Enzinger Boden - Grünsee - Berghotel - Stuwdam - Steig Weisssee - Gletscher Panoramaweg - Berghotel - Grünsee - Enzinger Boden
De afstand van deze wandelroute is met een Curvimeter nagemeten op een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000.
Bij wandelroutes met een GPS-track is de afstand bepaald op basis van de GPS-log gegevens.
Alle gemeten afstanden zijn afgerond naar een halve kilometer.
Van deze rondwandeling is helaas nog geen Google Earth link beschikbaar.
Een Google map zal op een later moment alsnog worden toegevoegd
Van deze route is nog geen gps-track als download beschikbaar. Op een later moment zullen een .gpx en .kml in een zip-file worden toegevoegd.
Hebt jij deze route gelopen en wel een GPS-bestand beschikbaar, dan is deze zeer welkom als aanvulling op de site. (Email)
De weergegeven hoogtemeters (stijgen/dalen) zijn onderweg afgelezen op een hoogtemeter en achteraf nagerekend vanaf een gedetailleerde wandelkaart met schaal 1:25.000 tot 1:50.000. Hierbij zijn de verschillen opgeteld tussen alle 'laagste punten' van de route en de daarop volgende 'hoogste punten' op basis van de hoogtelijnen van de kaart.
Dit is geen erg nauwkeurige methode. In de praktijk kunnen de opgegeven hoogtemeters dan ook afwijken van de werkelijkheid.
Bij rondwandelingen voorzien van een GPS-track zijn de hoogtemeters afgelezen uit het GPS logbestand. Deze berekeningen zijn veel betrouwbaarder.
Alle aangegeven waarden zijn afgerond op 10 hoogtemeters. Bij lastiger na te rekenen situaties op 50 hoogtemeters.
Deze rondwandeling verloopt geheel vlak of bij deze route zijn de (mogelijke) hoogteverschillen zo gering dat deze niet relevant zijn voor de wandelaar.
Van deze omgeving is helaas nog geen goede wandel- of fietskaart verkrijgbaar.
star star_border star_border star_border star_border = zeer eenvoudige wandelroute
Korte tot middellange route over halfverharde of verharde wegen en paden zonder hoogtemeters van betekenis
star star star_border star_border star_border = eenvoudige wandelroute
Route over halfverharde of verharde paden met delen smalle goed begaanbare berg- of bospaadjes. Geen tot weinig hoogtemeters
star star star star_border star_border = middelzware wandelroute
Een langere tocht en/of veel hoogtemeters. Route kan smalle berg- of bospaadjes bevatten en natuurlijke hindernissen. (Trap/ladder/beek oversteek) Voor iedereen met redelijke conditie goed/veilig toegankelijk. Advies minimaal wandelschoen A/B of B
star star star star star_border = pittige wandelroute
Lange tocht en mogelijk veel hoogtemeters. Route kan 'avontuurlijke stukjes' en smalle, soms steile paden bevatten. In de bergen Trittsicherheit nodig en goede wandeluitrusting met B of B/C schoenen, wandelstokken en nooduitrusting. (Zie 'Uitrusting')
star star star star star = zware wandelroute
Lange tocht met veel hoogtemeters. Kan delen van een 'Steig' bevatten. Alleen voor geoefende wandelaars met Trittsicherheit en de juiste bergwandeluitrusting. Geen klimtouw of gordels nodig.
Deze kwalificatie toekenning berust op onze eigen ervaring. Voor meer gedetailleerde informatie over de begaanbaarheid en veiligheid van een route lees het uitgebreide routeverslag.
De benodigde tijd voor een rondwandeling kan zeer persoonlijk zijn. De weergegeven tijd zijn de werkelijk door ons gelopen uren, afgerond naar boven op een half uur. Wij lopen om te genieten en niet speciaal voor de conditie. We nemen onze pauzes, lopen harder wanneer het een stukje saai is, en langzamer wanneer de omgeving interessant is. De aangegeven looptijd zal dan ook meestal ruim haalbaar zijn.
