Marul - Ahorn - Fuchswald - Hintertöbelalm - Laguzalpe - ('Wanderbus' Marul)
De afstand van deze wandelroute is met een Curvimeter nagemeten op een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000.
Bij wandelroutes met een GPS-track is de afstand bepaald op basis van de GPS-log gegevens.
Alle gemeten afstanden zijn afgerond naar een halve kilometer.
Van deze rondwandeling is helaas nog geen Google Earth link beschikbaar.
Een Google map zal op een later moment alsnog worden toegevoegd
Van deze route is nog geen gps-track als download beschikbaar. Op een later moment zullen een .gpx en .kml in een zip-file worden toegevoegd.
Hebt jij deze route gelopen en wel een GPS-bestand beschikbaar, dan is deze zeer welkom als aanvulling op de site. (Email)
De weergegeven hoogtemeters (stijgen/dalen) zijn onderweg afgelezen op een hoogtemeter en achteraf nagerekend vanaf een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000. Hierbij zijn de verschillen opgeteld tussen alle 'laagste punten' van de route en de daarop volgende 'hoogste punten' op basis van de hoogtelijnen van de kaart.
Dit is geen erg nauwkeurige methode. In de praktijk kunnen de opgegeven hoogtemeters dan ook afwijken van de werkelijkheid.
Bij rondwandelingen voorzien van een GPS-track zijn de hoogtemeters afgelezen uit het GPS logbestand. Deze berekeningen zijn veel betrouwbaarder.
Alle aangegeven waarden zijn afgerond op 10 hoogtemeters. Bij lastiger na te rekenen situaties op 50 hoogtemeters.
Deze rondwandeling verloopt geheel vlak of bij deze route zijn de (mogelijke) hoogteverschillen zo gering dat deze niet relevant zijn voor de wandelaar.
Van deze omgeving is helaas nog geen goede wandel- of fietskaart verkrijgbaar.
star star_border star_border star_border star_border = zeer eenvoudige wandelroute
Korte tot middellange route over halfverharde of verharde wegen en paden zonder hoogtemeters van betekenis
star star star_border star_border star_border = eenvoudige wandelroute
Route over halfverharde of verharde paden met delen smalle goed begaanbare berg- of bospaadjes. Geen tot weinig hoogtemeters
star star star star_border star_border = middelzware wandelroute
Een langere tocht en/of veel hoogtemeters. Route kan smalle berg- of bospaadjes bevatten en natuurlijke hindernissen. (Trap/ladder/beek oversteek) Voor iedereen met redelijke conditie goed/veilig toegankelijk. Advies minimaal wandelschoen A/B of B
star star star star star_border = pittige wandelroute
Lange tocht en mogelijk veel hoogtemeters. Route kan 'avontuurlijke stukjes' en smalle, soms steile paden bevatten. In de bergen Trittsicherheit nodig en goede wandeluitrusting met B of B/C schoenen, wandelstokken en nooduitrusting. (Zie 'Uitrusting')
star star star star star = zware wandelroute
Lange tocht met veel hoogtemeters. Kan delen van een 'Steig' bevatten. Alleen voor geoefende wandelaars met Trittsicherheit en de juiste bergwandeluitrusting. Geen klimtouw of gordels nodig.
Deze kwalificatie toekenning berust op onze eigen ervaring. Voor meer gedetailleerde informatie over de begaanbaarheid en veiligheid van een route lees het uitgebreide routeverslag.
De benodigde tijd voor een rondwandeling kan zeer persoonlijk zijn. De weergegeven tijd zijn de werkelijk door ons gelopen uren, afgerond naar boven op een half uur. Wij lopen om te genieten en niet speciaal voor de conditie. We nemen onze pauzes, lopen harder wanneer het een stukje saai is, en langzamer wanneer de omgeving interessant is. De aangegeven looptijd zal dan ook meestal ruim haalbaar zijn.
Tip:
In het vlakke Nederland zal de af te leggen afstand tussen 3 en 5 Km per uur liggen. Bij een cultuur wandeling kan dit zelfs minder dan 3 Km zijn, bij een sportieve wandeling misschien wel meer dan 5 Km. Een goed gemiddelde om mee te rekenen is 4 kilometer per uur exclusief pauzes. Na meerdere wandelingen kan dit naar eigen ervaring worden bijgesteld.
