Wellingholzhausen - Beutling Toren - Schwarze Welle - Blauer See - Steinegge Toren - Nolle - Rehquelle - Kronensee - Wellingholzhausen
De afstand van deze wandelroute is met een Curvimeter nagemeten op een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000.
Bij wandelroutes met een GPS-track is de afstand bepaald op basis van de GPS-log gegevens.
Alle gemeten afstanden zijn afgerond naar een halve kilometer.
Van deze rondwandeling is helaas nog geen Google Earth link beschikbaar.
Een Google map zal op een later moment alsnog worden toegevoegd
Van deze route is nog geen gps-track als download beschikbaar. Op een later moment zullen een .gpx en .kml in een zip-file worden toegevoegd.
Hebt jij deze route gelopen en wel een GPS-bestand beschikbaar, dan is deze zeer welkom als aanvulling op de site. (Email)
De weergegeven hoogtemeters (stijgen/dalen) zijn onderweg afgelezen op een hoogtemeter en achteraf nagerekend vanaf een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000. Hierbij zijn de verschillen opgeteld tussen alle 'laagste punten' van de route en de daarop volgende 'hoogste punten' op basis van de hoogtelijnen van de kaart.
Dit is geen erg nauwkeurige methode. In de praktijk kunnen de opgegeven hoogtemeters dan ook afwijken van de werkelijkheid.
Bij rondwandelingen voorzien van een GPS-track zijn de hoogtemeters afgelezen uit het GPS logbestand. Deze berekeningen zijn veel betrouwbaarder.
Alle aangegeven waarden zijn afgerond op 10 hoogtemeters. Bij lastiger na te rekenen situaties op 50 hoogtemeters.
Deze rondwandeling verloopt geheel vlak of bij deze route zijn de (mogelijke) hoogteverschillen zo gering dat deze niet relevant zijn voor de wandelaar.
Van deze omgeving is helaas nog geen goede wandel- of fietskaart verkrijgbaar.
star star_border star_border star_border star_border = zeer eenvoudige wandelroute
Korte tot middellange route over halfverharde of verharde wegen en paden zonder hoogtemeters van betekenis
star star star_border star_border star_border = eenvoudige wandelroute
Route over halfverharde of verharde paden met delen smalle goed begaanbare berg- of bospaadjes. Geen tot weinig hoogtemeters
star star star star_border star_border = middelzware wandelroute
Een langere tocht en/of veel hoogtemeters. Route kan smalle berg- of bospaadjes bevatten en natuurlijke hindernissen. (Trap/ladder/beek oversteek) Voor iedereen met redelijke conditie goed/veilig toegankelijk. Advies minimaal wandelschoen A/B of B
star star star star star_border = pittige wandelroute
Lange tocht en mogelijk veel hoogtemeters. Route kan 'avontuurlijke stukjes' en smalle, soms steile paden bevatten. In de bergen Trittsicherheit nodig en goede wandeluitrusting met B of B/C schoenen, wandelstokken en nooduitrusting. (Zie 'Uitrusting')
star star star star star = zware wandelroute
Lange tocht met veel hoogtemeters. Kan delen van een 'Steig' bevatten. Alleen voor geoefende wandelaars met Trittsicherheit en de juiste bergwandeluitrusting. Geen klimtouw of gordels nodig.
Deze kwalificatie toekenning berust op onze eigen ervaring. Voor meer gedetailleerde informatie over de begaanbaarheid en veiligheid van een route lees het uitgebreide routeverslag.
De benodigde tijd voor een rondwandeling kan zeer persoonlijk zijn. De weergegeven tijd zijn de werkelijk door ons gelopen uren, afgerond naar boven op een half uur. Wij lopen om te genieten en niet speciaal voor de conditie. We nemen onze pauzes, lopen harder wanneer het een stukje saai is, en langzamer wanneer de omgeving interessant is. De aangegeven looptijd zal dan ook meestal ruim haalbaar zijn.
Tip:
In het vlakke Nederland zal de af te leggen afstand tussen 3 en 5 Km per uur liggen. Bij een cultuur wandeling kan dit zelfs minder dan 3 Km zijn, bij een sportieve wandeling misschien wel meer dan 5 Km. Een goed gemiddelde om mee te rekenen is 4 kilometer per uur exclusief pauzes. Na meerdere wandelingen kan dit naar eigen ervaring worden bijgesteld.