Tip:
In het vlakke Nederland zal de af te leggen afstand tussen 3 en 5 Km per uur liggen. Bij een cultuur wandeling kan dit zelfs minder dan 3 Km zijn, bij een sportieve wandeling misschien wel meer dan 5 Km. Een goed gemiddelde om mee te rekenen is 4 kilometer per uur exclusief pauzes. Na meerdere wandelingen kan dit naar eigen ervaring worden bijgesteld.
Hou rekening met 10 minuten pauze per uur, zodat er voor een route van 16 Km 4,5 uur uitgetrokken moet worden. (16Km : 4 Km/u = 4 uur wandelen en 3 x 10min pauze). Bij langere (dag-) tochten ook een langere lunchpauze meenemen. (Een half uur als de broodjes in de rugzak worden meegenomen, een uur als er wordt geluncht bij een horeca gelegenheid onderweg).
(zie ook Routes plannen)
De rondwandeling rond de Weisssee is een schitterende tocht. Het gaat via een Steig over ladders en trappen en over verschillende sneeuwvelden. Daar zijn wel goede wandelschoenen voor nodig en enige ervaring. Sneeuwvelden kunnen vooral aan de randen en op plaatsen waar er water onderdoor stroomt verradelijk zijn, maar met enige voorzichtigheid en door op de gebaande paden te blijven is deze route voor de wat ervarener wandelaar een aanrader!
Daar het rondje om de Stausee niet erg lang is hebben we de route uitgebreid met een heerlijke afdaling tot aan het middelstation bij de Grünsee. Een gemoedelijke wandeling door een adembenemend mooi dal dat we op de heenweg vanuit de kabelbaan al kunnen zien.
Startpunt voor deze wandeling is de parkeerplaats Enzinger Boden bij het dalstation van de Weisssee Gletscherwelt Bahn.
Deze is te bereiken vanuit het Untere Pinzgau door bij Uttendorf het Stubachtal in te rijden tot het niet verder gaat bij deze ruime parkeerplaats.
De rit door het Stubachtal is al geweldig, vooral in het laatste deel waar het via een Panoramastrasse omhoog gaat naar het eindpunt.
Op vertoon van onze Hohe Tauern Card krijgen we kaarten voor de kabelbaan en stappen we in om eerst naar het Mittelstation Grünsee omhoog te reizen.
In het middelstation wordt onze cabine omgehangen naar de baan die ons verder omhoog brengt tot het Bergstation Berghotel Rüdolfshütte op 2311m hoogte. Onderweg zien we onder ons een prachtig dal liggen met stuwmeren en indrukwekkende watervallen. Het besluit is dan ook onderweg al genomen om na het rondje Weisssee de afdaling, later vandaag, te voet te gaan doen. Als we daar tenminste voldoende tijd voor overhouden.
Bij het Berghotel zijn grote verbouwingen aan de gang zodat we via een doolhof van gangen moeten om uiteindelijk de uitgang vinden, en achter het complex naar buiten komen. Daar zijn de terrasjes en het informatiecentrum Nationalpark Hohe Tauern zoals we die hier overal in de bergen tegenkomen.
Na een korte oriëntatie houden we rechts op het groene water in het stuwmeer aan. Eerst maar even naar het uitzichtpunt met een mooi kijkje op de omgeving. Vanaf het punt kunnen we al zien hoe we dadelijk om dit meer heen gaan lopen.
Het is al snel duidelijk dat het een bijzonder mooi dag gaat worden. Hier op deze hoogte tussen de sneeuw is het heerlijk koel en ontvluchten we de voorspelde hitte in de Oostenrijkse dalen. We zoeken onze weg omlaag naar de waterkant waar we op het oeverpad rechtsaf richting de stuwdam lopen.
Iets voorbij deze stuwdam moeten we dan links omlaag om toegang tot de dam te krijgen en deze daarna over te steken.
Aan de overzijde houden we links aan en zijn dan op de Steig aangekomen. (Een Steig wordt op wandelkaarten als stippellijn en op de gele routeborden met een zwarte stip aangegeven.)