Hou rekening met 10 minuten pauze per uur, zodat er voor een route van 16 Km 4,5 uur uitgetrokken moet worden. (16Km : 4 Km/u = 4 uur wandelen en 3 x 10min pauze). Bij langere (dag-) tochten ook een langere lunchpauze meenemen. (Een half uur als de broodjes in de rugzak worden meegenomen, een uur als er wordt geluncht bij een horeca gelegenheid onderweg).
(zie ook Routes plannen)
Deze schitterende wandeltocht maken bij mooi weer is natuurlijk het mooist, maar in dit verslag laten we zien dat het ook bij slecht weer geweldig kan zijn om er op uit te trekken in de bergen.
Alleen in de eerste en laatste meters ligt een stukje asfalt, de rest gaat uitsluitend over Forstwegen en vooral prachtige bergpaadjes tot aan de gezellige Laguzalpe. Terug kunnen we met de speciale 'Grosswalsertal Wanderbus' of ... lopen. In het laatste geval komt er dan 2½ uur bij, (8,7 km) over een asfaltweg omlaag. Na 5 uur nattigheid, waarvan het laatste uur continue zware regen, hebben wij toch maar voor de bus gekozen. Ook dat was een belevenis en bovenal heel gezellig.
Tussen Raggal en Sonntag in het Grosswalsertal, gaat de weg na Raggal omlaag en daarna over een mooie dalbrug.
Aan de overzijde van de brug gaat een weg rechtsaf naar Marul, waar we deze rondwandeling beginnen. Bij het binnenrijden van Marul ligt rechts een ruime parkeerplaats waar het doorgaans druk is. Dit zijdal is erg geliefd bij wandelaars.
Deze morgen ligt de parkeerplaats er verlaten bij, wat alles te maken zal hebben met het miezerige weer. Volgens radio Vorarlberg zal het later vandaag alleen nog maar slechter worden.
Wij hebben genoeg van het binnenzitten en besluiten de weergoden maar te trotseren. De regenkleding hoeven we niet speciaal in te pakken, dat zit standaard in de rugtas ook al is het dertig graden.
Optimistisch gaan we van start, want ook al is het erg vochtig, met de regenwolken die door het Grosses Walsertal achter ons trekken ziet het er erg sfeervol uit. En het is heerlijk stil om ons heen nu er zo weinig toeristen zijn.
We lopen via de asfaltweg verder Marul in, voorbij aan de kerk, tot we na het dorpswinkeltje rechts en het 'Gasthof Walserklause' links, linksaf omhoog kunnen.
Mochten we het al koud hebben, dan is dat snel voorbij. Tamelijk steil gaat het asfaltweggetje omhoog naar de vele buurtschapjes die hier verspreid over de berghelling liggen.
Welti, Becken, Vormwald, Oberhaus, Ahorn en Unter den Buchen heten de groepjes huizen waar we dadelijk een prachtig uitzicht op hebben.
Nadat we een klein kapelletje rechts van de weg op een verhoging passeren, komen we bij de eerste splitsing. Tegenover de splitsing van asfaltwegen loopt een smal graspaadje de berghelling op.
Het met wit/rood/wit gemarkeerd paadje is een afkorting van een lange lus van de asfaltweg. Deze nemen we en klimmen de helling door het hoge gras en tussen de Alpenbloemen door omhoog.
Steeds steiler gaat het richting een bosje, en dan via haarspeldbochten naar een hoger gelegen Alm.
Na nog een kort maar steil stukje staan we dan weer op de asfaltweg.
Daar gaan we linksaf en klimmen opnieuw, tot aan het bankje links van de weg in de volgende bocht. Om de hoek ligt nog een splitsing waarop we rechtsaf slaan.
Het uitzicht is vanaf dit weggetje heel erg mooi, ook al kunnen we er niet steeds evenveel van zien tussen de voorbijtrekkende mistbanken door.
Met het klimmen is het even gedaan. Vrij vlak lopen we nu hoog boven Marul dieper het dal in.
De volgende weg naar links kunnen we negeren, daarna volgt een langer gedeelte langs enkele fraaie huizen en boerderijen, tot weer een splitsing.