Hou rekening met 10 minuten pauze per uur, zodat er voor een route van 16 Km 4,5 uur uitgetrokken moet worden. (16Km : 4 Km/u = 4 uur wandelen en 3 x 10min pauze). Bij langere (dag-) tochten ook een langere lunchpauze meenemen. (Een half uur als de broodjes in de rugzak worden meegenomen, een uur als er wordt geluncht bij een horeca gelegenheid onderweg).
(zie ook Routes plannen)
(Laatste melding route OK: Oktober 2019 - Jan K.)
Deze rondwandeling bij Wellingholzhausen is een van onze oudste wandelroutes. In al die jaren hebben we er veel leuke reacties over ontvangen, maar helaas was de laatste tijd niet alles meer goed toegankelijk. Reden voor ons om de route nog eens te herzien en waar mogelijk nog aantrekkelijker te maken. In december 2018 hebben we het deels vernieuwde traject gelopen en zijn er erg enthousiast van geworden. Hopelijk jullie ook!
Hoogtepunten van deze rondwandeling zijn de prachtige uitzichten en de vele natuurmonumenten langs de route. Afwisselend gaat het over een fraaie bergrug met daarop uitzichttorens, dan weer onder door het dal langs het beekje de Hase en naar de Quelle van de Hase, om even later opnieuw een berg op te klimmen. Dit gebied staat bekend om zijn vele bronnen en we gaan er dan ook meerdere andere bezoeken. Dus veel afwisseling in een verrassend mooie omgeving.
De paden variëren van steile bospaadjes en veldwegen tot asfaltweggetjes, en open velden met weidse uitzichten tot dichte bossen. Alles komt aan bod tijdens deze schitterende dagtocht in het Teutoburgerwald Wiehengebirge.
Wellingholzhausen ligt zuidoostelijk van Osnabrück, in het midden tussen Melle aan de A30 en Dissen aan de A33. Via beide routes is de reistijd vanaf Oldenzaal ongeveer 1 uur. Vanaf de hoofdweg L94 door het centrum van het stadje zoeken we de afslag in de Schützenstrasse, die in zuidelijke richting het dorp weer uitgaat. Na ongeveer een kilometer vinden we rechts de naamgever van deze straat, Dass Schützenhaus, met ervoor een ruime parkeerplaats. (Direct voorbij dit gebouw rechts onder de bomen parkeren is nog beter bij warm weer. Bij terugkomst staat de wagen dan heerlijk in de schaduw).
Navigatie: Schützenstrasse 55, Wellingholzhausen Melle
Dan kunnen de wandelschoenen aan, de goed gevulde rugzak om en de wandelstokken op lengte worden ingesteld, en begint onze wandeling. We volgen de Schützenstrasse het dorp uit in zuidelijke richting met het Schützenhaus rechts en de bushalte links.
Voor ons uit zien we al het eerste kruispunt waar het linksaf gaat voor een prachtig vakwerkhuis. We volgen route 'X' richting de Beutling waarmee we de 'Zum Uhlengrund' achter de woningen langs inlopen. Nog even asfalt, dan daalt het af naar een bosje en buigt de daarna halverharde weg naar links tot we op een asfaltweg komen aan de rand van een woonwijk. Hier gaan we rechtdoor, het bos rechts houdend.
Aan het eind van de woonwijk komen we bij een splitsing waar we een schitterend uitzicht hebben over de Grönegau richting het Wiehengebirge. Prachtig, wat een mooi begin van de wandeldag.
Op deze splitsing gaan we rechtsaf het boerenpad omhoog en blijven zo links het mooie uitzicht behouden. Rechts, hogerop aan de berghelling, staat een Restaurant tegen de bosrand waar we straks langs zullen komen. Eerst nog iets omhoog en dan even dalend tot een volgende kruising waar het opnieuw rechts een bijzonder mooie laan ingaat.
Tussen de bomenrij door lopen we bergop tot de splitsing voor een woning en gaan dan rechtsaf om even later voor het Gasthof langs te lopen.
Gelijk na het Gasthof volgt een Y-splitsing bij de bosrand waarop we linksaf slaan, en als deze asfaltweg naar rechts buigt verlaten we de weg en gaan rechtdoor het smalle pad omhoog langs de tuin.