Deze Steig is de Hans Gruber Weg, langs de wandelpaden gemarkeerd met rood/wit.
Even gaat het nog vlak en parallel aan het water, daarna buigt het af naar rechts op een hoge rotswand af. Daar gaat het meer stijgen en komen we door een lastiger gedeelte waar we onze weg moeten zoeken over grote rotsblokken.
Dichter bij de rotswand gekomen zien we hogerop dan ook de eerste ladders waar we straks overheen moeten. Voor we daar zijn moeten we dicht onder de rotswand een steil paadje omhoog met haarspeldbochten. Op de moeilijkste stukjes zijn staaldraden bevestigd om ons te helpen omhoog te komen.
Regelmatig staan we even stil om rond te kunnen kijken, want met elke meter omhoog wordt het uitzicht nog mooier dan daarvoor. Daarna komen we bij de eerste ladder en beginnen we aan de klauterpartij omhoog. Dit is eenvoudiger dan het pad, de ladders geven voldoende mogelijkheden om ons aan vast te houden en het lijkt vooraf enger dan het in werkelijkheid is.
Wanneer we de laatste ladder hebben gehad komen we op een vlakker plateau waar het pad overheen kronkelt. Een lekker stukje lopen met sneeuw rond om ons heen. Al snel staan we dan ook voor het eerste sneeuwveld.
Daar er al wandelaars voor ons zijn geweest kunnen we het spoor door de sneeuw gaan volgen, anders is het zaak om in de verte achter het sneeuwveld naar de rood/wit markering te zoeken en daar dan recht op af te lopen.
Let vooral op bij het op- en afstappen van sneeuwvelden. Langs de randen is de sneeuw het eerste gesmolten door de warmte van de zon op de rotsblokken aan die randen. Vaak stroomt daar ook smeltwater. Van bovenaf kan de sneeuw er prima uit zien, maar kan aan de onderzijde zijn gesmolten waardoor je er doorheen kan zakken. Neem altijd een grote stap om het sneeuwveld op of af te gaan.
Dit geldt ook voor de zogenaamde sneeuwbruggen over water die je op deze route tegen gaat komen. Het kan er van boven veel steviger uitzien dan het in werkelijkheid is. Altijd goed testen voor daar over te steken. Bij twijfel naast de sneeuwbrug het water oversteken op een geschikte plaats!
In dit gedeelte gaan we steeds van het ene redelijk vlakke plateau weer omhoog naar een volgende vlakte.
We beginnen nu ook uit te zien naar een geschikte lunchplek.
Op dat moment komen we met een stel Nederlanders aan de praat die deze route elk jaar een keer lopen en ons adviseren nog een klein stukje door te lopen tot we een grotere beek moeten oversteken.
Daar ligt rechts een klein ijsmeertje, een perfecte plaats om even te gaan zitten aan de waterkant tussen de sneeuw en de ijsschotsen in het water.
Na de lunch volgen de sneeuwvelden elkaar snel op, soms behoorlijk bergop en dus glad. De profielen van onze wandelschoenen zitten al snel dicht met sneeuw, daar hebben we geen voordeel meer van. Het is af en toe dan ook behoorlijk omhoog glibberen wat heel zwaar loopt. Hier komen de wandelstokken dan ook goed van pas om gemakkelijker omhoog te komen.
In een groot rotsgebied komen we bij een splitsing van paden aan, de gele routeborden zijn van ver af al zichtbaar. Hier gaan we de rood/wit markeringen verlaten door er linksaf te slaan en vanaf nu op blauw/wit/blauw te gaan lopen.
Voor we dit doen gaan we echter eerst een stuk rechtsaf, daar ligt in de verte een schitterende gletsjer die we verderop vanaf een verhoging nog veel beter kunnen gaan bekijken.
Verderop boven op een hoge rotsblok, 15 minuten lopen vanaf de splitsing, zien we dan de imposante Sonnblickkees Gletscher boven een hoge steile rotswand. Vanaf de rotswand komen prachtige watervallen omlaag om het bijzondere plaatje compleet te maken.
