op kunnen richten worden er regelmatig aangegeven.
Heel geleidelijk blijft het daarna omhoog gaan en komen we bij een knooppunt van brede boswegen en karrensporen. Hier ontbreken de markeringen tijdens onze tocht, er zijn onlangs veel bomen gekapt en waarschijnlijk ook de boom met daarop de bordjes. We moeten er echter rechtdoor, iets schuin naar links en verder omhoog.
De ondergrond bestaat dan deels uit keien waarop het lastig lopen is, maar mooi is het hier wel terwijl we verder blijven klimmen.
Terwijl we de enkele vage zijpaden negeren volgen we het bospad verder de bergrug op tot we bij een groot knooppunt uitkomen met aan de overzijde een Schutzhütte.
Hier komen zeven wegen en paden bij elkaar, dit knooppunt heet dan ook Rastplatz Wanderweg Sieben Wege. Dadelijk gaan we voor deze schuilhut rechtsaf op de brede weg, maar niet voordat we even onderdak zoeken en er een droge koffiepauze van maken nu het wat licht begint te miezeren.
Na de onderbreking gaan we alsnog rechtsaf, de Lutherweg en het rode kruis zijn weer aangegeven, evenals onze bestemming Josephskreuz. Om bij het Josephskreuz te komen zijn er twee alternatieven, een rechtstreekse route of via de 'Strasse der Lieder'. We hebben geen idee wat we ons er bij moeten voorstellen, maar Strasse der Lieder maakt ons nieuwsgierig dus gaan we dat wel eens onderzoeken.
Als we net 100m op de brede weg van de Hütte vandaan zijn maken we gelijk rechtsomkeert en rennen terug naar de schuilplek als we worden overvallen door een wolkbreuk. Dit hadden we niet voorzien en liepen dan ook nog niet in onze regenkleding. We zijn doorweekt. Na een kwartiertje schuilen en het alsnog in orde maken van de regenkleding en rugzakhoezen, proberen we het maar weer opnieuw.
Al na een kort stukje gaat er rechts een smal pad het bos is, dat is de kortste route naar de bergtop Josephshöhe. Wij houden rechtdoor via de 'L' aan over de brede bosweg.
De enkele zijwegen weer negerend blijven we doorstappen door het uitgestrekte bos, nu in de regen, tot de weg een lange bocht naar links maakt en er daarna weer een recht stuk volgt. Dit komt uit bij een T-splitsing. Het pad naar links met het hek is een Privatweg naar het Naturresort Schindelbruch, wij gaan er rechtsaf.
Na 150m gaat er scherp rechts een smaller paadje omhoog het bos in die we nu moeten hebben. Bij deze splitsing staat in het bos weer een kleine schuilhut en een rode bank met informatieborden. Dit is het begin van de Strasse der Lieder.
Het rode bordje bij het bankje geeft betekenis aan de 'Strasse der Lieder', het blijkt een soort Lehrpfad te zijn met steeds weer dit soort bordjes bij een rood bankje waarop we worden geacht de in notenschrift en teksten weergegeven liedjes te gaan zingen. We komen onderweg maar een enkel lied tegen die we vaag kennen, waarschijnlijk hadden we op een Duitse school moeten zitten om hieraan mee te kunnen doen.
We volgen het smallere pad de berg op van bankje naar bankje, zonder mee te zingen, tot we na een flinke klim weer bij een T-splitsing staan. Deze keer bij een asfaltweg.
Rechtsaf over het asfalt vervolgen we de tocht. Volgens onze kaart is het nog 500m lopen voor we op de 580m hoge Josephshöhe zijn waarop de uitzichttoren Josephskreuz staat. We hopen daar een droog plekje te vinden voor de lunch want het regent weer volop, dus stappen we nog maar eens extra stevig door.
Uitzichttorens hebben we tijdens de vele jaren wandelen heel veel gezien, in velerlei vormen en uitvoeringen, maar deze Josephskreuz is echt een totale verrassing(!) als het voor ons opdoemt in het dichte bos. Het blijkt letterlijk een 'Kreuz' te zijn, maar tevens een prachtig rond overdekt gedeelte waar we eerst maar eens snel de droogte opzoeken.