Er gaan hier tig wandelroutes omhoog, op een paal bij het pad zijn een hele serie routemarkeringen bevestigd. De 'M, O, Driehoek, A1, A3, Ahornblad... alles gaat hier langs. We zullen zo ontdekken waarom. Wij kunnen ons vanaf hier richten op de markeringen van de Ahornweg, herkenbaar als een 'Ahorn-blad'. (De bovenste punt van het spitse blad wijst de richting aan. Staat het blad omhoog, dan dus rechtdoor, andere keren is het blad naar links of rechts gekanteld)
Achter de tuin gaat het naar links het bos in en omhoog. Pittig omhoog door een dicht bos en met een echte haarspeldbocht! We wanen ons even in Oostenrijk, ware het niet dat we op 220m hoogte al op de top van de Beutling aankomen.
De dichte begroeiing op de top met eiken, beuken en berken verhindert een vrij uitzicht op de omgeving, maar daar hebben de Duitsers aan gedacht. Een enorme 30m hoge uitkijktoren wacht op een beklimming en belooft alsnog dat uitzicht over het Teutoburgerwald.
Wij hebben verschillende van dit soort torens bezocht, maar deze kan ik toch wel van harte aanbevelen. Het is een heel mooi exemplaar, opgezet met reusachtige boomstammen als basis. Ook het grote plateau bovenop de toren met een bankje nodigen uit om er eens rustig van het uitzicht te genieten. Aan de voet van de toren staan een schuilhut en een aantal picknickbanken.
Nadat we de toren hebben beklommen zetten we in de schuilhut een kop koffie, dat geeft ons gelijk de gelegenheid om de daar aanwezige informatie over de geschiedenis van de toren te lezen. Vanaf 1891 is dit al de vijfde toren die hier is gebouwd!
Dan verlaten we de bergtop weer aan de andere zijde en pakken de Ahornweg markeringen weer op, alsmaar rechtdoor omlaag en langs soms prachtige bomen in het verder dichte bos.
Als het daarna vlakker wordt lopen we op een splitsing af met daarbij weer veel markeringen. We gaan er rechtsaf en daarna rechtdoor op de dan zichtbare bosrand aflopend.
Aan de rand van het bos gaat het verder als veldweg tussen de akkers door in de richting van een boerderij met uitzicht op het mooie golvende landschap. We komen iets rechts van de boerderij op een karrenspoor uit die we naar rechts gaan volgen tussen de graanvelden door en weer licht omhoog lopend.
We lopen weer richting een volgend stukje bos terwijl rechts nu boven de bomen uit het topje van de uitzichttoren van zojuist zichtbaar is.
In het bos aangekomen blijven we de weg rechtdoor vervolgen waar het nu een afdaling is geworden. Korte tijd later staan we op een T-splitsing met een asfaltweg. Daar gaat het linksaf verder, het asfalt op, opnieuw tussen schitterende landerijen door met heerlijke uitzichten. In het voorjaar staan hier vaak blauwe korenbloemen in bloei tussen het graan en in de koolzaadvelden.
We blijven deze asfaltweg volgen tot het tegen een bosje aanloopt bij een T-splitsing met een zandweg. Er staat een informatiebord aan de bosrand waar we onze geplande route nog eens kunnen checken. We moeten linksaf de asfaltweg verder aanhouden. Even later gaat het steeds meer afdalen over een nu bochtige weg. Het uitzicht blijft er prachtig.
In de volgende bocht naar rechts ligt links een kleine 'Wanderparkplatz', daarna houden we de weg aan tot bij de volgende zandweg naar rechts het bos in. De Ahornweg is er weer duidelijk aangegeven.
(Als we voor deze zandweg staan zien we in het mooie Puskental beneden voor ons een bushalte en enkele boerderijen waar onze andere rondwandeling vanuit Dissen am T. langs loopt.)
Rechts is er weer een mooi stukje bos en links tussen de bomen door uitzicht in het fraaie dal, daarna draait het naar rechts en gaan we afdalen. Dieper het bos in. Beneden aangekomen is er een splitsing met links een houten brug over een stroompje, daar moeten we nu naar toe. Aan de overzijde van de brug is de opvallend groene schuilhut al te zien waar we op af gaan en we zijn dan bij de Schwarze Welle aangekomen.
De Schwarze Welle is een zogenaamde Quelle, een bron. Uit het poreuze gesteente komt hier 200 liter water per minuut naar boven en vormt daarmee de bovenloop van de rivier de Hase. De eigenlijke 'Hase Quelle' ligt hier iets hogerop ook dichtbij, maar geeft slechts weinig water en kan zomers zelfs droog staan.
De watertemperatuur in deze bron heeft volgens onze reisinformatie een constante temperatuur van 10 graden. Toen we hier jaren geleden eens met onze dochters hebben gelopen was dit onze picknickplaats, en hebben ze hun thermometers in het water gelegd om dit te controleren. Dat bleek toen precies te kloppen, en het was toen in de zomer heerlijk om er de veldflessen met water even in te koelen.