Om de gletsjer heen zien we de toppen van de Hohe Fürleg (3943m), de Stubacher Sonnblick (3088m) en links daarvan de Granatspitze (3086m). Op ons uitzichtpunt staan we dan zelf op ruim 2500m hoogte.
In 2015 hebben we de zelfde rondwandeling nog eens gemaakt, toen konden we vanaf dit punt nog iets verder lopen en lag er achter deze hoogte een prachtige Gletschersee. Daarvan is onderstaande foto-reeks toegevoegd.
Tijdens de klim omhoog kwamen we familie de Munck uit Zeeland tegen en daarna nog eens bij deze See. (foto rechts onder). Zij hebben deze schitterende tocht om de Weisssee al heel vaak gemaakt met hun kinderen.
Terug bij de splitsing gekomen houden we nu rechts aan en pakken de blauw/wit/blauw markeringen op.
Vanaf hier zal het vooral bergaf gaan over een duidelijk gemarkeerd pad. We lopen hier over een door de gletsjer glad gepolijste rotsgrond, vrij van stenen en rotsblokken. Alsof we over een pas aangeveegd betonpad wandelen.
Tijdens de afdaling is de blik naar het zuiden gewend waar de Hoge Tauern zich van de mooiste kant laten zien.
In het zuiden de Kalser Bärenkopf (3079m), zuidoost de Hoher Kasten (3189m) en oostelijk de Hohe Riffl (3338m). Het mooist zijn natuurlijk de Gletschers daartussen zoals de Odenwinkelkees en de Ost-Rifflkarkees.
De ogen dwalen echter ook als vanzelf naar de grond waar overal prachtige rotsformaties te zien zijn met ertussen allerlei spiegelende waterpoelen en de soms bijzondere plantjes die op deze hoogte weten te overleven.
Het is een gemoedelijke afdaling, tot we bij een grote beek aankomen met daar overheen een brug. Het water komt rechtstreeks van de eerder bekeken gletsjer en zou zonder de brug een onoverwinbare hindernis vormen.
Nadat we de brug zijn overgestoken houden we links aan, daarna wordt de afdaling weer lastiger.
We zijn dan zo ver afgedaald dat de sneeuw natter is. Er is ook veel meer stromend water naast en onder de sneeuwvelden door, zodat we hier echt heel voorzichtig verder moeten.
Vooral hier geldt dat het aan de randen van de over te steken sneeuwvelden soms verraderlijk kan zijn met diepe gaten er onder. Vooral pal naast de grote hoofdbeek.
Door goed de markeringen te blijven volgen komen we de sneeuw zonder problemen over en zijn we even later onder de sneeuwgrens.
Daar wordt het weer eenvoudiger en volgen we een smal pad verder omlaag. Helemaal beneden moeten we later nog een groot sneeuwveld oversteken dat daar in de schaduw van Tauernkogel ligt, maar dat veld loopt helemaal vlak en zal dus eenvoudig zijn.
Het pad volgt steeds de loop van de beek en met het wijken van de rotsen links krijgen we nu steeds meer zicht op de Weisssee. Ook is de route zoals we die bovenlangs hebben gelopen mooi te volgen, leuk om vanaf hier te zien.
Dan staan we bijna beneden aan de voet van het grote sneeuwveld, deze keer tamelijk vlak, maar wel zien we links overal stroompjes onder het veld wegkomen.
We zullen dus enkele sneeuwbruggen over moeten steken die we verkennen met de wandelstokken op dikte. Dat gaat prima door de sporen van andere wandelaars te volgen, bij de grootste beek echter is de sneeuwbrug zo ver uitgehold dat we er omheen gaan.
Van andere wandelaars horen we dat het daar vanmorgen mis is gegaan, er zou iemand zijn weggegleden toen er een stuk van de brug afbrak.
Deze beken zijn echter ondiep en gemakkelijk over te steken zonder brug. Vanaf het water kunnen we onder het sneeuw kijken en zien dan ook hoe dun de resterende sneeuwbrug daar nog is.