Voor de toren ligt een groot plein met informatieborden, een speeltuin, een Kiosk en een leuk parkje helemaal om de toren heen. Rechts van de uitzichttoren staat ook een Gasthof met een terras, maar deze is 's maandags gesloten. Vandaag dus.
Bij de trap naar bovenin de toren hangt een bordje dat deze toren is gebouwd in 1896, in een tijd dat arbeid nog niet het kostbaarste was er nog ruimte was voor verfraaiing getuige de vele versierselen op en rond de toren. Zo mooi hebben wij ze nog niet eerder gezien. Maar ook voor de toren geldt; Montag Ruhetag! We treffen het niet, vandaag dus geen beklimming en geen foto's van prachtige vergezichten...
Waar we wel geluk mee hebben is dat het tafeltje met twee stoeltjes bij de toegang, die zijn neergezet zodat bezoekers er zich tijdens Corona kunnen inschrijven, nu niet in gebruik zijn. We zijn maar zo brutaal om er een lunchplekje van te maken, een wat langere lunch in de verwachting dat het met een uurtje wel weer droger gaat worden.
Wanneer we weer verder trekken is het inderdaad droog geworden en kunnen we alsnog ook buiten nog even rond de toren lopen om dit prachtstuk te bewonderen. Van onder de overkapping lopen we terug naar het voorplein en slaan er rechtsaf naar het bos. (Gezien vanaf de asfaltweg waar we vandaan zijn gekomen dus linksaf).
Op de splitsing bij de bosrand zijn weer routebordjes op een boom rechts aangebracht, daar gaan we rechtsaf en volgen daarmee nog eens een stukje van de Lutherweg in de richting van de Holzchaussee. Voorbij de toren gaat het het bos in en vinden we gelijk vooraan een smaller paadje schuin links met opnieuw markeringen. (Blauw kruis en 'wit/groen/wit' markering).
Er volgt dan een hele leuke en pittige afdaling via het smalle pad door een bos met soms verrassende ondergroei. (Bij het kruisende karrenspoor recht oversteken en verder afdalend).
Het paadje komt uit op een brede sintelweg. Dit is Holzchaussee die ons nagenoeg helemaal terug zal brengen naar Stolberg door hier nu rechtsaf te slaan. Deze brede wandelweg loopt voortdurend door afwisselende uitgestrekte bossen, hoofdzakelijk vlak en af en toe geleidelijk omhoog of omlaag langs de berghellingen.
De Holzchaussee gaan we ongeveer 4km aanhouden waarbij we alle zijwegen negeren en bij de kruisingen steeds recht oversteken. Daarbij kunnen we de bordjes met een groene driehoek aanhouden. Pas als we rechts in het bos een half vervallen picknickbank en schuilhut zien moeten we weer wat waakzamer worden. Op deze picknickbank zijn routebordjes bevestigd met het serienummer 113/114.
Daarna blijven we de weg nog aanhouden tot een splitsing naar rechts waar rechts op een boom de bordjes met serienummer 112/113 staan. Voor de eenvoudige wandeling blijven we hier ook weer rechtdoor gaan. (De route rechts naar Stolberg Bahnhof (oranje streep) is niet de zijde waar we in Stolberg aan willen komen).
Hier moeten we dus kiezen uit een eenvoudige afronding of voor een veel avontuurlijker rondwandeling. De eerste optie is rechtdoor, naar de Klippen/Schöne Aussicht via het groene driehoekje. (Vergeet dat 'Schöne Aussicht maar, het paadje naar de Klippen is niet onderhouden in 2020). Bij de klippen komt de avontuurlijke variant van deze route er weer bij.
Het 'avontuurlijke' bestaat eruit dat het officieel op de wandelkaarten wel wandelpaden zijn, maar ze worden de laatste tijd slecht onderhouden. Later tijdens onze vakantie komen we er achter dat het probleem wat zich in heel Duitsland voordoet met de Letterzetter kever die de dennenbomen dood, hier bijzonder zwaar heeft huisgehouden vanwege de overwegende monocultuur. Alle mankracht en machines worden lange tijd met voorrang ingezet om de dode bomen af te voeren waardoor er tijdelijk minder focus is op het onderhoud van dit soort wandelpaadjes.