Na de lunch volgen we het smalle pad dat vanaf de schuilhut parallel aan de Hase omlaag loopt door dit mooie beekdal richting de Blauer See. Ook hier weer trouw de Ahorn volgend.
We steken nog eens een houten brug over, daarna wordt het pad snel breder en lopen we het water en de Ahorn volgend door een zeer fraai natuurgebied. Rechts zijn een paar kleine steengroeves, daarna daalt het licht verder tot we scherp linksaf kunnen en de dan al tamelijk brede Hase oversteken via een volgende houten brug.
Na de oversteek klimmen we een kort stukje het rivierdal uit tot aan een brede bosweg met weer veel routeborden. Onze volgende bestemming is de 'Blauer See' waarvoor we linksaf slaan. (Let op, deze See staat hier naar rechts aangegeven maar die route is niet meer correct)
We gaan dus links en volgen de weg gelijk daarna op de splitsing met een bocht naar rechts. Het gaat weer stevig omhoog het bos in en de weg draait nu naar rechts de berghelling op. Het blijft een brede Forstweg waarop we even lekker door kunnen stappen.
Niet alleen in het voorjaar en in de zomer is het hier heerlijk wandelen, wij zijn er ook al meerdere keren in de winterperiode geweest en ook dan is er een fijne wandeldag van te maken. Rond de Kerstdagen hebben we hier al vaker gezien dat er overal in het bos kleine kerstboompjes zijn opgetuigd, toch wel heel sfeervol tijdens de wandeltocht. We komen er vandaag verschillende tegen.
Wanneer het pad een dal in gaat is er, eenmaal beneden, een bocht naar rechts en daarna gelijk een T-splitsing te zien. Al in deze bocht naar rechts verlaten we de brede weg en gaan er links het smalle paadje opzoeken dat recht naar een in het bos staande schuilhut loopt. Omlopen via de T-splitsing kan echter ook.
Eerst lopen we de schuilhut nog even voorbij naar links, enkele meters verderop is de Blauwer See te vinden. Een diep gat in de grond, ooit een oude steengroeve, waarvan het water nu grijs kleurt maar in de zon soms verrassend blauw of zelfs groen kan zijn.
We keren terug naar de schuilhut om er aan de lunch te beginnen. We zijn bewust tot hier doorgelopen omdat het op deze winterdag tamelijk koud aanvoelt door de harde oosten wind, maar hier onder in het dal en in de beschutting van de Hütte hebben we er geen last van en kunnen er even rustig bij gaan zitten. Even later staat de hete erwtensoep te dampen en eten we de meegebrachte broodjes.
We vervolgen de wandelroute door voor de schuilhut op de brede weg linksaf te slaan, de weg langs de Blauwer See. Het is een vlakke weg onder door het dal en nog steeds de Ahorn weg. Verderop gaat de Ahorn echter rechts een smaller pad in en wij gaan rechtdoor waarmee we nu de Ahornweg verlaten. Op weg naar de bergkam op 266m hoogte bij de Steinegge Turm.
Deze weg houden we alsmaar aan en negeren de zijwegen, tot we in een lange bocht naar rechts bij een splitsing komen met een pad links de berg op met daarvoor een slagboom. Hier links op het hoekje is tussen de bomen nog eens een steengroeve te zien. We gaan linksaf, langs de slagboom de weg omhoog tussen twee berghellingen door. (Rechtdoor op deze splitsing kan ook, het is dan een heel lang stuk alsmaar rechtdoor en licht stijgend tot aan een klinkerweg die links omhoog gaat naar de Steinegge toren. Dit hebben we ook al eens gedaan, deze keer kiezen we echter voor de route boven over de bergkam naar deze toren.)
Het is een hele lange klim naar de bergrug, maar wel door een schitterend stuk bos op de hellingen om ons heen. Hogerop draait de weg met een lange boog naar rechts om uiteindelijk bij een groot kruispunt boven op de berg uit te komen.
Hier gaat een brede weg scherp links omlaag, een karrenspoor iets naar links/rechtdoor het bos in, en een brede bosweg 10m naar rechts en daarna rechtdoor. Deze laatste wordt onze keuze.