Het laatste stuk terug naar het Berghotel is eenvoudig, we volgen daar de oever van de Weisssee tot we bij het startpunt van de rondwandeling zijn.
Nu kunnen we de kabelbaan terug omlaag nemen. We checken hoe laat we bij het middelstation Grünsee moeten zijn om de laatste cabine van daaraf omlaag te kunnen pakken, daaruit blijkt dat we nog ruim voldoende tijd hebben om de afdaling naar de Grünsee te voet te gaan doen. Mooi!
Hiervoor zoeken we nog eens het oeverpad op richting de stuwdam, en gaan dan bij de dam niet links maar rechtdoor en omlaag het voor ons liggende dal in.
Deze afdaling wordt op de gele borden met een rode stip aangeduid, dat betekent smalle paadjes maar geen zware afdaling. Dit is wandelpad 715 (rood/wit/rood) en als looptijd wordt 1:45 uur aangegeven. Met nog een extra pauze zullen we dus rekening moeten houden met 2 uur.
Het paadje gaat al snel behoorlijk dalen en kronkelt met veel haarspeldbochten omlaag tot aan het lager gelegen vlakker gedeelte van het dal.
De natuurwaarde is hier geweldig, eerst nog vooral een veelheid aan bloeiende Alpenbloemen tussen de rotsen. lager in het dal bestaat de begroeiing steeds meer uit Alpendennen.
Na het eerste steilste gedeelte wordt het vlakker en lopen we over een pad bestaande uit rotsblokken. Het ziet er leuk uit maar is op zich een lastige ondergrond.
Wanneer het pad steeds meer naar rechts loopt, terug in de richting van de berg, volgt daar langs de steile berghelling nog een mooie afdaling pal langs de rotswanden over een smal paadje. Waar nodig weer voorzien van een staalkabel om wegglijden te voorkomen.
Na dit steilere stukje komen we echter in het vlakke dal waar we lekker door kunnen stappen. Het pad loopt dan regelmatig langs leuke beekjes, zijn er een paar kleinere stroompjes over te steken, en we komen er zelfs langs een paar moerassige gedeelten.
Op sommige plekken is het daar nogal modderig en loopt het even zwaar, maar het zijn maar een paar kortere stukjes.
Uiteindelijk zullen we vanaf dit vlakke dal nog eens flink moeten afdalen, maar dat pas als we al dicht bij de Grünsee zijn.
Voor we gaan afdalen komen we nog eens door een bijzonder stukje natuur, deze keer een veengebied. Inclusief bloeiend veenpluis.
Om daar goed doorheen te kunnen komen is er een pad van planken door het veen aangelegd. Veel afwisseling dus.
Na het veen is er nog een gedeelte tussen de Alpendennen door over rotsblokken, daarna gaat het echt afdalen en krijgen we voor het eerst de Grünsee in de diepte onder ons te zien. De markeringen zijn steeds duidelijk, zodat we gemakkelijk door kunnen stappen zonder tijd te verdoen met het zoeken naar de juiste weg.
Bij een mooi plekje met uitzicht op de See houden we nog een laatste pauze, daarna stappen we door tot het middelstation.
De Grünsee wordt van water voorzien door een grote beek die er door het dal stroomt, en vlak voor we de gebouwen bereiken kunnen we links van het pad nog even bij deze beek kijken bij een prachtige waterval.
Het restaurant van het middelstation is gesloten, dus nemen we eerst de kabelbaan omlaag naar de Enzinger Boden om daar op het terras van Alpengasthof Paletti nog even na te genieten van deze geweldige wandeldag met een lekker biertje. De sfeer wordt er nog extra verhoogt door het opvallend vrolijke humeur van onze gastheer.
arrow_backVorige route arrow_backTerug route overzicht arrow_forwardVolgende route
De routes zijn zo nauwkeurig mogelijk opgetekend. Ik ben niet verantwoordelijk voor wijzigingen ter plaatse en/of (type-)fouten in de omschrijvingen. NEEM ALTIJD EEN GOEDE WANDELKAART MEE! En mail ons als je onjuistheden tegenkomt.