Mogelijk dat het later dus wel weer prima paden zullen zijn, maar vooralsnog hou rekening met hoog gras en onkruid en soms modderige delen. (En check even op eventueel opgelopen teken als je weer terug bent op het brede pad).
Wij gaan voor 'avontuur' en moeten bij deze splitsing links van de weg naar een paadje op zoek. Dit graspaadje ligt nog 20m voor de splitsing met de bordjes, dus vanaf de gemarkeerde boom lopen we iets terug om daar naar het graspad omlaag te zoeken naar de Butterberger Teich.
Het paadje vinden lukt ons nog wel ondanks dat het eerste stukje er niet uitnodigend als wandelpad uitziet, maar al na enkele meters wordt het snel beter en is het een veel duidelijker bospaadje dat rechtdoor geleidelijk omlaag loopt. In het laagste deel wordt het weer wat slechter, vooral modderiger na de regen van vanmiddag, maar in de afdaling valt het nog reuze mee.
Het pad eindigt plots onder in het dal voor een open plek, een stuk langgerekt grasland van links naar rechts waar ergens in het gras een watertje moet stromen. Het water gaat naar een verderop gelegen vijver, de Butterberger Teich.
Op onze kaart is een wandelpad naar rechts aangegeven langs de bosrand. Van een pad is op dit moment echter geen sprake, het gras op het 'pad' ziet er net zo uit als wat we voor ons in het dal zien. Dus volgen we maar gewoon de bosrand naar rechts waar we verderop af en toe alsnog een stukje van een soort karrenspoor in menen te zien.
Waar de strook grasland weer smaller wordt ligt links in het bosje de vijver. We moeten echter goed kijken om een glinstering van water waar te kunnen nemen, en gezien de toestand van het hoge gras hier nemen we maar niet de moeite om er naar toe te lopen. Maar het is toch wel een leuk stukje natuur hier onder in het dal.
En zo ineens staan we weer op een breed halfverhard karrenspoor met na enkele meters een splitsing bij een Hochsitz. Het spoor rechts omhoog loopt niet helemaal door naar boven dus daar hebben we niets aan, we blijven er rechtdoor gaan een donker stuk bos in. Vanaf de jachthut is het ongeveer 600m tot waar we een paadje naar rechts moeten vinden.
De weg buigt eerst naar links en daarna gaat het met een hele lange bocht naar rechts. En bijna aan het einde van deze bocht wordt dat paadje op onze wandelkaart aangegeven. Het is een smal graspaadje scherp rechts de berg op. Net voor de afslag zit rechts op een boom iets dieper het bos in een routebordje, zo verstopt dat je er zomaar aan voorbij kunt lopen als je er niet goed naar uitziet zoals wij deden. Op dit bordje worden alleen maar richtingen rechtdoor en terug aangegeven, maar hier moeten we toch echt omhoog.
Het gras staat er behoorlijk hoog, soms is het wat drassig, maar aan het begin gaat het nog prima met de broekspijpen in de sokken. Maar hoe hoger we komen hoe slechter het wordt. Op een bepaald moment is er echt geen pad meer van te maken anders dan dat we door een dicht bos omhoog klimmen met een nog net herkenbaar vrije strook waar geen bomen staan. Dat is ons richtpunt, maar het is volledig overwoekert met onkruiden en we moeten het een en ander aan takken ontwijken.
Eenmaal op hoogte lijkt er weer een stukje pad te zijn en dan zien we voor ons een open lichting. Daar rechts om het hoekje zijn de Klippen te zien, heel dichtbij, die als uitzichtpunt op de wandelkaart aan zijn gegeven. Om er te komen moeten we echter nog door veel meer onheil worstelen, daar zien we maar van af.
Op de lichting is al helemaal geen herkenbaar pad te vinden, alleen heuphoog gras daar boven. Er staan echter enkele verhoogde jachthutten die duidelijk nog regelmatig worden gebruikt, en die moeten toch bereikbaar zijn met een paadje?