Deze weg blijven we aanhouden, de zijwegen negerend, tot we uiteindelijk bij een kruising boven op de smalle bergkam aankomen. Hier staat de Steinegge ook aangegeven als rechtdoor oversteken, maar dat pad gaat eerst omlaag richting Dissen en daarna weer omhoog. Wij kiezen voor rechtsaf en blijven daarmee de route over de bergrug aanhouden.
We zijn dan op de Lange Afstand Wandelroute Hermannsweg aangekomen, aangegeven met een 'H', die vanuit Rheine naar Velmerstot in het Sauerland loopt. Helemaal door het Teutoburgerwald over de bergkammen.
Het pad over de bergrug is geweldig mooi, we volgen deze alsmaar rechtdoor en op en neer tot we uiteindelijk bij de Steinegge Turm op 266m hoogte aankomen. Deze toren kan weer beklommen worden en dat wordt beloont met een geweldig mooi uitzicht over de wijde omgeving. Wij doen dat deze keer niet, het is vandaag zwaar bewolkt en dan zal het uitzicht tegenvallen.
Net voorbij de Turm is nog een picknickbank te vinden voor wie na de beklimming even bij wil komen. We vervolgen onze weg door het pad verder te volgen. Eerst weer een afdaling, de zijwegen negeren, en dan weer opnieuw een paar hele mooie klimmetjes over een steeds smaller wordend pad naar de top van de Schollegge.
De Schollegge is 252 hoog en daarna blijft het op en neer gaan als we de Hermannsweg blijven volgen. Na een langere afdaling komen we op een lager punt tussen twee toppen, in het Duits van een Sattel genoemd, bij een Y-splitsing waarop de 'H' links omlaag gaat. Dat wordt nu ook onze route. De Ahornweg is er dan ook weer bij gekomen en gaat er ook omlaag.
Na de leuke afdaling komen we bij een splitsing waarop we rechtsaf slaan, een bredere en vlakke bosweg. Korte tijd later komen we nog eens bij een splitsing waar de 'H' weer goed is aangegeven naar links omlaag die we volgen.
Het gaat dan met een boog naar rechts om de berghelling heen, links tussen de bomen door is de bosrand te zien. Na de lange bocht gaat het opnieuw omhoog en houden we het pad aan tot we uiteindelijk de Hermannsweg iets links een steile berghelling omlaag zien lopen. Dit is een pittige afdaling, vooral onder slechte omstandigheden, maar geen erg lang gedeelte.
Bijna beneden bij de bosrand aangekomen moeten we rechts aanhouden, daarna komen we het bos uit en staan we bij een parkeerplaats op een bosweg. Hier gaan we de Ahorn- en Hermannsweg definitief verlaten door rechtsaf het karrenspoor te kiezen langs de bosrand.
We zijn dan in een mooi dalletje aangekomen met links glooiende weilanden, maar verderop gaat het alweer het bos in.
Terug in het bos gaan we met de weg mee naar links langs de slagboom, daarna beginnen we nog eens aan een lekker klimmetje dieper het bos in. Deze Forstweg blijven we aanhouden als het na de beklimmen even vlakker wordt, en dan opnieuw weer op en neer gaat. De zijwegen kunnen we negeren tot we bij een splitsing aankomen waar het pad scherp naar links buigt bij weer een slagboom en er rechts een karrenspoor de berghelling op gaat.
We gaan er linksaf tot aan een T-splitsing met een nog breder bospad waarop we dan rechtsaf de route vervolgen. Deze weg kronkelt eerst naar links en daarna weer naar rechts door het bos tot we nog eens voor een splitsing staan. Dit is een halfverharde bosweg met enkele stukjes asfalt die we helemaal af gaan lopen tot aan de drukke hoofdweg naar Wellingholzhausen. Voor we deze hoofdweg bereiken is er links nog een erg mooie dalletje, een open stuk in het bos voor we daarna langs een woning lopen.
We hoeven slechts 30 meter over de drukke hoofdweg rechtsaf om daar weer rechts het bos in te kunnen duiken. Een pad dat een scherpe bocht van de hoofdweg afsnijdt. Hier staan weer hele bijzondere bomen langs de bosweg die er licht omhoog loopt.
Verderop staan we opnieuw op de hoofdweg en moeten er rechtdoor nog eens een stukje langs deze weg. We steken over en lopen aan de linker zijde van de weg tussen mooie steile berghellingen door tot aan de volgende scherpe bocht naar rechts. Daar gaat links een graspad schuin omlaag het bos in waar we nu in gaan.