We zijn hier in het gehucht Ahorn aangekomen. Links in de bocht staat een huis dicht op de weg. Wij moeten scherp linksaf om het huis heen lopen, waar enkele meters verderop dan weer een wegwijzer rechts van de weg staat.
Nu is het verder gedaan met het asfalt tot we op de Laguzalpe aankomen. We slaan hier rechtsaf, de berg op, richting de Stafelfeder Alpe en Hintertöbel.
Er zijn leuke paadjes en leuke paadjes. Dit paadje is schitterend! Langs de steile helling kronkelt het omhoog tussen prachtige glooiingen. De Alm is pas onlangs gemaaid, en dit moet welhaast nog mooier zijn als de Alpenbloemen volop in bloei staan.
Bij een rustbankje komen we op een Forstweg uit, waar we naar rechts gaan richting een houten schuurtje. Links van de schuur staat een monumentale boom, de Kugelbuche Marul. (Dit verklaart ook de naam van de huisjes daar beneden; 'Unter den Buchen'.
Deze weg hoog boven het Marultal zullen we lange tijd blijven volgen, maar saai wordt dat zeker niet. We komen langs prachtige Alpenweiden met heerlijke vergezichten, ook al is dat vandaag ietwat belemmert, daarna volgt dan steeds weer een stukje bos.
Verderop splitst zich links een wandelpad af omhoog naar de Stafelfederalpe, maar we blijven de bredere Forstweg rechtdoor volgen.
Nadat we nog een aantal keren Alpenweiden en bosjes langs zijn gelopen, gaan we dan definitief een dichter bos in.
De vlakke delen van deze Forstweg hebben vandaag als nadeel dat er veel regenwater op is blijven staan. Na de heftige buien van de afgelopen nacht is dit niet verwonderlijk.
In een bocht naar rechts is er dan weer een T-splitsing. Ook hier gaat het linksaf naar de Stafelfederalpe en andermaal negeren we deze zijweg.
Volgens de wandelkaart moeten we straks nog een splitsing krijgen waar we dan de brede weg gaan verlaten.
We stappen nog even door en komen dan inderdaad bij de gezochte splitsing. Een heel smal paadje loopt er rechts omlaag en wordt weer aangegeven met de bekende wit/rood/wit tekens. Aan een boom hangt een houten bordje 'Fussweg Hintertöbel. Deze bevestigd dat we het smalle pad moeten nemen.
Smal bospaadje is hier letterlijk te nemen. Een heel smal wandelpad die we kilometers lang zullen gaan volgen. Eerst vooral door het bos, maar verderop wordt de berghelling steiler en loopt het pad pal langs de afgrond.
Dat deel is ook het mooiste, daar we dan regelmatig leuke vergezichten in het dal diep onder ons hebben. (Waar de wolkenslierten dit toestaan).
Heel geleidelijk stijgt het pad, en zonder dat we er echt erg in hebben, gaat het al richting de 1500 hoogtemeters.
Wanneer het tijd wordt om te gaan lunchen, hopen we op een bankje ergens langs de route, want de ondergrond is nog erg nat. Maar helaas, bankjes zijn nergens te vinden. Dan besluiten we om maar gewoon ergens op het pad te gaan zitten, op de regenjassen.
Tijdens de maaltijd komen alle weersvarianten even langs. Het zonnetje laat zich korte tijd zien, dan trekt het weer helemaal dicht en zien we nauwelijks de disgenoten nog zitten, en net voor we op willen breken begint het weer licht te regenen. Tijd om maar weer op te stappen dus.
Het dichtste bos hebben we dan gehad. We winnen nog steeds aan hoogtemeters en komen langzaamaan rond de bomengrens. De begroeiing wordt lager en de helling nog steiler. Het pad gaat dan af en toe wel heel erg dicht langs het randje.
En natuurlijk komen we dan om een bocht ook een bankje tegen. Nu de broodjes al op zijn.
Voorbij het bankje gaat het verder naar links en dalen we even later af in de richting van een bergbeek. Op de kaart staat deze aangegeven, iets hoger ligt de bron van het stroompje, maar een naam staat er niet bij.
Na de enorme hoeveelheden neerslag van de laatste week is het stroompje echter geen stroompje meer. Het is nu een behoorlijk wilde bergbeek.
Al snel beseffen we dat de oversteek wel eens lastig zou kunnen worden. Janny probeert als eerste de oversteek te maken, maar het is te diep en er zijn nauwelijks stapstenen om met droge voeten aan de overkant te kunnen komen.