Dus laten we de Klippen rechts liggen en beginnen de open vlakte rechtdoor over te steken langs de eerste Hochsitz en daarna meer rechts naar een open strook zonder bomen waar we even later weer twee jachthutten zien staan. En, ja, daar vinden we ook weer een karrenspoor!
Deze volgen we dan nog een klein stukje en komen weer uit op de brede Holzchaussee die we eerder hebben verlaten.
Het hele stuk van de Klippen tot hier aan de brede weg is maar 100m, het komt ons echter veel langer voor door de slechte omstandigheden. Op het brede pad kijken we bij elkaar even extra goed of we geen teken op de kleding zien lopen, maar dat blijkt niet het geval.
De wandelaars die de gemoedelijke route hebben gevolgd komen hier van rechts aanlopen.
Links om het hoekje zijn ook weer routebordjes aangebracht, de serienummers 110 en 111. Wij slaan linksaf op de brede weg en houden deze weer een tijdlang aan waarbij we nog eens de zijwegen negeren.
Dan buigt de weg haaks naar rechts om de berghelling heen en komen we even later bij een T-splitsing. Daar slaan we rechtsaf richting Stolberg Bahnhof.
Er volgt een lange heel geleidelijke afdaling door opnieuw een verrassend mooi bosgebied, deels langs steile berghellingen en met af en toe zicht op de hoge toppen links van het diepe dal naar Stolberg.
Bijna beneden gaat het met een bocht naar rechts en lopen we parallel van de spoorlijn tot de weg nog eens naar links gaat en we onder de spoorbaan doorlopen tot aan de hoofdweg naar Stolberg.
Hier moeten we rechtsaf, maar we kunnen deze drukke weg beter eerst oversteken en daar de berm een stukje volgen tot aan een brede halfverharde parkeerplaats/opslagplaats. Daar loopt het prima en vrij van het verkeer.
Aan het einde van de parkeerplaats kunnen we links van de hoofdweg over de stoep verder en gaan we daarna nog eens onder de spoorbaan door. Dan begint het snel mooier te worden als de eerste vakwerkhuizen in zicht komen.
Vanaf hier blijven we de hoofdweg alsmaar aanhouden, passeren het bus- en treinstation, en lopen daarna het langgerekte centrum van Stolberg in waarbij we onze ogen uitkijken naar de fraaie gebouwen. Wie ooit foto's van de staat van deze Oost-Duitse stadjes ten tijde van de Wende, kan zich alleen maar verbazen over wat hier in de afgelopen dertig jaar is gerealiseerd. En daarbij is niet gekozen voor nieuwe bouwmethoden, maar juist om alles in de oorspronkelijke staat te herstellen. De huizen, maar ook de bestrating.
Tip: Voor de liefhebbers van dit soort authentieke stadjes, ga ook eens kijken in de Altstadt van Wenigerode, Harzgerode, en als je echt iets moois wilt zien, bezoek dan zeker Quedlinburg! Deze grotere stad met 25.000 inwoners net ten noordoosten van het hoge Harz plateau is ook volledig in oude staat teruggebracht en nu echt een bezienswaardigheid! (Wij hebben er de hele binnenstad doorkruist en overwegen nog om die unieke 5Km lange stadswandeling aan de site toe te voegen).
Uiteindelijk komen we uit in het echte centrum van Stolberg Altstadt bij de toren met daar achter een driesprong. De zon schijnt weer volop dus zoeken we nog even een terrasje op voor we terugkeren. Om terug te komen bij de parkeerplaats moeten we onder de toren door en dan rechts, daarna de hoofdweg naar links blijven volgen tot aan de rand van het stadje.
arrow_backVorige route arrow_backTerug route overzicht arrow_forwardVolgende route
De routes zijn zo nauwkeurig mogelijk opgetekend. Ik ben niet verantwoordelijk voor wijzigingen ter plaatse en/of (type-)fouten in de omschrijvingen. NEEM ALTIJD EEN GOEDE WANDELKAART MEE! En mail ons als je onjuistheden tegenkomt.