Op de volgende kruising van brede boswegen gaan we rechtsaf en lopen dan parallel aan de hoofdweg verder tot op een parkeerplaats. Deze steken we over en zien bij de toerit vanaf de hoofdweg weer een informatiebord en een schuilhut. Ook hier lopen we rechtdoor om even later bij een houten vlonder uit te komen links van het pad.
Ook hier weer een informatiebord, we kunnen er kijken naar de bron van de 'Kleiner Rehquelle'. Na de droge zomer van 2018 is er echter niet zo veel te zien.
We volgen het pad nog een stukje verder en buigen dan rechtsaf naar de hoofdweg die we nu over moeten steken. Schuin naar links zien we het brede bospad dat we nu moeten hebben.
Het rechte bospad volgend lopen we door tot net voor de volgende splitsing, daar ligt links in de bosjes een diep gat waarin we af kunnen dalen via een trap. Daar beneden ligt de bron van de 'Grosse Rehquelle' en, anders dan de 'Kleiner', is deze wel heel mooi. Hier zijn weer veel picknickbanken beschikbaar voor nog een pauze in het dalletje bij het water.
Dan moeten we de trap weer op, terug naar het pad en de kruising waarop we nu linksaf slaan en daarmee om de Quelle heen lopen. Een stukje verderop gaan we het pad alweer verlaten door er nog eens linksaf te gaan, een karrenspoor het dichte bos in. De enige markering bij dit pad is de rode 'T' van de Teutoschleife.
Echte hoogtemeters zijn er hier niet meer terwijl we het eerst bochtige en daarna rechte pad volgen. We komen uit op een T-splitsing met een mooie brede boslaan, hier gaan we rechtsaf.
We blijven op deze vlakke weg tot we een zijweg naar links vinden met daarbij een handwijzer. Linksaf wordt de Schwarze Welle aangegeven en dat wordt nu weer onze richting. Dit is een hele leuke route via een kronkelend pad, nu, in december, ook weer met op regelmatige afstand versierde Kerstbomen.
Het pad eindigt bij weer een brede bosweg, we zijn dan vlak bij de Kronen See. Naar links is er iets verderop weer de hoofdweg zichtbaar, maar wij gaan op deze splitsing scherp rechtsaf bij de weg vandaan.
De Kronen See is een bungalowpark met een meertje dat daar tegenover achter de bomen ligt. We hebben al eens geprobeerd om dat te bekijken, maar het is privé terrein en helaas niet toegankelijk. Er loopt we een smal pad helemaal omheen, maar ook vanaf dat paadje is er nauwelijks iets van het meer te zien.
Deze weg gaan we lange tijd volgen, steeds licht omhoog door een prachtig natuurgebied, tot we een afslag naar links tegenkomen bij een doorwaarbare plaats. Het pad naar links steekt hier het riviertje de Hase over, maar voor ons wandelaars is er een houten brug beschikbaar om droog over te kunnen steken.
Aan de overzijde verlaten we het bos en beginnen aan de klim omhoog de heuvels in. Met elke stap die we zetten neemt het uitzicht toe terwijl we op een eerste boerderij aflopen. Eenmaal op hoogte is het er echt prachtig met hele mooie vergezichten. De route is nu heel eenvoudig te volgen, we kunnen alle zijwegen en paden negeren en hoeven alleen nog maar het pad over de heuvels rechtdoor te volgen tot vlak bij het eindpunt van de wandeltocht.
Er is nog een pad links het bos in, daarna nog een kruising van asfaltweggetjes, maar we houden rechtdoor aan langs enkele schitterende boerderijen. Bij een prachtige Fachwerkwohnung is een schuilhut geplaatst waar wandelaars worden uitgenodigd even te pauzeren, maar in de winter zijn de dagen kort en omdat het al donker begint te worden lopen we nog even stevig door.
Uiteindelijk lopen we tegen een groepje huizen aan met ervoor een kruising, hier staat links het mooie vakwerkhuis dat we vanmorgen al hebben gezien. Hier moeten we nu linksaf en zien dan verderop onze wagen al weer staan. Voor het donker de wandeling afronden hebben we gered, maar voor donker thuis, dat gaat ons vandaag niet meer lukken.
arrow_backVorige route arrow_backTerug route overzicht arrow_forwardVolgende route
De routes zijn zo nauwkeurig mogelijk opgetekend. Ik ben niet verantwoordelijk voor wijzigingen ter plaatse en/of (type-)fouten in de omschrijvingen. NEEM ALTIJD EEN GOEDE WANDELKAART MEE! En mail ons als je onjuistheden tegenkomt.