Terwijl Janny om het hoekje staat te kijken naar andere mogelijkheden, besluit ik mijn wandelschoenen uit te doen, deze om de nek te hangen, en de oversteek maar blootsvoets te proberen. Dat lukt, maar het water is ijs en ijskoud. En hoe langer ik in het water sta, des te pijnlijker wordt het om op de scherpe steentjes onder het wateroppervlak te staan.
Dan doen ook de anderen de schoenen uit, en vormen we een ketting door de beek om Reni aan elkaar door te kunnen geven. Daarna komt iedereen zo vlug mogelijk uit het koude water, en trekken we de wandelsokken en schoenen weer aan.
Snel gaan we weer verder om de voeten weer warm te lopen, richting de Hintertöbelalm die straks in zicht moet gaan komen.
Na de waterval wordt de omgeving zo mogelijk nog mooier. We passeren een paar prachtige groene glooiingen en de wolken die achter in het dal om de bergtop Rote Wand hangen verhogen de rustige sfeer.
Als we even later bij een houten afrastering aankomen, weten we dat we op de Hintertöbelalm zijn aangekomen.
Langs het paadje over de Alm is schrikdraad gespannen, een teken dat we koeien tegen zouden kunnen komen. Maar vandaag hebben we nog geen mens gezien, en ook de koeien zullen hun heil vandaag wel elders hebben gezocht.
Er volgt nog een rijkelijk in bloei staande Alpenwei, en dan komen we bij de Hütte aan. De luiken voor de ramen zijn gesloten, dus ook hier zullen we niemand ontmoeten.
Het wandelpad loopt net onder de Hütte langs, en daar zijn ook weer twee rustbankjes. Alleen zijn deze in zeer slechte staat.
Na de Hintertöbel volgt een stukje wandelpad tussen lage Alpendennen door, daarna wordt het opener en zien we even later voor het eerst links van ons de rotsformatie Staffelfeder.
Daar boven in de wolken moet het hoogste punt liggen van deze bergketen, de Breithorn. (2081m)
Achter in het dal, iets naar rechts, wordt dan ook de opvallende en duidelijk herkenbare bergtop 'Rote Wand' even zichtbaar.
Bij betere weersomstandigheden zal deze bergtop vrijwel overal tijdens deze wandeling zichtbaar zijn. Wij zijn al blij er even een blik op het hebben mogen werpen voor de volgende wolk het zicht weer belemmert.
Onderlangs de Staffelfeder moeten we dan over een stukje waar een steenlawine omlaag is gekomen, daarna duiken we opnieuw tussen de Alpendennen.
We zijn dan in de Fuchswald waar de dennenbomen weer hoger reiken dan in het vorige deel van het traject.
Links komen we nogmaals langs een bankje en deze is in betere staat. We besluiten nog een pauze te houden om een appel te eten nu het nog niet te hard regent.
Van achteren worden we snel ingehaald door laaghangende wolken tot onder in het dal, dus we kunnen straks best nog wat verwachten.
Het volgende deel van de route klimmen we nog een beetje verder en zijn de Alpendennen nog slechts manshoog.
Ze staan zo dicht op elkaar dat het paadje soms op een smalle tunnel door deze dichte struiken lijkt. De sfeer wordt nog extra verhoogd als de wolken ons dan inhalen, en het zicht snel afneemt.
Terwijl Janny voor misthoorn speelt zodat we elkaar niet kwijt raken, gaat het pad meer op en neer tussen de struiken door. Wanneer het daarna over een langer deel recht omlaag gaat, komen we weer op een Alpenwei aan.
Deze keer een Alm waar verspreid veel bomen op staan, maar de afrastering van schrikdraad laat toch duidelijk weten dat het een weide is.
Het wandelpad is over de Alm goed te volgen, behalve een keer bij een groepje bomen. Op een bepaald moment is het niet duidelijk waar het verder gaat. Het blijkt er naar rechts even steil af te dalen.
Tussen de bomen door omlaag kijkend zijn daar beneden de wit/rood/wit merktekens wel zichtbaar.
Opnieuw gaat het verder het dal in, soms door een klein stukje bos, dan weer meer open gedeelten over de grashellingen.
Regelmatig gaat het dan ook even flink omhoog of juist omlaag, waarbij omlaag vandaag het lastigst is. In die diepere gaten is het vandaag een enorme modderpoel waar we doorheen of omheen onze weg moeten zoeken.
En dan... begint het serieus te regenen! De hele dag was het al nat, maar nu zullen we toch echt de regenjassen aan moeten trekken en ook de rugzakken tegen het water moeten beschermen.
Terwijl het lekker op onze capuchons klettert, komen we weer in het bos, waar enkele hindernissen overwonnen moeten worden. Om de omgevallen bomen heenlopen via de Alm zou ook wel kunnen, maar daar is het nu zo modderig dat we deze keer maar nalaten.
Waar het bospad weer smaller wordt, komen we in een rotsachtig gebied. Het wordt dan een leuk rotspaadje, slingerend en op en neer tussen de rotsblokken door gaat het verder.
Rechts vangen we onder ons een glimp op van de asfaltweg naar de Laguzalpe, we komen dus in de buurt.
Voorlopig blijft het paadje echter ver boven de asfaltweg langs lopen, pas vlak voor de Laguzalpe sluiten we er na een geleidelijke afdaling op aan.
Eenmaal weer op asfalt slaan we linksaf terwijl het nog harder gaat regenen.
Na de volgende bocht staat een wegwijzer en kunnen we kiezen of we verder over het asfalt omhoog willen, of binnendoor over de Alm.
Wij kiezen voor 'kort' en dus rechtsaf, want de regen valt met bakken omlaag en dan is het vooruitzicht van een warme droge Hütte erg aanlokkelijk.
Dit is nog een tamelijk stevige klim, het eerste stuk over een lange graslaan omhoog, en daar ook tamelijk saai.
Verderop wordt het beter, maar dan staan we ook al snel opnieuw op de asfaltweg. Deze keer bij de grote parkeerplaats vlak voor de Laguzalpe.
Rechtsaf brengt ons enkele meters verderop via een lange bocht naar links in een kom omlaag waar onderin de boerderijen van de Alpe bij elkaar staan.
Natuurlijk staat er een mooie kerk, en, waar we het meest naar uitkijken, achter in het dorpje het Jausenstation Laguzalpe.
Als een paar verzopen honden, bij een van ons vijven is dat letterlijk zo, soppen we de Hütte binnen waar een houtkachel lekker staat te branden.
Wij zijn toch niet de enige wandelaars hier boven op deze natte dag. Enkele tafels zijn al bezet en even later komen er nog meer doorzetters binnendruppelen.
We zoeken een plekje en bestellen een lekkere Jausenplatte en een biertje om het weg te spoelen. Dat hebben we wel verdient vandaag. Maar voor het wordt opgediend worden snel de natte wandelschoenen uitgetrokken en droge wandelsokken uit de rugzakken opgediept. Een beek oversteken op blote voeten gaat prima bij mooi weer, de wandelschoenen zijn dan doorgaans snel weer droog. Maar vandaag ging dat toch niet op en waren de reserve sokken die we altijd mee hebben heel erg welkom.
Terug lopen vanaf de Laguzalpe is vandaag geen optie. Gelukkig rijden er overal in het Grosswalsertal speciale 'Wanderbusse', en we hadden er al rekening mee gehouden dat we met de bus terug zouden gaan.
Drie kwartier nadat we het Jausenstation binnen kwamen, zou de eerstvolgende bus vertrekken. Mooie timing dus, al duurt het wel wat langer alvorens de bus uiteindelijk vertrekt. Niemand lijkt hier veel haast te maken, in de laatste plaats de buschauffeur.
In een half uur brengt de bus ons terug naar de parkeerplaats in Marul via een asfaltweg met heel veel haarspeldbochten. In de bus, vol met wandelgekken, is het een gezellige boel. Iedereen lijkt een erg natte maar leuke wandeldag te hebben gehad.
arrow_backVorige route arrow_backTerug route overzicht arrow_forwardVolgende route
De routes zijn zo nauwkeurig mogelijk opgetekend. Ik ben niet verantwoordelijk voor wijzigingen ter plaatse en/of (type-)fouten in de omschrijvingen. NEEM ALTIJD EEN GOEDE WANDELKAART MEE! En mail ons als je onjuistheden tegenkomt.